Σε μία ατμόσφαιρα που δεν περιγράφεται με λέξεις, ο Δημήτρης Διαμαντίδης, πήρε το μικρόφωνο και αποχαιρέτησε όσους αγάπησε και όσους τον αγάπησαν στον Παναθηναϊκό.
Στο κέντρο του ΟΑΚΑ, με σχηματισμένο από εφέ με λέιζερ κάτω από τα πόδια του το πράσινο τριφύλλι, ο τέως αρχηγός του Παναθηναϊκού έπρεπε να σταματά κάθε λίγες λέξεις, αφού η γεμάτη συγκίνηση φωνή του αναμιγνυόταν με τις ιαχές των φιλάθλων στις κερκίδες:
«Καλησπέρα σε όλους. Τελικά είναι πιο εύκολο να παίζεις. Σας ευχαριστώ όλους για όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν εδώ. Σας ευχαριστώ για τη στήριξή σας Θέλω να ευχαριστήσω την ΚΑΕ Παναθηναϊκός για την τιμή που μου κάνει αυτές τις τελευταίες ημέρες. Θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά την οικογένεια Γιαννακόπουλου. Τον κύριο Παύλο, τον κύριο Θανάση και τον Δημήτρη, και τον Κώστα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους συμπαίκτες που είχα σε αυτή την ομάδα. Τους προπονητές μου. Κάποιους τους αγαπώ πολύ. Μου έδειξαν το δρόμο. Ειδικά ο Κώστας Πιλαφίδης, τον ευχαριστώ και τον αγαπώ πολύ. Θέλω να ευχαριστήσω και τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού είναι πίσω από τις κάμερες. Σας αγαπώ πολύ. Σας ευχαριστώ,» ήταν τα λόγια του 3D.
Αφού ο Δημήτρης Διαματίδης βραβεύτηκε από τον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο και έβγαλε τις… τελευταίες αναμνηστικές φωτογραφίες δίπλα τους στο παρκέ του ΟΑΚΑ, ο νυν ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, Δημήτρης Γιαννακόπουλος στάθηκε απέναντι από τον Καστοριανό «θρύλο» και παίρνοντας από το μικρόφωνο είπε: «Την τελευταία 20ετία έχουν περάσει μεγάλοι παίκτες από τον Παναθηναϊκό. Εχουμε πανηγυρίσει Κύπελλα, πρωταθλήματα και ευρωπαϊκά. Αυτά που όμως αντιπροσωπεύουν τόσο καλά το σύλλογο είναι η αλήθεια και οι αξίες μας. Κυρίως κάποια πρόσωπα που μεγαλώνουν Παναθηναϊκούς. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι ένα τέτοιο πρόσωπο που μεγάλωσε Παναθηναϊκούς».
Πριν την είσοδο του Διαμαντίδη, το παρκέ είχε μετατραπεί σε οθόνη, όπου επάνω του η ΚΑΕ πρόβαλε σε βίντεο τις μεγαλύτερες στιγμές του μεγαλύτερου παίκτη της στη σύγχρονη ιστορία. Ένας παίκτης που ξεπέρασε το… πράσινο του Παναθηναϊκού που χώρεσε στο μπλε της Ελλάδας, με τη φωνή του Βασίλη Σκουντή να ακούγεται από τα μεγάφωνα του ΟΑΚΑ «Βάλτο αγόρι μου», από το αξέχαστο και ιστορικό τρίποντο του Διαμαντίδη στον ημιτελικό με τη Γαλλία στο Ευρωμπάσκετ του 2005 στο Βελιγράδι, μία ημέρα πριν το δεύτερο χρυσό μετάλλιο της εθνικής ανδρών σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
Ο βραβευμένος με γκράμι καλύτερου ριμίξ Νεοϋορκέζος DJ Dennis Ferrer είχε πάρει θέση στα decks στρώνοντας το μουσικό χαλί για τον… Βασιλιά του ΟΑΚΑ! Μέσα σε φλόγες, λέιζερ και το τραγούδι των «πράσινων» φιλάθλων, ο Διαμαντίδης… έφυγε όπως του έπρεπε!
Στον «ουρανό» του ΟΑΚΑ η φανέλα με το Νο13 του Δημήτρη Διαμαντίδη
Το… άστρο του Δημήτρη Διαμαντίδη έδειξε το δρόμο προς τα τρία από τα έξι αστέρια στη φανέλα του Παναθηναϊκού. Και από τη νύχτα της 17ης Σεπτεμβρίου, η πράσινη φανέλα με το Νο 13 πήρε τη θέση που της ανήκει, στον «ουρανό» του ΟΑΚΑ, δίπλα στα έξι ευρωπαϊκά λάβαρα, ισάριθμα των ευρωπαϊκών τίτλων των «πρασίνων». Δίπλα στο Νο 4, τη φανέλα του προηγούμενου αρχηγού του Παναθηναϊκού, Φραγκίσκου Αλβέρτη.
Ένα λεπτό πριν το ημίχρονο του αγώνα Παναθηναϊκός-ΤΣΣΚΑ Μόσχας για το τουρνουά «Diamonds for ever», ο Δημήτρης Διαμαντίδης σηκώθηκε από τον πάγκο για να μπει στο παρκέ. Μαζί του σηκώθηκε… όλο το ΟΑΚΑ! Με κομμένη την ανάσα, τα μάτια καρφωμένα στη φανέλα με το Νο 13. Κι εκείνος, μετά τo 38-48 από τον Μίλος Τεόντοσιτς, έβγαλε πάσα στον Νίκολς, ο τελευταίος κέρδισε φάουλ και με 1/2 βολες μείωσε σε 39-48. Η ΚΑΕ τα είχε ετοιμάσει όλα για τη μεγάλη στιγμή που θα αποσυρόταν η φανέλα του 3D. Τίποτα δεν είχε μείνει στην τύχη. Ο χρόνος κύλησε και… πάγωσε με εναπομείναντα χρόνο επίθεσης… 13″, αλλά και 13″ πριν τη λήξη του α’ μέρους, τη λήξη… της εποχής Διαμαντίδη!
Το πράσινο περίγραμμα της φανέλας με το Νο 13 εμφανίστηκε με λέιζερ στις κερκίδες και άρχισε να κινείται περιμετρικά, πάνω στα συγκινημένα πρόσωπα των φιλάθλων του Παναθηναϊκού μέχρι να αρχίσει να κατεβαίνει προς το παρκέ. Και τότε τα φώτα στράφηκαν προς τη φυσούνα, εκεί όπου η αληθινή φανέλα με το Νο 13 ξεκίνησε το ταξίδι της από… χαμηλά, το παρκέ του ΟΑΚΑ και αργά ανέβηκε στην οροφή όπου θα παραμένει μέσα στο χρόνο για να θυμίζει αυτόν τον μεγάλο αθλητή.
Ο αγώνας ξανάρχισε, ο Διαμαντίδης στάθηκε έξω από τη γραμμή του τριπόντου στα 2″, αν και είχε πατήσει σταθερά, η μπάλα του γλίστρησε πίσω… η συγκίνηση ήταν μεγάλη και η συγκέντρωση αδύνατη. Αλλά ποιος νοιαζόταν… ;
