Παλαιότερα, οι Ελληνες πολίτες αλλά και οι πολιτικοί, δεν έδιναν ιδιαίτερη σημασία στα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών, είτε από ελλειπή ενημέρωση, είτε επειδή γνώριζαν πως δεν μπορούσαν να επηρεάσουν καταστάσεις στις Βρυξέλλες, όπου ουσιαστικά κυβερνά η Γερμανία έχοντας ως όχημα την Ε.Ε. για να επιβάλλει τις πολιτικές της. Πηγαίνοντας προς τα πίσω με ευκολία εξάγεται το συμπέρασμα ότι οι Ευρωεκλογές περισσότερο χρησιμοποιήθηκαν ως βήμα αποδοκιμασίας του κόμματος που βρισκόταν στην εξουσία.
Οι φετεινές εκλογές, που διεξάγονται στον τέταρτο χρόνο της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού, ως αποτέλεσμα της χωρίς σχεδίου προσφυγής στον σκληρότατο μηχανισμό του ΔΝΤ και της Ε.Ε., θα μπορούσαν να στείλουν ισχυρά μηνύματα στο εσωτερικό και το εξωτερικό, εάν οι πολίτες προσέρχονταν μαζικά στις κάλπες, και εξέφραζαν την απογοήτευση τους για την φτώχεια που είναι το κυρίαρχο στοιχείο της ζωής τους.
Οι δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν ποτέ με ακρίβεια τις τάσεις που επικρατούν ανάμεσα στο λαό και στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις πολλοί δημοσκόποι διαψεύστηκαν και είναι λογικό να πιστεύουν οι πολίτες ότι παίζονται βρώμικα πολιτικά παιγνίδια. Και η σκέψη περνά από το μυαλό τους, επειδή μετά τη λαίλαπα διαρκείας, που κτύπησε την χώρα, ο πρωθυπουργός δείχνει να αντέχει και μάλιστα να προηγείται σε μερικές δημοσκοπήσεις. Εάν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις και στην κάλπη, θα είναι –κατά τη γνώμη μου- η μεγαλύτερη ανατροπή σε εκλογές, διότι γενικά θεωρείται αδιανόητο μετά από τέτοια καταστροφή ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας να έχουν «κολλήσει» στις δημοσκοπήσεις σε ποσοστά εξευτελιστικά. Διότι, όταν οι πολίτες μίας χώρας αναγκάζονται να αναζητούν στα σκουπίδια το δείπνο των οικογενειών τους, το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι η τιμωρία αυτών που τους οδήγησαν στην οικονομική καταστρόφή.
Το ΠΑΣΟΚ, που ευθύνεται πρωτίστως για την επιβολή των σκληρών μέτρων, έχει τιμωρηθεί αρκετά και ήταν αναμενόμενο. Το ίδιο έχει συμβεί και σε άλλες χώρες, οι κυβερνήσεις των οποίων τις οδήγησαν στον γκρεμό. Η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ έγκειται στο γεγονός ότι η ηγεσία του γνώριζε πως η προηγούμενη κυβέρνηση, του Κώστα Καραμανλή, της παρέδιδε «καμένη γη», αλλά αντί να ασχοληθεί με το πρόβλημα, ένιψε τα χείρας της και ενορχήστρωσε την προσφυγή στο μηχανισμό του Ταμείου και των Ευρωπαίων για να μην υποστεί την πολιτική φθορά της λήψης μέτρων. Γι’ αυτό και μόνο το γεγονός, για το οποίο όλο το βάρος πέφτει στους ώμους του κ. Γιώργου Παπανδρέου, διότι ηθελημένα και με βάση σχεδίου επέβαλε στο λαό το «Ελληνικό Πρόγραμμα», το ΠΑΣΟΚ έπρεπε λογικά να μην υπάρχει. Και θεωρώ επιτυχία ότι οι δημοσκόποι του δίνουν ακόμα ποσοστό, το οποίο θα του επιτρέψει να αναπνέει και να ελπίζει.
Σ’ αυτές τις Ευρωεκλογές κρίνεται το μέλλον και της κυβέρνησης του κ. Σαμαρά. Μπορεί ο Πρωθυπουργός και ο κ. Βενιζέλος να συνεχίσουν να έχουν μία μικρή πλειοψηφία στη Βουλή, αλλά εάν τα ποσοστά τους δεν είναι σε υποφερτά επίπεδα, θα αντιμετωπίσουν καθολική επίθεση από την αντιπολίτευση, η οποία όμως, μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να κατεβάσει το λαό στις πλατείες. Και αυτό οφείλεται στο ότι κάποιοι άνθρωποι δεν πιστεύουν τις διακηρύξεις και το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ προκαλεί τρόμο η πολιτική του για τα εθνικά θέματα. Βεβαίως, είναι προτιμότερο για τον κ. Τσίπρα ο λαός να εκφράσει την οργή του στις κάλπες, διότι η διαμαρτυρία στους δρόμους φοβίζει μεν τους κυβερνώντες, αλλά μόνο η ψήφος μετρά.
Για να βγει νικητής, πρέπει να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας και για την οικονομία και για τα εθνικά θέματα. Δεν το έχει πράξει μέχρι τώρα. Πως θα αντιδράσει εάν οι δανειστές απορρίψουν τις θέσεις του για το Μνημόνιο; Πως θα αντιμετωπίσει την τουρκική αδιαλλαξία και επιθετικότητα στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο, όπου για την τελευταία οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν να είναι πιό κοντά σ’ αυτές των «ιμπεριαλιστών» της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου;
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, www.mignatiou.com
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ την Πέμπτη 8 Μαίου, 2014
