Eλάτε να σας κάνω λίγα τσουρέκια ακόμα…
Σχεδόν 300 άτομα πιάστηκαν από την Τροχαία στην Κρήτη σε ένα τριήμερο για υπερβολική ταχύτητα. Για την ακρίβεια, 286. Σαν τελική ταχύτητα ενός κάγκουρα σε δρόμο της Αθήνας. Στην Κρήτη τέτοια ταχύτητα δεν μπορείς να πιάσεις. Δρόμοι δεν υπάρχουν.
Σε προηγούμενο κείμενο για τους οδηγούς και τους δρόμους στην Κρήτη προκλήθηκαν αντιδράσεις. “Να φύγεις αν δεν σου αρέσει”, οι ήπιες. Ταυτόχρονα, συγκρίσεις με άλλους εθνικούς και επαρχιακούς δρόμους της Ελλάδας για να ικανοποιηθεί το τοπικιστικό “εγώ”. Έχω κάνει αυθημερόν πήγαινε-έλα Αθήνα-Πάτρα στην περίφημη “σκοτώστρα”. Έχω ζήσει το χειρότερο, έχω μέτρο σύγκρισης.
Αλλά επειδή υπάρχει το χειρότερο δεν σημαίνει ότι για τα άλλα πρέπει να σωπάσουμε. Η μισαλλοδοξία του ωχαδερφισμού. Να τις βγάλουμε να τις μετρήσουμε, παιδιά. Τις λακκούβες και τις κακοτεχνείες.
Οι 286 που πιάστηκαν σε ένα τριήμερο να πατούν λίγο περισσότερο από το επιτρεπόμενο το γκάζι είναι χαζοί. Δικαίωμά σου να θες να σκοτωθείς, να “φύγεις” με πριαπισμό φτάνοντας στα ‘κόκκινα’ την ταχύτητα του αυτοκινήτου σου. Τον άλλον, όμως, γιατί να τον πάρεις μαζί σου;
Το έγραψα πρόσφατα στο facebook. Αυτολεξεί: “Ο ένας προσπερνάει πάνω σε στενό δρόμο έχοντας δίπλα του τη γυναίκα και το μικρό παιδί στα πόδια της. Ο άλλος μπαίνει με φόρα από παράδρομο χωρίς να κοιτάξει αν έρχεται κάποιος. Η άλλη οδηγάει το σμαρτάκι και κάνει σφήνες, προσπερνώντας πάνω στη στροφή. Ο άλλος έρχεται με φόρα και κολλάει από πίσω παίζοντας επίμονα τα φώτα γιατί εγώ ο μαλάκας που πάω με 100 τον εμποδίζω να πάει σπίτι του να φάει τα σκατά ζεστά. Και ο τελευταίος οδηγάει έχοντας το μισό σκυλί έξω από το παράθυρο, πάνω στα πόδια του. Όλα αυτά το απόγευμα. Σε ένα απόγευμα. Κάποιοι από αυτούς θα βρεθούν αύριο-μεθαύριο σε πρωτοσέλιδο με παχυλούς τίτλους για την αιματοχυσία στους δρόμους”.
Το καλό είναι πως η πλειοψηφία των Κρητικών έχει αυτοκριτική. Ξέρει ότι το νησί δεν έχει καλούς δρόμους και οι καλοί είναι παρά μόνο λίγα χιλιόμετρα. Παρακαλάει τους επικεφαλής να φτιάξουν τίποτα και εδώ κάτω για να μην σκοτώνονται, αντιδρά, δικαίως, όταν βλέπει να εγκαινιάζονται σε όλη τη χώρα δρόμοι, αλλά στην Κρήτη να μετρούν λακκούβες. Δεν συγκρίνει το χειρότερο για να ανέβει ψυχολογικά ούτε θεωρεί δυσφήμιση αν κάποιος γράψει αυτά ακριβώς.
Το κακό είναι ότι έρχεται καλοκαίρι. Το καλοκαίρι η Κρήτη γεμίζει οδηγούς από όλη τη χώρα. Το κακό δεκαπλασιάζεται. Το τιμόνι γίνεται προέκταση του πέους, τα μυαλά βγαίνουν πάνω από τη σκεπή του αυτοκινήτου και η ταχύτητα, μαζί με τη μαλακία, χτυπούν κόκκινο.
Δεν μπορώ να δεχθώ ως άλλοθι ότι στην επαρχία είναι αλλιώς. Δεν γίνεται να μου φέρνεις ως δικαιολογία ότι εκτός πόλεων οδηγούν διαφορετικά. Καταρχάς, παντού οδηγούν το (ίδιο κακά). Στην επαρχία, στα νησιά υπάρχει μικρότερη αστυνόμευση που σημαίνει λιγότερες πιθανότητες να σε σταματήσουν, για παράδειγμα, για αλκοτέστ. Περισσότερες πιθανότητες, όμως, να σε σταματήσουν στη μέση του δρόμου, κλείνοντάς τον ετσιθελικά, γιατί είδαν ότι είσαι ο γείτονας του τρίτου ξάδερφου του μπατζανάκη και πρέπει να σε κεράσουμε κατιτίς.
Είναι χαζό να σκοτώνεσαι στους δρόμους. Τερματίζει η μονάδα μέτρησης της βλακείας. Είναι ηλίθιο να βλέπεις το μαχαίρι να κραδαίνει μπροστά σου και εσύ να πηγαίνεις να πέφτεις πάνω του. Ετσι ακριβώς γίνεται όταν ξέρεις ότι δεν έχεις καλούς δρόμους και οδηγείς επικίνδυνα, πάνω από τα όρια.
Η Ελλάδα έχει κακούς οδηγούς. Ασεβείς, χωρίς παιδεία. Να το πάμε άλλη μία; Η Ελλάδα έχει κακούς οδηγούς. Όταν σταματήσουμε τις συγκρίσεις και μάθουμε να ζούμε με τα ανατριχιαστικά νούμερα που λένε την αλήθεια τότε ίσως φτάσουμε σπίτι μας με μεγαλύτερο ποσοστό επιβίωσης. Αλλιώς ας γεμίσουμε το ταμπλό με σταυρουδάκια, εικονίσματα και κομποσχοίνια για να περάσουμε το ΚΤΕΟ της ηλιθιότητας.
Σταύρος Καραΐνδρος
oneman.gr
