Γιατρός μικροβιολόγος, στο νοσοκομείο Ρεθύμνου, πρόεδρος στην Ένωση γιατρών ΕΣΥ Ρεθύμνου επί 12 χρόνια, μέλος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας και του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, μαθητής και μαχητής της κινηματικής καθημερινότητας, όσα χρόνια τον γνωρίζουμε.
Και είναι πολλά.
Υπερασπίζεται ένα δημόσιο σύστημα υγείας με όρους ισότητας, αλληλεγγύης, κοινωνικής πρόνοιας, ποιότητας στην περίθαλψη και χωρίς στοιχεία επιχειρηματικής δραστηριότητας ή οικονομικής εμπλοκής του ασθενούς, με σαφή θέση για τη διαπλοκή, τον χρηματισμό και το ιατρικό ήθος.
Οραματίζεται μια υγιή κοινωνία και μια υγεία για το κοινωνικό όφελος. Μια κοινωνία με ήθος και αξιοπρέπεια. Μια κοινωνία πού η απάντηση σε όλα της τα ερωτήματα θα είναι … ο άνθρωπος και η ζωή.
Βρίσκεται στο δρόμο του αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη από τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής του, πάντα με σεμνότητα, συνέπεια και λόγια μετρημένα. Είναι ο άνθρωπος πού δεν χρειάζεται συστάσεις για την πόλη. Τα διαπιστευτήρια του έχουν κατατεθεί προ πολλού σε κάθε μετερίζι των συλλογικών κοινωνικών διεκδικήσεων για μια διαφορετική κοινωνία.
Η Ένωση έχει κάθε λόγο να είναι υπερήφανη που είναι μέλος της και που την υπηρέτησε με επίμονο πάθος και πίστη στα δικαιώματα του αρρώστου και του εργαζόμενου.
Έχει κάθε λόγο, όμως και να θρηνεί για την απώλειά του από την καθημερινότητα όλων μας. Ο Αντρέας μας, έχει να συνεχίσει το ταξίδι πού ξεκινήσαμε όλοι μαζί πριν πολλά χρόνια στο νοσοκομείο στα Χανιά, στο νοσοκομείο στο Ρέθυμνο, στους δρόμους, στην πλατεία, στις λαϊκές συνελεύσεις. Ανέλαβε να γίνει ο διακομιστής του μηνύματος για κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια και ισότητα στην υγεία. Να βάλει ένα χέρι για να βγουν ξανά τα όνειρα από τη λάσπη του φόβου.
Η μαρτυρία ενός συναδέλφου από ένα ταξίδι κινηματικό πριν από 10 χρόνια, ομολογεί για την στάση ζωής, τη συνέπεια, τη σοφία και την εμπιστοσύνη στα όνειρα του.
”Χαμογελώ λοιπόν γιατί θυμάμαι τον εαυτό μου με τον Ανδρέα τον Ξανθό στην Γένοβα το 2001. Εκεί, ανάμεσα σε δακρυγόνα και τρέξιμο για να γλιτώσουμε από τον θυμό των προασπιστών της παγκοσμιοποίησης, τον είχα κατηγορήσει ότι ανήκει σε ένα πολιτικό χώρο που θαρρείς ότι ενώ πρεσβεύει το δίκαιο και το σωστό, έχει ταχτεί να είναι μια ζωή η ελάσσονα αντιπολίτευση. Θυμάμαι, του είχα πει «Λες και, ότι κάνετε το κάνετε μόνο για να έχετε ήσυχη την συνείδησή σας». Χαμογέλασε και με καθησύχασε ότι θα έρθει ο καιρός…
Περισσότερα από 10 χρόνια μετά, μοιάζει ο καιρός να έχει έρθει. Ο Αντρέας ψύχραιμα και ουσιαστικά ήταν πάντα μπροστάρης στις δίκαιες πολιτικές και συνδικαλιστικές διεκδικήσεις. Μια ήρεμη δύναμη που ήταν στο πλευρό του αδύναμου και του αδικημένου διεκδικώντας σταθερά ένα μέλλον όπου ο άνθρωπος θα είναι πάνω από τα κέρδη».
Ένωση Γιατρών ΕΣΥ Ρεθύμνου
