Αγαπητή Πελαγία,
Πώς να ακουστεί η φωνή σου, η φωνή μας, απέναντι σε έναν όχλο που ουρλιάζει; Πώς να εξηγήσει κανείς, μέσα σε τόσο μηντιακό θόρυβο, αυτά που ομολογούν οι συνάδελφοι, οι ασθενείς σου, όσοι σε έχουν συναναστραφεί, για εσένα; Για την προσήλωση, τους κόπους, τον αγώνα για το δημόσιο σύστημα υγείας, την αγάπη προς τον πάσχοντα;
Καταδικάστηκες, γιατί δικαστές έκριναν πως άφησες ένα μικρό ασθενή να πεθάνει από αφυδάτωση. Όμως το παιδί είχε εξεταστεί από 7 διαφορετικούς παιδιάτρους μέσα σε 7 ημέρες, λάμβανε ενδοφλέβια υγρά, δεν υπάρχει καμία εργαστηριακή ένδειξη αφυδάτωσης και η ιατροδικαστική έκθεση δεν μπόρεσε να καταλήξει στο αίτιο θανάτου… παρ΄ όλα αυτά, δικαστές απεφάνθησαν ότι η γιατρός που πάλεψε για την ανάνηψη του χωρίς επιτυχία, είναι ένοχη ανθρωποκτονίας από αμέλεια.
Αυτό είναι ΑΔΙΚΟ.
Κατανοούμε πως ο πόνος και η απώλεια κάνουν τον άνθρωπο να ζητάει το φταίχτη, όμως δεν πρόκειται να σε αφήσουμε βορά στις ορέξεις μιας “κοινής γνώμης” που γκουγκλάρει και έχει άποψη για το ποια πρέπει να είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία μιας νόσου. Δεν γίνεται να επιτρέψουμε ως γιατροί, αλλά και ως πολίτες να θριαμβεύσει μια επικίνδυνη τηλεοπτική ή διαδικτυακή ημιμάθεια, η οποία όταν συναντά τον πόνο, τον απαρηγόρητο πόνο, θεριεύει.
Στεκόμαστε δίπλα σου επειδή στεκόμαστε απέναντι στη βία.
Στεκόμαστε δίπλα σου με εμπιστοσύνη. Μέχρι να δικαιωθείς.
Γιατί η αγάπη για την κοινωνία δοκιμάζεται τη στιγμή που η κοινωνία καταφέρεται εναντίον μας.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
