Μ’ αυτόν τον καθόλου κόσμιο, όμως τέλεια αληθινό τρόπο, περιγράφουν ντόπιοι και ξένοι-δυστυχώς- επισκέπτες την κατάσταση στον παλιό εθνικό δρόμο, σε δυο σημεία, ανάμεσα στη διασταύρωση προς Καλονύκτη και στη διασταύρωση προς Ρούστικα, Αγ. Κων/νο, Ζουρίδι (Καμπανός).
Εμείς οι ντόπιοι, ‘ιθαγενείς’ όπως αντιμετωπιζόμαστε τελικά από τις τοπικές αρχές, επί δυο χρόνια βιώνουμε μια πολύ επικίνδυνη και ντροπιαστική πραγματικότητα. Τον χειμώνα 2019-2020,ο ποταμός που στη συγκεκριμένη θέση ρέει παράλληλα με το δρόμο, πλήγωσε επικίνδυνα το πρανές του δρόμου και κανείς θεσμικά αρμόδιος δεν ασχολήθηκε με το πρόβλημα.
Κρίθηκε σκόπιμο να καθαριστούν οι ποταμοί και πολύ σωστά, όμως ο τρόπος καθαρισμού ,η έλλειψη μελέτης και επίβλεψης ,αντί να λύσουν το πρόβλημα, σε πολλές περιπτώσεις το επιδείνωσαν, γιατί αφού αφαιρέθηκαν τα μεγάλα
δένδρα (κομματιαστήκαν και εμπορεύτηκαν),τα κλαδιά, καλάμια κ.λπ., φερτά σε πολλές περιπτώσεις, αφέθηκαν στις όχθες, με αποτέλεσμα στο πρώτο φούσκωμα του ποταμού να παρασυρθούν, να αποφράξουν γέφυρες και στενά σημεία με αποτέλεσμα την υπερχείλιση και δημιουργία προβλημάτων ,όπως στα προαναφερθέντα σημεία.
Στη συγκεκριμένη θέση έχει γίνει αλλαγή και της κοίτης του ποταμού, σαφώς από τη θεομηνία, κατά τη γνώμη μου όμως και με προηγούμενη ανθρώπινη παρέμβαση. Άραγε ποια είναι η άποψη της επίβλεψης του έργου, αν υπήρξε ποτέ?
Η φύση όταν την παραβιάσεις ,πάντα εκδικείται. Έτσι λοιπόν τον χειμώνα 2020-2021 ,εκδικήθηκε, καταστρέφοντας στα δυο επίμαχα σημεία το δρόμο, σε τέτοιο βαθμό επικινδυνότητας, ιδιαίτερα στη θέση “Κομινίσκος”, που ανάγκαζε όλους τους κατοίκους του Δυτικού διαμερίσματος να πηγαίνουν στο Ρέθυμνο μέσω Παλαίλιμνου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Σιγά-σιγά οι κάτοικοι άρχισαν να περνούν από το επικίνδυνο σημείο, κάτι που συνεχίζουν και σήμερα, με τις αρχές να αδιαφορούν για τον κίνδυνο που αυτοί διατρέχουν. Σημειωτέων ότι καθημερινά περνούσαν από τη συγκεκριμένη καρμανιόλα τουλάχιστον 20 παιδιά για τα σχολεία Ατσιποπούλου, Γωνιάς κ.λπ.
Διερωτάται κανείς σε τί έφταιξαν οι κάτοικοι της περιοχής και γιατί η πολιτεία αδιαφορεί για την ασφάλεια τους και τους αντιμετωπίζει ως ‘ιθαγενείς’; Οι τοπικοί πρόεδροι κατ’ επανάληψή έχουν ενημερώσει τις αρχές για τους κινδύνους, όμως χωρίς αποτέλεσμα. Πήραν υποσχέσεις για γέφυρες που θα μεταφερθούν από τα Χανιά, κάτι που σαν τεχνικός κρίνω, σαν αλλά λόγια να αγαπιόμαστε και μόλις σήμερα μαθαίνω ότι και αυτή η λύση δεν προχωρεί γιατί οι Χανιώτες δεν τις παραχωρούν. Είχαν σύμμαχο τον καλό καιρό να αποκαταστήσουν τη ζημιά, πριν η ξεφτίλα γίνει αντιληπτή και στους ξένους επισκέπτες, κάποιοι από τους οποίους λοιδορώντας την κατάσταση, με ρώτησαν αν γι’ αυτό που συμβαίνει φταίει η κρίση (βαρέθηκαν να το λένε),ή η κα Μέρκελ!!!
Επικαλέστηκαν ακόμη και τον ιό και την καραντίνα. Με απλά λόγια ξεφτιλιστήκαμε και στους ξένους, πολλοί από τους οποίους για να έρθουν στα καταλύματα που έχουμε δημιουργήσει, έρχονται μέσω Επισκοπής. Η εξήγηση που τους δίνουμε οι περισσότεροι, είναι ότι το δημόσιο στην Ελλάδα διαχρονικά βρίσκεται σε μόνιμη καραντίνα, που το απομονώνει από την πραγματικότητα και τα σημαντικά προβλήματα, που πρωτίστως απασχολούν τους μόνιμους κατοίκους αυτού του ευλογημένου τόπου, που μερικοί συνεχίζουν να τον θέλουν παντέρμο. Με τούτα τα απλά μα δηκτικά λόγια δικαιολογώ τα 2/3 του τίτλου (η ξεφτίλα, της ξεφτίλας).
Επιφυλάσσομαι στην χρήση του υπόλοιπου 1/3(ω ξεφτίλα),σε περίπτωση ατυχήματος που δείχνει βέβαιο (οι τουρίστες δεν είναι εξοικειωμένοι με τέτοιες καταστάσεις), όπου τότε κάποιοι θα τρέχουν να κρυφτούν, από τη δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση τόσο των ‘ιθαγενών’, όσο και των ξένων επισκεπτών.
Προσωπικά γνωρίζω τους υπεύθυνους και σας γνωρίζει και ο κάθε πολίτης, όμως παρά την αγανάκτησή μου, προσπαθώ με τούτο το άρθρο μου, με όσο πιο ευγενικό τρόπο, χωρίς να σας κατονομάσω, να επικαλεστώ έστω και τούτη τη στιγμή, την όποια ευαισθησία μπορεί να έχετε εκ του θεσμικού σας και μόνο ρόλου, για άμεση επίλυση του προβλήματος. Αν αυτό που ζήτω κρίνετε ότι είναι υπερβολικό ή παράλογο, σαν πολίτης αυτού του τόπου έχω και το δικαίωμα και την υποχρέωση να ζητήσω την παρέμβαση της δικαιοσύνης, πριν θρηνήσουμε θύματα. Τότε θα είναι πολύ αργά.
Σαν κλείσιμο αυτής της επιστολής θέλω να συμπαρασταθώ στους αρκετούς ρομαντικούς σαν κι εμένα συμπατριώτες επενδυτές, που με μεγάλες δυσκολίες και με περισσή, όπως αποδεικνύεται αφέλεια, επενδύσαμε στην ανάπτυξη της ενδοχώρας, με τη δημιουργία τουριστικών καταλυμάτων. Αυτή μας η προσπάθεια αποδεικνύεται ότι προσκρούει στην αδιαφορία των αρχών, που η πράξη αποδεικνύει ότι επενδύουν στη στασιμότητα της ενδοχώρας και την εκ των πραγμάτων αναπόφευκτη απομάκρυνση των κατοίκων.
Με εκτίμηση
Μανώλης Ι .Φραδέλλος
Μηχανολόγος -Ηλεκτρολόγος ΕΜΠ
Ξενοδόχος
