Σήμερα την Ανάσταση άσπρα πουλιά θα στείλω,
να παν να πουν χρόνια πολλά σ’ένα καλό μου φίλο.
Η φλόγα της Ανάστασης ν’ανάψει στην καρδιά σου,
για να κρατήσει ζωντανά όλα τα όνειρά σου.
Το Αναστάσιμο κερί η χέρα μου όντε `γγίζει
πριχού ν’ ανάψει ο πόνος μου το κάνει και δακρύζει
Χριστός ανέστη εκ νεκρών δύο χιλιάδες χρόνια
μα η δική μου ανάσταση δεν έφτασε ακόμα.
Ήθελα να ‘μουνα κερί τσ’ Ανάστασης το βράδυ
ν’ ακούσω ίντα προσεύχεται την ώρα που μ’ ανάβει.
Χριστός ανέστη ο παπας στην εκκλησιά φωνάζει
μα εγω ‘μαι ακομα στον σταυρό και ποιος με κατεβάζει
Εκουβαλούσε το σταυρό μέχρι την σταυρωσή Του
και οι εχθροί εκάρφωσαν τις μπρόκες στο κορμί Του
Πάσχα, μα πες μου πως μπορώ τέτοια γιορτή να νιώσω
αν δεν σου στείλω μήνυμα ευχές για να σου δώσω.
Ευχή μου ο λόγος του Χριστού να ορίζει την ζωή σας
και τ`Άγιο Φως τσ’ Ανάστασης να λάμπει στην ψυχή σας
Τ` Άγιο Φως τσ`Ανάστασης να δώσει να φωτίσει
ότι απ`τα βάθη της ψυχή έχετ` επιθυμήσει
Το Άγιο φως τσ΄ Ανάστασης να έχεις στην καρδιά σου,
και την αγάπη που σκορπά μόνιμη συντροφιά σου!
Τα μάθια τζη στην εκκλησά αύριο μη προβάλουν
και μπερδευτούνε οι πιστοί τ` Άγιο Φως να πάρουν.
Να`τονε τρόπος τ`όνειρο που`χω καιρούς θαμμένο
μαζί με σένα να το δω, Χριστέ μου αναστεμένο.
Στο δεύτε λάβετε το φως, να`σαι απέναντί μου
με μια μαθιά σου… αμοναχό ν`ανάψει το κερί μου
Οψές στον Αδη, σήμερο στον ουρανό Χριστέ μου
την εδική μου ανάσταση θα τηνε δω ποτέ μου;
Χριστός Ανέστη ο παπάς, την ώρα που θα ψάλλει,
δίπλα τζη θα ‘μαι το φιλί, να μην το πάρουν άλλοι.
Ανάσταση αισθάνομαι σαν βρίσκομαι μαζί σου,
γι αυτό και θέλω τ’ Άγιο Φως να πάρω απ’ το κερί σου.
Θέλω να κάνω Ανάσταση μόνο στην αγκαλιά σου,
να μ´ ανασταίνουν σαν Χριστό τη νύχτα τα φιλιά σου
Σταυρό στη πλάτη κουβαλώ βαρύ σαν το σεβντά σου
με δυσκολία προσπαθώ να βγω το Γολγοθά σου.
Τα πάθη όλα του Χριστού ακόμα κι αν τα ζήσω,
ποτέ μια αγάπη σαν κι αυτή δε θα τη λησμονήσω.
Στον εδικό μου Γολγοθά εσύ ´σαι ο σταυρός μου,
μα γίνε στην Ανάσταση εσύ και τ’ Άγιο φως μου.
Χθες ήσουνα η σταύρωση, σήμερα η πληγή μου,
απόψε η ανάσταση, κι αύριο η φυλακή μου
Πάνω στον επιτάφιο θώρουνα την καρδιά μου
και στο κερί που κράτουνα στάζαν τα δάκρυά μου.
Με τη λαμπάδα έγραψα στη πόρτα τ´ όνομά σου
κι ορκίστηκα άλλη Λαμπρή μη ζήσω μακριά σου.
Στεφάνι είναι αγκάθινο για μένα ο έρωτά σου
και σταυρωμένος το φορώ στα πάθη του σεβντά σου!
Όσα αστέρια του ουρανού πέσουν σε μια μέρα
τόσες χαρές σου εύχομαι να έχεις κάθε μέρα
Από τση γης τα αρώματα λαμπρής βρε θα ψηφίσω
και απά στον επιτάφιο ούλα θα τ’ αναμείξω
Απ’τον Ιούδα διαφορά, μιά ‘χεις μα σου’ναι στάμπα
αυτός εζήτηξε λεφτά, μα εσύ… προδίδεις τζάμπα.
Ασπρο κερι τσ’αναστασης κρατουσα αναμμενο
και ηρθε και μου το ‘σβησε ενα μαλακισμενο
Χίλιες φορές να σταυρωθώ μέσα στην αγκαλιά σου,
παρά να κάμω ανάσταση και να ‘μαι μακριά σου.
Οσες κροτιδες πεσουνε του Πασχα την ημερα
τοσες χαρες σου ευχομαι να εχεις καθε μερα
