Την Πέμπτη 29/12/2016 τριμελής αντιπροσωπεία των PES Greece αποτελούμενη από τον εθνικό συντονιστή Θοδωρή Δουλουμπέκη, τη Μάρα Λύσαρη PES Athens και τον συντονιστή Καλαμάτας Θανάση Τσαλδάρη, επισκέφτηκε την Ελευσίνα ξεκινώντας από τη Δυτική Αττική ένα πρόγραμμα ενίσχυσης των δεσμών των ακτιβιστών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας με τις τοπικές κοινωνίες, τους πραγματικούς ανθρώπους και κυρίως τους νέους ανθρώπους, τους εκπροσώπους της εργατικής τάξης και τα οικολογικά κινήματα.
Στα πλαίσια της επίσκεψης τους οι ακτιβιστές συναντήθηκαν με πολίτες της Ελευσίνας, ξεναγήθηκαν στο παραλιακό μέτωπο και τους αρχαιολογικούς χώρους από την κ. Κατερίνα Σκούμπα, Γραμματέα της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Δυτικής Αττικής και τον κ. Χρήστο Χρηστάκη ενεργό πολίτη και διαχειριστή του ecoeleusis.org, επισκέφτηκαν τη δομή φιλοξενίας προσφύγων της περιοχής έχοντας την ευκαιρία να ακούσουν τις αγωνίες των προσφύγων και της τοπικής κοινωνίας ενώ η επίσκεψη τους στην περιοχή ολοκληρώθηκε με την επίσκεψη τους στο Εργατικό Κέντρο της Ελευσίνας όπου και είχαν έναν εκτεταμένο και πολύ ειλικρινή διάλογο με τον Πρόεδρο του εργατικού Κέντρου κ. Βαγγέλη Λίγγο στην οπόια συμμετείχε εκτός από την κ. Σκούμπα και το μέλος της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ κι ελευσίνια κ. Σοφία Αδάμ.
Η Ελευσίνα είναι μια πόλη σχεδόν 40000 κατοίκων και 4000 χρόνων ζωής. Συνδεδεμένη την αρπαγή της Περσεφόνης, σήμερα οι κάτοικοι της βλέπουν τους στίχους του Γκάτσου που περίγραψαν τον εφιάλτη της κόρης της Θεάς Δήμητρας προφητεύοντας την οικολογική καταστροφή που θα ακολουθούσε στην Αττική, να συμβαίνουν μπροστά τους, να αλλάζουν τη ζωή τους και να θέτουν σε αβεβαιότητα το μέλλον της ιστορικής αυτής πόλης.
Τις προηγούμενες δεκαετίες η Ελευσίνα αποτέλεσε πόλη – πόλο έλξης εργατών που συμμετείχαν στην έντονη βιομηχανική και βιοτεχνική ανάπτυξη της περιοχής συνεισφέροντας σημαντικά μέσω της δημιουργίας θέσεων απασχόλησης και της παραγωγής στο ΑΕΠ της χώρας. Ήταν μια πόλη γεμάτη ζωή, χρώματα κι ελπίδα. Σήμερα η Ελευσίνα όπως και ολόκληρη η Δυτική Αττική μαστίζονται από την ανεργία, την αδήλωτη και υποαμοιβόμενη εργασία. Κλειστά καταστήματα, άδειοι εμπορικοί δρόμοι, βιομηχανικά κουφάρια, άνθρωποι που αγωνιούν για το εργασιακό τους μέλλον σε βιομηχανίες που θα έπρεπε να συμβάλουν στην ανάπτυξη του τόπου όπως η ΠΥΡΚΑΛ κι όμως παρακμάζουν πληρώνοντας την έλλειψη πολιτικής στρατηγικής. Μια πόλη σχετικά απομονωμένη από την υπόλοιπη Αττική με ανεκμετάλλευτές σιδηροδρομικές γραμμές που σου προκαλούν ερωτηματικά.
Η Ελευσίνα μια πόλη με θάλασσα που όμως κανείς δεν μπορεί πλέον να προσεγγίσει. Στον κόλπο που κάποτε έδινε ζωή σε δεκάδες οικογένειάς στην παραλία που οι ντόπιοι θυμούνται ακόμη να κολυμπούν ως νέοι, θυμούνται τα ξενοδοχεία που έφερναν τουρισμό, σήμερα συντελείται με την ανοχή των οργανισμών λιμένος και των πολιτικών ηγεσιών του τόπου μια οικολογική καταστροφή. Δεκάδες πλοία μισοβυθισμένα αφήνονται να σαπίζουν μέσα στον κόλπο προκλητικά μπροστά σε διαλυτήρια που δε δουλεύουν. Πίσσα και σκουριά.
Η οικολογική υποβάθμιση όμως εκτείνεται και πέρα από τη θάλασσα. Μέσα στην πόλη. Η επένδυση σε ορυκτούς πόρους κόντρα στην ευρωπαϊκή τάση για πράσινη ανάπτυξη, τα δεκάδες κομμένα δέντρα, οι μπαζωμένες εκτάσεις του παραλιακού μετώπου, οι εγκαταλελειμμένες βιομηχανικές μονάδες, η απειλή πολεοδόμησης του μοναδικού μεγάλου χώρου πρασίνου δίπλα στη Χαλυβουργία. Μοιάζει σαν κάποιοι να αδιαφορούν προκλητικά.
Κι όμως η Ελευσίνα, μια «πόλη που θα μπορούσε να…», μπορεί να αποκτήσει ξανά την αίγλη που δικαιούται. Μπορεί γιατί έχει ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους, γιατί έχει ανθρώπους αγωνιστές και πως θα μπορούσε εξάλλου να είναι αλλιώς για μια εργατούπολη με ιστορία και πολιτισμό που δε χωρά στα διοικητικά της σύνορα που πρόσφατα δικαίως ανακηρύχτηκε «πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2021».
Εμείς έχουμε χρέος να πιέσουμε προς κάθε κατεύθυνση με σκοπό να προστατέψουμε το οικοσύστημα της περιοχής, τις θέσεις εργασίας αλλά και να συμβάλουμε ώστε η Ελευσίνα να γίνει ξανά πόλος έλξης επενδύσεων που θα σέβονται όμως τον τόπο και τους ανθρώπους του.
Θα αγωνιστούμε στο πλευρό των κάτοικων, του εργατικού κέντρου και των συλλογικοτήτων πάνω στο τρίπτυχο περιβάλλον-εργασία-πολιτισμός για
- Να δούμε τις υφιστάμενες σιδηροδρομικές γραμμές να αξιοποιούνται και να συνδέουν απευθείας την πόλη με την Αθήνα
- να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας που χάνονται από τα ΕΑΣ (ΠΥΡΚΑΛ) εξαιτίας της ανεπαρκούς μετεγκατάστασής της και απαξίωσης της από την σημερινή κυβέρνηση που τη βρήκε με ένα αναπτυξιακό σχέδιο αποδεκτό από τους εταίρους κι όμως επέλεξε για άλλους λόγους να την κλείσει ουσιαστικά προτιμώντας να εισάγει παρά να παράγει.
- να γίνει η Ελευσίνα μια πόλη εφαρμογής πιλοτικών προγραμμάτων ανάπτυξης που θα σέβεται τις εργασιακές σχέσεις και το περιβάλλον
- να εξελιχθεί το Θριάσιο πεδίο σε ένα σημαντικό διαμετακομιστικό κέντρο για ολόκληρη την Ευρώπη
- τα συμφέροντα των εργαζομένων της περιοχής μαζί με το εργατικό κέντρο συμβάλλοντας μέσω της διεθνοποίησης των προβλημάτων και των προτεινόμενων σχεδίων αντιμετώπισης της αναξιοπρεπούς εργασίας και της ανεργίας, τις προσπάθειες που κάνουν
- να επιστραφεί μέρος του παραλιακού μετώπου στους κατοίκους της πόλης
- να ακυρωθεί η ιδιωτική πολεοδόμηση στο μοναδικό χώρο πρασίνου ανατολικά της πόλης
- να γίνει αποδεκτό το αίτημα οικολογικών οργανώσεων και ενεργών πολιτών για τη θέσπιση μιας ειδικής επιτροπής περιβαλλοντικού ελέγχου αποτελούμενης από επιστημονικό προσωπικό και χρηματοδοτούμενης από ειδικό ταμείο κι όχι απευθείας από τις βιομηχανίες ώστε να διασφαλίζεται η πλήρης αντικειμενικότητα τους και τελικά η προστασία του περιβάλλοντος
- για την κατασκευή ενός σύγχρονου ιστορικού και αρχαιολογικού μουσείου
Στην Ελευσίνα είδαμε ολόκληρη την Ελλάδα. Είδαμε τα πραγματικά προβλήματα που κρύβουν επιμελώς οι αρμόδιοι, ακούσαμε τις λύσεις που προτείνουν οι ίδιοι οι πολίτες, νιώσαμε τη φιλοξενία που νιώθει κάθε ξένος, Έλληνας, μετανάστης ή πρόσφυγας.
Αξίζει τον κόπο να αγωνιστούμε για τον τόπο αυτό, για την Ελλάδα της δημιουργίας για το κοινό μας μέλλον, για την εργασία, τον πολιτισμό, το περιβάλλον και θα το κάνουμε με πάθος #passion4change
“Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο…
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο!
Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης,
στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς!”
(Στίχοι Νίκος Γκάτσος, Μουσική Μάνος Χατζιδάκις,
Ο εφιάλτης της Περσεφόνης»
