Ευχή είναι αυτό που, όταν παρακαλάς πολύ να γίνει, γίνεται
Ο Όμιλος Μουσικής και Θεατρικής Παιδείας του Πειραματικού Λυκείου απέδειξε με την παράσταση «Οι Ηλίθιοι» του Νηλ Σάιμον την Τρίτη 12 Ιουλίου 2016 στη Φορτέτζα ότι, όταν παρακαλάς και προσπαθείς πολύ, τελικά οι ευχές πραγματοποιούνται!
Δικαίωσε τον στόχο του Ομίλου και απέδειξε τον προνομιούχο παιδευτικό ρόλο του θεάτρου στην απελευθέρωση της φαντασίας και της δημιουργικής έκφρασης των μαθητών, το ξεδίπλωμα των ταλέντων τους, την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης, τη συνεργασία.
Η συνεργασία της ομάδας των μαθητών (από το Πειραματικό Λύκειο και Γυμνάσιο, το 1ο και το 2ο Λύκειο της πόλης μας) για έναν ολόκληρο χρόνο με τις υπεύθυνες του Ομίλου, Κασσάνδρα Μπεϊκάκη, φιλόλογο και Μαρία Μανιουδάκη, φιλόλογο κατάφερε να αναγνώσει τους προβληματισμούς του Αμερικανού σκηνοθέτη και δραματουργού Νηλ Σάιμον, που με τη ρομαντική αυτή κωμωδία γραμμένη το 1981, κλονίζει τις αλήθειες της εποχής μας και τις δογματικές αντιλήψεις μας που βασίζονται στον φόβο, τη χειραγώγηση, την ενοχή.
Οι άνθρωποι στο Κουλιέντσικοφ, ζουν και μεγαλώνουν με τη βεβαιότητα πως εξαιτίας μιας κατάρας γίνονται όλοι απ’ τη μέρα που γεννιούνται ηλίθιοι. Παρόλα αυτά αισθάνονται πραγματικά ευτυχισμένοι. Οι βλακείες που διαπράττουν δε διαταράσσουν τις σχέσεις τους. Η έλλειψη κακίας, ζήλιας και υστεροβουλίας του ενός απέναντι στον άλλον και ο σεβασμός στις ιδιαιτερότητες κάνουν τη ζωή τους χαρούμενη και χρωματιστή. Θα πρέπει να παραμείνουν στην άγνοια ή να θυσιάσουν την ήρεμη και ευτυχισμένη ζωή τους για την απόκτηση της γνώσης; Η γνώση από μόνη της αποτελεί τη σωτηρία μας ή χρειάζεται και η καλλιέργεια της ψυχής μας; Μήπως έχει δίκιο η Σοφία όταν λέει «ενώ δεν κατάφερες να με διδάξεις, κατάφερες να με ενδιαφέρεις»;
Γιατί τι είναι τελικά ηλιθιότητα; Στο λεξικό ορίζεται εύκολα ως «ηλίθιος» ο πνευματικά καθυστερημένος και το αντίθετό του ο έξυπνος, ο ευφυής. Στην καθημερινή όμως ζωή τα πράγματα περιπλέκονται. Μπορεί κάποιος να είναι εξαιρετικά έξυπνος και ταυτοχρόνως πολύ ανόητος … αλλά και το αντίθετο! Η ματαιοδοξία και ο εγωισμός οδηγούν όλους μας, ακόμα και ανθρώπους «ιδιοφυΐες», να διαπράττουμε εξαιρετικά μεγάλες βλακείες ενώ η αθωότητα οδηγεί συχνά ένα χαρακτηρισμένο ηλίθιο να διατυπώνει μεγάλες αλήθειες. Το έργο του Νηλ Σάιμον μας προκαλεί κάθε φορά που αναφερόμαστε στην ηλιθιότητα των άλλων να κάνουμε ταυτόχρονα την αυτοκριτική μας, όπως μας προκάλεσαν και οι ηθοποιοί-μαθητές:
Ο ταλαίπωρος δάσκαλος Λέων (Χαλκιαδάκης Δημήτρης) με τους αυτοσχεδιασμούς και τα ‘ακροβατικά’ του, η Σοφία, κόρη των Ζουμπρίτσκι (Γαλανάκη Κατερίνα), η όμορφη και απόλυτα χαζή ερωτευμένη, ο δρ. Ζουμπρίτσκι με τη σύζυγό του Λένυα (Φλουρής Γιώργος – Αναστασιάδη Εύα), που δεν άφησαν καμιά αμφιβολία στο κοινό ούτε για τη χαζομάρα τους ούτε για το ενδιαφέρον τους για την ευτυχία της κόρης τους, ο δικαστής (Μαρκουλάκης Νίκος), …αλησμόνητη φυσιογνωμία, ο βοσκός Σνέτσκυ (Μελισσουργός Κωνσταντίνος) με τη σύζυγό του Ανιούσκα (Ποθουλάκη Κατερίνα) και τα πρόβατά τους …μας έκοψαν την ανάσα απ’ τα γέλια, ο χασάπης Σλόβιτς (Δούκας Στέλιος) με τη σύζυγό του Γκαλίνα (Ποθουλάκη Ναταλία) και τη σκούπα του αχτύπητο τρίο, ο ‘ασχημομούρης’ κόμης Γκέγκορ Γιουσέκεβιτς (Κατσαούνης Δημήτρης) που έπιασε τη κουβέντα με το κοινό και κατάφερε να γίνει συμπαθής, η ταχυδρόμος Λιζαβέτα (Στεφάν Έλλη – Μαρία) και η έμπορος Γιέντσνα (Μακρυγιάννη Νικολέτα) που φώτιζαν τη σκηνή με τις ατάκες και τα “κουνήματά” τους, τα κορίτσια της κατάρας (Μασούτα Χαρίκλεια, Λίπε Ευγενία, Ανυφαντάκη Βικτωρία, Ριτσάτου Μαρία, Σαρηγιάννη Άννα), η αφηγήτρια (Φουρναράκη Ιωάννα), ακόμα και οι βωβοί ηθοποιοί (Αλεξανδράκη Σοφία, Γάσπαρη Ιοκάστη, Καπελώνη Σοφία, Κυριακοπούλου Κατερίνα, Παπαδάκη Στέλλα) και οι τρεις αμίλητοι σωματοφύλακες (Αλεξανδράκης Στάθης, Ξηράκης Γρηγόρης, Αντωνάκης Κωστής) που ξεδίπλωσαν το ταλέντο τους … στο χειροκρότημα!
Εκτός από τους ηθοποιούς οι αθόρυβοι ζωγράφοι με την κιμωλία τους (Μπιρλιράκης Μανώλης, Ξηράκης Γιώργος) επέβαλαν την παρουσία τους στη σκηνή, ενώ η σοβαρή και ήρεμη δύναμη της ορχήστρας με τον Αναγνωστάκη Χρήστο (κιθάρα), την Ανδρουλάκη Γεωργία (κιθάρα) και τον Γιώργο Καλαϊτζιδάκη, που μίλησε με τον πιο εύγλωττο τρόπο με το σαξόφωνό του, συνόδευσαν την υπέροχη φωνή και τη θεατρική ερμηνεία της Κατερίνας Παπαδογιάννη.
Ο υπέροχος χορός με τη διδασκαλία και χορογραφία της Λαζαρίδου Θάλειας ήταν το καλύτερο κλείσιμο για την παράσταση.
Η υποδειγματική λειτουργία της ομάδας επιβεβαιώθηκε και από αυτούς που ήταν πίσω από τη σκηνή: την υποβολέα (Ρένια Παντελάκη), την κα Ιωάννα Καραχούνδρη (μαλλιά), την Αμαλία Χαροκόπου (μακιγιάζ), την Άννα Πατεράκη, ακούραστη εμψυχώτρια και φροντιστή μας, τη Στέλλα που πίσω στα παρασκήνια καρδιοχτυπούσε σε κάθε ατάκα και καθησύχαζε τον Θωμά, που ομολογουμένως είχε πάρει πολύ σοβαρά τον ρόλο του συντονιστή!
Η σχολική κοινότητα του Πειραματικού Λυκείου ευχαριστεί τους χορηγούς (Περιφέρεια Κρήτης – Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης, κ. Κωσταντουλάκη Γεώργιο – Χρωματοπωλείο, κ. Λάριο Μάρκο Ε.Π.Ε. – Εμπόριο Ξυλείας, Εταιρία Ζωοτροφές Κρήτης Α.Β.Ε.Ε – Αφοί Μελισσουργοί) και όλους όσοι συνέβαλαν με την υλική και ηθική υποστήριξή τους στην επιτυχία της παράστασης (Δήμο Ρεθύμνου για την ευγενή παραχώρηση του θεάτρου Ερωφίλη, Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου μας, Πειραματικό Γυμνάσιο Ρεθύμνου, Όμιλο Βρακοφόρων Κρήτης, Εκπολιτιστικό Σύλλογο Χαρκίων «Η Ψηλή κορφή», Πανταγιά Γιώργο για το στήσιμο των σκηνικών) και εύχεται σε όλους και ιδιαίτερα όσους μας τίμησαν με την παρουσία τους να πραγματοποιούνται πάντα οι ευχές τους!
Καλό καλοκαίρι!
Φωτογραφίες: Χρύσα Καπνιά
Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ
ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
