Εφόσον ο πλανήτης θέλει να αποφύγει μία επισιτιστική κρίση διαρκείας, τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας θα πρέπει να ανοίξουν άμεσα.
Κάθε μέρα που ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, ο κίνδυνος για μία γενικευμένη επισιτιστική κρίση θα είναι διαρκώς αυξανόμενος. Ακόμη περισσότερο, κάθε μέρα που τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας παραμένουν αποκλεισμένα από τον υπόλοιπο κόσμο, τότε ο κίνδυνος έρχεται ακόμα πιο κοντά.
Το γιατί είναι απλό. Το εξήγησε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, αλλά είχε γίνει σαφές ήδη από τις πρώτες ημέρες αυτού του πολέμου που προκλήθηκε από τη ρωσική εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου.
Οι δύο αντιμαχόμενες χώρες, η Ρωσία και η Ουκρανία παράγουν μαζί το 30% των σιτηρών του πλανήτη. Σχεδόν το 1/3 της παγκόσμιας παραγωγής. Με τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, ιδιαίτερα αυτό της Μαριούπολης, οι θαλάσσιες μεταφορές κλείνουν. Την ίδια ώρα οι χερσαίες μεταφορές, που εξ ορισμού είναι περισσότερο χρονοβόρες, παρουσιάζουν τεράστιο ρίσκο.
Τι προκαλούν όλα τα παραπάνω. Μείωση της προσφοράς των σιτηρών σε όλο τον κόσμο. Μείωση πολύ σημαντική. Και κατά συνέπεια αύξηση των τιμών. Θεαματική αύξηση που δεν μπορεί να αγνοηθεί και επηρεάζει την αγορά παγκοσμίως. Οι δείκτες των τιμών των δημητριακών και του κρέατος κατά το μήνα Μάρτιο χτύπησαν ιστορικό υψηλό. Η τιμή του σιταριού έχει πρακτικά διπλασιαστεί όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Guardian.
Από μόνη της η Ουκρανία έπαιζε κομβικό ρόλο στην παγκόσμια εμπορική αλυσίδα τροφίμων. Και αυτό είναι απολύτως λογικό από την στιγμή που η χώρα παρήγαγε και εξήγαγε το 50% της παγκόσμιας παραγωγής ηλιελαίου, το 15% της παγκόσμιας παραγωγής καλαμποκιού και το 12% της παγκόσμιας παραγωγής των σιτηρών.
Ολα αυτά ώθησαν τον Αντόνιο Γκουτέρες στην εξής δήλωση: “Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι. Δεν υπάρχει αποτελεσματική λύση στην επισιτιστική κρίση χωρίς την επανένταξη στην παραγωγή των τροφίμων που παράγει η Ουκρανία”.
Πόσο πιο απλά να το πει; Σ’ αυτό το πλαίσιο λοιπόν εντάσσονται οι πυρετώδεις διαπραγματεύσεις με τη ρωσική πλευρά έτσι ώστε τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας να ανοίξουν και οι μεταφορές να αποκατασταθούν. Είναι ζήτημα επιβίωσης για εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους, ιδιαίτερα γι’ αυτούς που εξαρτώνται από το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ.
