Γράφει ο Ματθαίος Ι. Τσιριμονάκης
Την Δευτέρα, πρώτη του μήνα, είχα τη χαρά να παρακολουθήσω την πρεμιέρα του Ντοκιμαντέρ που σκηνοθέτησε ο Μανώλης Παπαδάκης.
“ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ-ΟΥΤΟΠΙΑ;”
Ο κινηματογράφος που φιλοξένησε την προβολή ήταν ο Δημοτικός της Πετρούπολης, που είχε γεμίσει φίλους του Σκηνοθέτη αλλά και της Ικαρίας.
Ο σκηνοθέτης δείχνοντας την ευαισθησία, που τον πλημμυρίζει διέθεσε τις εισπράξεις της προβολής στο ΑΡΜΑ ΖΩΗΣ.
Πιστεύω πως ο Μανώλης πέτυχε απόλυτα το σκοπό του. Κατάφερε να κοινωνήσει, σε εμάς όλους την Ικαριώτικη ψυχή.
Οι άνθρωποι που μιλούν, μας έδωσαν με χαρακτηριστική αμεσότητα, να καταλάβουμε αυτά που ήθελε ο δημιουργός του έργου. Εκτός αυτού η διήγηση τους μας καθηλώνει και δεν θέλαμε να τελειώσει. Μας έκαναν να νιώθουμε μια ηδονή που λίγοι θα μπορούσαν να μας την εμποτίσουν.
Τα τοπία που παρουσιάζονται, με την καταπληκτική ικανότητα των συντελεστών της φωτογραφίας, σε κάνουν να νιώθεις πως περπατάς και ζεις μέσα σ’ αυτά, διαποτισμένος από όλα τα στοιχεία των.
Παρουσιάζεται η γεμάτη ιστορίας του τόπου, που σαφώς δέχθηκε επιρροές από πολλούς και διάφορους ανθρώπους, που με τη θέληση τους η όχι πέρασαν από κει. Έδωσαν και πήραν στον τόπο.
Εικόνες από τον χορό ζωής μας βοηθάει να νιώσουμε τους εαυτούς μας συμμέτοχους στο υπέροχο και συνάμα μυστηριακό αυτό κύκλο.
Από την Κρήτη ξεκινά ο Ίκαρος στοχεύοντας τη ουτοπία του ρομαντισμού της υπέρβασης του.
Από το Νησί μας ξεκινά και ο Μανώλης δείχνοντας μας ένα άλλο δρόμο ρομαντικής υπέρβασης.
