Η δημόσια υγεία στον τόπο μας αγωνίζεται να ορθοποδήσει πληγωμένη από την χρόνια υποβάθμιση και τις εξοντωτικές περικοπές των τελευταίων χρόνων. Πληγωμένη από την μικροπολιτική που εξακολουθεί να βλέπει τον ασθενή ως προνομιακό ψηφοφόρο. Πληγωμένη από την διαφθορά που εξακολουθεί να λυμαίνεται τους λιγοστούς πόρους του κράτους και τα εξανεμισμένα εισοδήματα των πολιτών.
Για όλους εμάς που μετράμε καθημερινά τις δυνάμεις μας προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στις μεγάλες κοινωνικές ανάγκες, έρχεται να προστεθεί και η απειλή των κερδοσκόπων της δικηγορίας, που προσβάλουν βάναυσα την ηθική και την αξιοπρέπεια μας και απειλούν με κατάρρευση το πολυτιμότερο κεφάλαιο του συστήματος, τον εργαζόμενο στην δημόσια υγεία. Αυτό θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για το σύστημα υγείας και τους ασθενείς.
Οι σημαντικές προσλήψεις προσωπικού σε συνδυασμό με την αύξηση της χρηματοδότησης που υλοποιείται τα τελευταία δύο χρόνια, δίνουν μια αναγκαία ανάσα ζωής στο σύστημα. Υπολείπονται όμως σημαντικά από τις πραγματικές ανάγκες και μεγάλο μέρος τους αφορά συμβασιούχους, γεγονός που αποδυναμώνει την αποτελεσματικότητα τους.
Η καθυστέρηση στην λειτουργία του ΤΕΠ αλλά και της ΠΦΥ σε συνδυασμό με την σοβαρή εποχική αύξηση της προσέλευσης ασθενών έχουν σαν αποτέλεσμα σοβαρές δυσλειτουργίες στο μοναδικό νοσηλευτικό ίδρυμα του νομού. Η κάθε εφημερία πια είναι ένας αγώνας που ξεπερνά τα όρια μας, για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στην κοινωνική ανάγκη.
Οι λιγοστοί ειδικευόμενοι γιατροί που έχουν απομείνει χρειάζονται καθημερινή στήριξη με κάθε μέσο από το κράτος, τους εργαζόμενους και κυρίως την κοινωνία. Κάθε ειδικευόμενος γιατρός που επιλέγει να παραμείνει στον τόπο μας, αποτελεί πολύτιμη μονάδα για το σύστημα. Απαιτούνται τώρα συγκεκριμένοι κανόνες εκπαίδευσης και αξιολόγησης σύγχρονοι, αντικειμενικοί, δημοκρατικοί που σε ένα περιβάλλον συνολικής αναβάθμισης του συστήματος υγείας θα εμπνέουν εκείνους που απέμειναν και θα δημιουργούν προϋποθέσεις για την επιστροφή εκείνων που έφυγαν.
Η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το ωράριο εργασίας των νοσοκομειακών γιατρών, πιστοποιεί πλέον και επίσημα τις εξοντωτικές συνθήκες εργασίας μας. Η αντικατάσταση του σημερινού απάνθρωπου συστήματος εφημέρευσης από ένα σύστημα που θα σέβεται τον εργαζόμενο και τον ασθενή, προϋποθέτει σοβαρό αριθμό προσλήψεων και εκείνες τις θεσμικές αναδιαρθρώσεις ώστε ο μέγιστος χρόνος ενεργού εφημερίας να είναι το οκτάωρο.
Αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα και όρο επιβίωσης των νοσοκομείων η ανάπτυξη επιτέλους της ΠΦΥ τριάντα χρόνια μετά την εκκίνηση του ΕΣΥ. Δημόσια, ποιοτική, αποκεντρωμένη που θα αναδεικνύει τις πραγματικές ανάγκες υγείας του πληθυσμού και δεν θα ορθώνει τείχη στην πρόσβαση των ειδικοτήτων.
Σήμερα είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ η πλήρης απελευθέρωση της υγείας και της πρόνοιας από την δημοσιονομική ασφυξία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Και αυτό που αποτελεί ανάγκη επιβίωσης για τους πολίτες δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο καμίας διαπραγμάτευσης.
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ 17 και 18 Μαΐου και διεκδικούμε
- Δημόσια δωρεάν υγεία με ισότιμη και καθολική πρόσβαση
- Επαρκείς προσλήψεις μόνιμου προσωπικού τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στην δευτεροβάθμια
- Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων εφημεριών του 2015 και αύξηση του κονδυλίου για τις εφημερίες του 2017
- Να αυξηθούν τώρα οι δαπάνες υγείας – πρόνοιας στο επίπεδο του μέσου ευρωπαϊκού
- Να αποσυρθούν τα νέα μέτρα φτωχοποίησης του λαού
