Οι παλαιότεροι θυμούνται τον αείμνηστο παπα Μιχάλη Σταυριανάκη να λειτουργεί στην εκκλησία των 4 Μαρτύρων στο Ρέθυμνο.
Υπήρξε υπόδειγμα ιερέα, άφησε σπουδαίο έργο, έδωσε και πήρε αγάπη από τους πιστούς. Μια φορά επιστρέφοντας από το γραφικό χωριό του την Δρύμισκο και με αφορμή ένα τσίμπημα μέλισσας κινδύνευσε να χάσει την ζωή του πιο πάνω από τα τρία μοναστήρια φτάνοντας στο Ρέθυμνο.
Οδηγούσε το αυτοκίνητο όταν έχασε τις αισθήσεις του και εξετράπη του δρόμου ακριβώς πριν την εκκλησία του Προφήτη Ηλία, σώθηκε όμως με ελαφρά τραύματα και έταξε στον Άγιο να κτίσει στη χάρη του μια εκκλησία στο χωριό του. Το 1992 αυτό πραγματοποιήθηκε και από τότε εορτάζεται στις 20 του Ιούλη κάθε χρόνο. Μετά τον θάνατο του, ο γιος του Κώστας συνεχίζει να τιμά τη χάρη του Αγίου και στη μνήμη του πατέρα του παραθέτοντας πλούσιο γεύμα μετά τη λειτουργία στο γραφικό αυτό εκκλησάκι από το οποίο φαίνεται το καταγάλανο Λιβυκό πέλαγος, ενώ ανατολικά του βρίσκονται τα Κεραμέ και δυτικά ο Πλακιάς.
Ο πατήρ Παύλος από τον κάμπο του Κισσού τέλεσε ευλαβικά την λειτουργία βοηθούμενος από καλλίφωνους ψάλτες ενώ οι πιστοί παρακολουθούσαν με σεβασμό.
Κλείνω με μια μαντινάδα μου:
“Στη Δρύμισκο στον Άη Λιά άναψα το κερί μου
κι΄ ένωσα με τ΄ υπόλοιπους πιστούς την προσευχή μου”
Και του χρόνου με υγεία – Γ. Σηφάκης (Σιμισακογιώργης)
