Με την συμμετοχή πολυάριθμων προσκυνητών πραγματοποιήθηκε και εφέτος η Πανήγυρις του εν Αγίοις Πατρός ημών Αθανασίου του Γ΄, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, του Πατελάρου, στον Ιερό Ναό του, που βρίσκεται στην γενέτειρά του Αξό Μυλοποτάμου.
Την Κυριακή 21 Αυγούστου 2016, ανήμερα της Εορτής του Αγίου Αθανασίου, ο Σεβ. Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγένιος προέστη των Ιερών Ακολουθιών του Όρθρου και της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας. Μαζί του συλλειτούργησαν ο Παν. Αρχιμ. Πορφύριος Αουάντ, Ηγούμενος της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χαλέπας Μυλοποτάμου, ο Αιδεσ. Πρωτ. Μιχαήλ Διαλεκτός και ο Αιδεσ. Πρωτ. Δαυΐδ Μιγαδάκης, εφημέριος της ενορίας Αξού. Ο Επίσκοπός μας τέλεσε την χειροθεσίαν εις Αναγνώστην του Χαρίδημου Φασουλά, ο οποίος κατάγεται από τα Ανώγεια Μυλοποτάμου.
Κατά την Θεία Λειτουργία ανεγνώσθη το Σεπτό Πατριαρχικό Μήνυμα, που απέστειλε η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, μετά από παράκληση του Επισκόπου μας, το οποίο έχει ως εξής:
Ιερώτατε Μητροπολίτα Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κύριε Ευγένιε, Ποιμενάρχα της θεοσώστου ταύτης Επαρχίας του καθ᾿ ημάς Οικουμενικού Θρόνου,
Εντιμότατοι Άρχοντες,
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Η κατ᾿ έτος τελουμένη πανήγυρις επί τη ετησία μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Αθανασίου Γ΄, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, του Πατελάρου, παρέχει την ευχάριστον αφορμήν να αποτίσωμεν δίκαιον φόρον τιμής και ευγνωμοσύνης εις ένα ηγιασμένον προκάτοχον ημών, Οικουμενικόν Πατριάρχην, ο οποίος με δραματικόν τρόπον ηναγκάσθη ίνα παραιτηθή της Πατριαρχίας, λόγω των ειδικών συνθηκών της εποχής αυτού.
Δια της πανηγυρικώς τελουμένης ετησίας μνήμης αυτού εις τον επ᾿ ονόματι αυτού ανεγερθέντα εν έτει 2008 Ιερόν Ναόν, τιμάται εις την γενέτειράν του Αξόν το κλεινόν και ένδοξον τούτο τέκνον αυτής, το οποίον κατέστησε γνωστόν εις τα πέρατα της οικουμένης το όνομά της. Συγχρόνως, τιμάται εις ακατάβλητος και ακάματος εργάτης της Μητρός Εκκλησίας, όστις απεδείχθη άξιος της κλήσεως αυτού και διέθεσεν άπαντα τα χαρίσματα, με τα οποία επροίκισεν αυτόν ο Κύριος, εις την διακονίαν αυτής και του ποιμνίου, απανταχού ένθα ο Θεός έθετεν αυτόν ποιμενάρχην.
Και αν ακόμη εις την σύντομον διέλευσιν αυτού εκ του Πατριαρχικού Θρόνου οι άνθρωποι τον επολέμησαν και τον ηδίκησαν, το όνομα του Αγίου Αθανασίου έχει γραφή «χρυσέοις γράμμασιν» εν ταις δέλτοις του ουρανού, εις την ιστορίαν του λαού του Θεού, εις την ιστορίαν του Οικουμενικού ημών Πατριαρχείου, ως γνησίου ποιμένος και αληθινού πνευματικού ηγέτου, όστις την ψυχήν αυτού έθηκεν υπέρ των προβάτων.
Δια της ισχυράς ακτινοβολίας της ηγιασμένης προσωπικότητός του είλκυε και εφώτιζεν άπαντας τους ορθοδόξους εις οιανδήποτε χώραν και εάν ευρίσκετο. Ούτως απέδειξεν εις την πράξιν την αναμφισβήτητον οικουμενικήν υπόστασιν του καθ᾿ ημάς Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Κρήτη, Άγιον Όρος, Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινούπολις, Μολδαβία, Ρωσσία, Ουκρανία, εφωτίσθησαν εκ του φωτός του βίου και των διδαχών του και επλουτίσθησαν πνευματικώς δια της αγιαστικής παρουσίας του. Ο άγιος εβεβαίωσεν ότι η Ορθόδοξος Μήτηρ ημών Εκκλησία, ως Σώμα Χριστού, παρέμεινε, καίτοι στερουμένη πάσης κοσμικής εξουσίας και ανθρωπίνως ανίσχυρος προς τας αρχάς και τους κοσμοκράτορας του αιώνος τούτου, ακατάλυτος εις αιώνας, καθ ὅτι ερείδεται εις τας αθανάτους αξίας της αγιότητος και της ευαγγελικής ζωής.
Τυγχάνων της αποδοχής ευσεβών και διακεκριμένων πολιτικών αρχόντων του χριστιανικού κόσμου, ως ο Τσάρος της Ρωσσίας Αλέξιος Μιχαήλοβιτς, αλλά συγχρόνως ευρισκόμενος πολλάκις ανυπεράσπιστος, ως γνήσιος μιμητής του αρχιποίμενος Χριστού, ενώπιον της αδικούσης αυτόν κοσμικής εξουσίας, ο Άγιος Αθανάσιος επεβάλλετο δια της αγιότητος της ζωής του εις ανθρώπους ανεξαρτήτως τόπου, καταγωγής, γλώσσης και εθνικότητος.
Στερεώσας δε την Εκκλησίαν του Χριστού εν τη πίστει, κατέλιπεν ως ακένωτον θησαυρόν χαρισμάτων και ευλογίας εις Χάρκοβον Ουκρανίας το άφθαρτον αυτού σκήνος, εκ του οποίου και η υμετέρα Ιερά Μητρόπολις απέκτησεν εν υστέροις καιροίς πολύτιμον θησαύρισμα.
Η καθ᾿ υμάς Ιερά Μητρόπολις Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου, συνεχίζουσα την μακραίωνα παράδοσιν των στενών πνευματικών σχέσεων της αγιοτόκου Μεγαλονήσου Κρήτης μετά της Μητρός Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, άριστα πράττουσα τιμά, δια ποικίλων πρωτοβουλιών του αξίου και φιλαγίου ποιμενάρχου αυτής και αγαπητού αδελφού και συλλειτουργού ημών κ. Ευγενίου, τον Άγιον, αναλαβούσα και διεκπεραιώσασα επιτυχώς και την ανέγερσιν Ιερού Ναού προς τιμήν αυτού, ούτως ώστε περισσότερον ούτος να ευλογή τον τόπον του, την γενέτειράν του, τον χώρον εις τον οποίον είδε το φως της ζωής και τον οποίον ασφαλώς ηγάπησεν όσον ουδένα έτερον, κατά τον πολυτάραχον και περιπετειώδη βίον αυτού.
Εις αυτόν τον τόπον, εις αυτόν τον λαόν, αναπαύεται και η μακαρία ηγιασμένη ψυχή του και εις αυτόν εκχέει πλουσίαν την ευλογίαν του δια του τεμαχίου του τιμίου λειψάνου αυτού.
Σήμερον, λοιπόν, η Εκκλησία του Χριστού αγάλλεται τοιούτον έχουσα νυμφαγωγόν, ως άλλον ήλιον διαλάμποντα εις πάσαν την υφήλιον και ενούντα την Μητέρα Εκκλησίαν μετά του λαού της Μεγαλονήσου Κρήτης και των ορθοδόξων λαών του Βορρά.
Δύνασθε, δικαίως, Ιερώτατε άγιε Ρεθύμνης, προσφιλείς Κρήτες, να καυχάσθε δια τον συμπατριώτην και Πατριάρχην σας, το τέκνον του νοταρίου Γεωργίου Πατελάρου, ως καυχάται και το ταπεινόν Φανάριον δια την διέλευσιν αυτού εκ του Πατριαρχικού Θρόνου, καθ ὅτι εις εισέτι κρίκος προσετέθη εις την χρυσήν άλυσιν των αγίων προκατόχων ημών, οίτινες εκλέϊσαν και εμεγάλυναν την Μητέρα Εκκλησίαν Κωνσταντινουπόλεως εις τα πέρατα της οικουμένης.
Ας μιμηθώμεν την φιλοθεΐαν και την αγάπην του δια τον Χριστόν, ώστε και ημείς να συγκατοικήσωμεν μετ αὐτοῦ εις την Βασιλείαν των Ουρανών, «συν πάσι τοις αγίοις».
Ας έχωμεν πάντες τας ευχάς και μεσιτείας του, προ πάντων δε υμείς, οι εκλεκτοί συμπατριώταί του, τέκνα φιλόθεα και πιστά της Μητρός ημών Εκκλησίας.
Η δε του Θεού Χάρις και το άπειρον έλεος είησαν μετά πάντων υμών, Ποιμενάρχου και φιλοθέου ποιμνίου και ευλαβών προσκυνητών, ταις πρεσβείαις του εν Αγίοις Πατρός ημών Οικουμενικού Πατριάρχου Αθανασίου Γ΄, του Πατελάρου, του Κρητός.
