Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα ερωτευμένο ζευγάρι στη Σερβία.
Λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Νάντια ερωτεύτηκε τον Ρέζλα, έναν αξιωματικό. Αποφάσισαν λοιπόν να αρραβωνιαστούν πριν ο Ρέζλα φύγει για τον πόλεμο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου όμως βρέθηκε στην Κέρκυρα και εκεί αγάπησε μια άλλη γυναίκα. Η Νάντια δεν μπόρεσε ποτέ να γιατρευτεί από την ερωτική απογοήτευση και πέθανε λίγο καιρό αργότερα. Έκτοτε οι κοπέλες της Vrnjačka Banja για να προστατεύσουν τις σχέσεις τους έγραφαν τα ονόματά τους καθώς και τα ονόματα των αγαπημένων τους σε ένα λουκέτο όπου το τοποθετούσαν στην γέφυρα που συναντιόταν η Νάντια και ο Ρέζλα. Ύστερα, πετούσαν τα κλειδιά στο ποτάμι για να κλειδώσουν την αγάπη τους για πάντα.
Αυτή είναι η μία εκδοχή για το φαινόμενο «των λουκέτων της αγάπης». Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη πιθανή εξήγηση, σύμφωνα με την οποία η ιδέα ανήκει σε έναν Ιταλό συγγραφέα. Ο Φεντερίκο Μότσια στο βιβλίο του “Tre metri sopra il cielo’’, περιγράφει μια παρόμοια σκηνή ανάμεσα στο πρωταγωνιστικό ζευγάρι.
Όπως και να έχει, η μανία των «λουκέτων της αγάπης» εξαπλώθηκε και σχεδόν σε όλον τον κόσμο. Πρόσφατα, τα περίφημα αυτά λουκέτα εθεάθησαν και στην δική μας πόλη, το Ρέθυμνο. Σε δύο σημεία μέχρι στιγμής και τα δύο με υπέροχη θέα!
Το “παλιό” σημείο είναι στα κάγκελα που βρίσκονται πέριξ του αγάλματος με το σήμα κατατεθέν της πόλης, τα δύο δελφίνια στην Μαρίνα. Το νεότερο σημείο είναι δυτικά της πόλης στον λεγόμενο Περιφερειακό, στο μικρό “μπαλκονάκι” που έχει δημιουργηθεί εκεί, απέναντι από την είσοδο του γηπέδου της Σοχώρας!
