Αναφορά στην επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου από την Ασπασία Κουρουπάκη, βουλευτή της ΝΙΚΗΣ Β1 Βορείου Τομέα Αθηνών, στην Ολομέλεια της Βουλής.
Αναρωτιέμαι ποιο είναι το νόημα και ο χαρακτήρας όλων αυτών των επετειακών αναφορών που οργανώνει η Βουλή. Ποιο το νόημα του να εκφωνούμε ομιλίες, για τις οποίες λαμβάνουμε από τον κόσμο που μας βλέπει και μας ακούει μηνύματα δυσαρέσκειας και απαξίας;
Όταν βλέπει ότι οι προσδοκίες του για την πραγματική εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία μένουν ανεκπλήρωτες;
Έννοιες εξ υπαρχής ενταφιασμένες, με την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια και τη ματαίωση του πολιτικού προγράμματος της εξεγερμένης Ρωμιοσύνης.
Με την εγκαθίδρυση της ξενοκρατίας, που απλά αλλάζει πρόσωπα και ντόπιους εντολοδόχους, αλλά παραμένει παρούσα και κυρίαρχη.
Με την επιβολή της χρεοκρατίας, που από την εποχή των δανείων της Ανεξαρτησίας κρατάει αδιάκοπα δέσμια τη χώρα στους ξένους πιστωτές.
Οι εξεγερμένοι στο Πολυτεχνείο απέρριπταν το «πείραμα Μαρκεζίνη», δηλαδή μια δημοκρατία υπό κηδεμονία. Το πείραμα ματαιώθηκε, όχι όμως και η κηδεμονία, η οποία είναι πανταχού παρούσα και πολύπτυχη:
Ένα νέο καθεστώς αναδείχθηκε μεταπολιτευτικά πάνω στις στάχτες της στρατιωτικής ήττας στην Κύπρο. Ένα καθεστώς που υποσχέθηκε την καταστροφή των φακέλων και των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων.
Και πράγματι, οι φάκελοι καταστράφηκαν, μόνο που έδωσαν τη θέση τους στους ψηφιακούς φακέλους και σε ένα νέο σύστημα ολοκληρωτικής ηλεκτρονικής επιτήρησης. Το βιώσαμε την περίοδο του COVID. Το βλέπουμε με τον αριθμό του πολίτη. Το βλέπουμε και με τις υποκλοπές. Ένα ψηφιακό παρακράτος απλώνει τα πλοκάμια του πάνω από τις ελευθερίες των πολιτών.
Ο Προκόπης Παυλόπουλος είχε σε ανύποπτη στιγμή διατυπώσει τη θέση ότι οι υποκλοπές στοιχειοθετούν το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας.
Θα το φωνάξω λοιπόν προς όλες τις κατευθύνσεις: Η θέση όσων διαπράττουν ή όσων αποδέχονται το προϊόν του εγκλήματος των υποκλοπών, όπου και αν αυτοί βρίσκονται, είναι στη φυλακή.
Ο λαός σε αυτές τις κρίσιμες περιστάσεις περιμένει από τη Δικαιοσύνη να αποτελέσει το ανάχωμα στην εκτροπή και όχι να νίπτει τας χείρας της. Να παίρνει θέση απέναντι στον αντισυνταγματικό διορισμό των μελών του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) και της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ). Όχι να απορρίπτει τις αιτήσεις ακύρωσης του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας, επικαλούμενη για πρώτη φορά την «έλλειψη εννόμου συμφέροντος» του κορυφαίου αυτού επιστημονικού φορέα της χώρας.
Αποτελεί ίσως την τελευταία ευκαιρία, αυτό το Κοινοβούλιο να σώσει την τιμή του και μαζί με αυτή την ίδια τη δημοκρατία, δρομολογώντας τις απαιτούμενες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις: Ώστε η ηγεσία της Δικαιοσύνης να μην διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Οι βουλευτές να είναι πραγματικά ανεξάρτητοι. Να μην συντρίβονται στις μυλόπετρες της κομματοκρατίας και του πρωθυπουργο-κεντρισμού.
Τι έχουμε να κερδίσουμε όταν η φωνή των τριακοσίων βουλευτών εξαφανίζεται υπό το βάρος αντιδημοκρατικών κομματικών διαδικασιών και φτάνει να συνοψίζεται στη βούληση του ενός και παντοδύναμου πρωθυπουργού ή της μιας παντοδύναμης ξένης πρεσβείας; Ποια είναι η γραμμή που μας χωρίζει από τους ελέω Θεού και αυτόκλητους σωτήρες, τους Ιωαννίδιδες της κάθε εποχής; Όλους εκείνους που χωρίς ουσιαστική λογοδοσία και έλεγχο είναι οι αίτιοι πολλών από τις τραγωδίες που έχει βιώσει ο τόπος μας;
Αξιότιμες και αξιότιμοι κύριοι βουλευτές,
Η προστασία της δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας, ώστε να μην χρειαστούν νέα Πολυτεχνεία και νέες μεταπολιτεύσεις, περνά μέσα από μια πραγματική ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Μέσα από το δυνάμωμα του ρόλου του Κοινοβουλίου, αλλά και των θεσμών λογοδοσίας και λαϊκής πρωτοβουλίας.
Δεν είμαστε εδώ για να εκφωνούμε επετειακά λογύδρια. Αυτά, που στα αυτιά του λαού μας φτάνουν ως επικήδειοι μιας δημοκρατίας από καιρό απονεκρωμένης! Είμαστε εδώ για να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις. Χθες αν ήταν δυνατόν. Γιατί αύριο μπορεί να είναι αργά.
Ασπασία Κουρουπάκη, βουλευτής Β1 Βορείου Τομέα Αθηνών με τη ΝΙΚΗ
