Ο Gil και ο Humberto είναι κάτοικοι Λονδίνου. Το οποίο είναι Μέκκα του ντιζάιν, Brexit ή non-Brexit.Όλα άρχισαν πριν λίγα χρόνια. Μια μέρα, οι επινοητικοί Λονδρέζοι αναρωτήθηκαν: «Κι αν οι κάλτσες μας μπορούσαν να μιλήσουν;».Σε σύντομο χρονικό διάστημα αποφάσισαν ότι η αποστολή τους σ’ αυτόν τον κόσμο είναι να τονίσουν τη διάσταση «διασκέδαση» της καθημερινότητάς μας.Μέσα από τη φίρμα «ChattyFeet» – τα πόδια που κουσκουσάρουν (ή πιτσιπιτσάρουν, αν θέλετε).
Εκμυστηρεύονται ότι, αρχικά, τα σχέδια των καλτσών τους απευθύνονταν στους μεγάλους, αλλά πολύ γρήγορα είπαν ότι και τα μικρά πρέπει να διασκεδάζουν. Σήμερα, περηφανεύονται για 39 διαφορετικά σχέδια που σκάνε στα γέλια (κι αυτά, όχι μόνο όσοι τα φορούν). Οι σχεδιαστές, από διάφορες εθνικότητες. Ανάμεσα τους και ο απαραίτητος «μαϊντανός» κάθε ευφυούς κατάστασης, ο Έλληνας: Σπύρος Ζεβελάκης, τις καθημερινές πάνω κάτω το Λονδίνο με το ποδήλατό του, τα Σάββατα στην αγορά της Maltby street να εντοπίζει η «μύτη» του σπάνια κρασιά από Ελλάδα, μα ο θησαυρός του είναι μία Fender Telecaster!
Όμως,κορωνίδα των κρεασιόν της φίρμας είναι η «Artist Collection» (την οποία δημιούργησαν οι σχεδιαστές Sam Green, Mοnica Monteiro και Gigdem “Chi” Michalski).Ένα κουτί με τέσσερα μόνον ζευγάρια κάλτσες: Το ζευγάρι «Feetasso» (με το πρόσωπο του Πικάσο να μας κοιτά, καθώς είμαστε όρθιοι έτοιμοι να βάλουμε τα παπούτσια μας), το ζευγάρι «Frida Callus» (κι εμείς να κοιτάμε τα σμιχτά φρύδια της Φρίντα Κάλο), το ζευγάρι «Vincent van Toe» (δεν διακρίνουμε αν είναι πριν ή μετά που έκοψε το αυτί του), το ζευγάρι «Andy Sock-Hole» (εμείς κι η διάσημη φράντζα του Άντι Γουόρχολ). Ά, και εκτός κουτιού το ζευγάρι «David Sock-Knee» (αλήθεια, πόσοι ξέρουν τον Ντέιβιντ Χόκνι;).
Τα συγκεκριμένα, παράγονται στην Πορτογαλία, 75% βαμβάκι, 23% polyamide, 2% elastane. Ο Gil και ο Humberto λένε ότι «είναι γνωστό πώς αυτοί οι cool χαρακτήρες πάνω στις κάλτσες έχουν γίνει το alter ego αυτών που τις (ή, τους) φοράνε».
