Τα χρέη των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα, ιδίως των «κομμάτων εξουσίας», τα οποία επισήμως κυβέρνησαν ή κυβερνούν τη χώρα μας, είναι ένα πρόβλημα πασίγνωστο, αλλά αγνοημένο, αφού δεν ακούμε να επισημαίνεται από τα ΜΜΕ.
Λαμβάνω κάποια στοιχεία από το άρθρο του κ. Χρήστου Πλέσσα «Χρέη κομμάτων», στην ιστοσελίδα των «Χανιώτικων Νέων» με ημερομηνία 8 Ιουνίου 2022:
«Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ μπορεί, όπως λέει ο νέος αρχηγός του, να μη συνεχίζει να εισπράττει τις κρατικές επιχορηγήσεις, αλλά τα χρέη του έχουν εκτιναχθεί στα 355 εκατομμύρια ευρώ. Ο κ. Ανδρουλάκης δηλώνει ότι το χρέος αυτό δεν είναι έργο της γενιάς του, ότι το κόμμα οφείλει μόνο 100 εκατ. ευρώ και τα υπόλοιπα είναι τόκοι».
«Τα χρέη της Ν.Δ. τώρα είναι περισσότερα του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ. Το 2015 ανέρχονταν σε 198 εκατ. ευρώ. Μετά που εξελέγη πρόεδρος ο κ. Μητσοτάκης μέχρι το 2021 και σύμφωνα με τον ισολογισμό, που αναρτήθηκε στη “Διαύγεια” έφτασε στα 391,5 εκατ. ευρώ. Εξ αυτών 381 εκατ. ευρώ είναι τραπεζικά δάνεια, 10 εκατ. ευρώ οφείλονται σε προμηθευτές, 36 χιλ. ευρώ φόροι, 96 χιλ. ευρώ σε οργανισμούς κοινής ωφέλειας και 160 χιλ. ευρώ σε λοιπές χρεώσεις».
«Στα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ χρέη προστίθενται κάθε χρόνο καινούργια από τόκους και ελλείμματα. Αν τώρα τα χρέη των δύο κομμάτων είναι 753 εκατ. ευρώ, του χρόνου θα φθάσουν τα 853 εκατ. ευρώ. Το δε 2024 το 1 δισ. ευρώ και όλο θα αυξάνεται».
Και ο συντάκτης προσθέτει το αυτονόητο: «Όταν, λοιπόν, τα χρέη των κυβερνώντων είναι τόσο μεγάλα, με ποια εχέγγυα η πολιτεία θα ελέγχει το τραπεζικό σύστημα; Με τι σθένος θα πείσουν τους πολίτες ότι αυτά τα “ιδρύματα” είναι ειλικρινή; Αυτή η κατάσταση αντιβαίνει τους περί ηθικής κανόνες, προκαλεί δυσφορία και τη βεβαιότητα, ότι κάποια στιγμή θα βρεθεί τρόπος απάλειψης του χρέους, χωρίς να χρειαστεί να λογοδοτήσει κανείς, αφού από τους ίδιους διαδίδεται ότι η λογοδοσία είναι συστατικά στοιχεία της δημοκρατίας».
Ποιο είναι, τώρα, το δικό μας χρέος απέναντι στην πραγματικότητα των υπερχρεωμένων πολιτικών κομμάτων της χώρας μας;
Το χρέος μας είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν χρωστάμε απολύτως τίποτα σε κανένα κόμμα και σε κανένα επαγγελματία πολιτικό από εκείνους που κυβέρνησαν ή κυβερνούν τώρα, υποτίθεται, την πατρίδα μας. Όλοι, ας τολμήσω να πω «ανεξαιρέτως», πρόσθεσαν μια πληγή στο σώμα της κοινωνίας μας, της οικογένειάς μας, στο σώμα μας. Και τώρα έρχονται «με ένδυμα προβάτου» να μας συμβουλεύσουν και να ζητήσουν ξανά την ψήφο μας, για να μας «σώσουν» από την καταστροφή, την οποία οι ίδιοι, δεκαετίες τώρα, έχουν προκαλέσει.
Χρωστάμε μόνο στα παιδιά μας, στους φίλους μας, στους συνανθρώπους μας, ίσως και στον εαυτό μας, στην πατρίδα μας (που είναι η συνισταμένη της ευημερίας και της ελευθερίας όλων μας). Τι χρωστάμε, δηλαδή ποιο είναι το πραγματικό χρέος μας;
Θα το γράψω, παραθέτοντας τα λόγια του εν ενεργεία δασκάλου Δημήτρη Νατσιού (ιδρυτικού προέδρου της «Νίκης» και πολυγραφότατου εδώ και χρόνια για ουσιώδη θέματα σχετικά με την Παιδεία, τη νεολαία και την κοινωνία μας), από ομιλία του στη Θεσσαλονίκη στις 26 Ιουνίου 2022:
«Να πηγαίνουμε στις κάλπες και να φεύγουμε, αγαπητοί μου, με ελπίδα και όχι με απόγνωση. Να μην έχουμε την αίσθηση, φεύγοντας από τα εκλογικά κέντρα, όπου ψηφίζουμε, ότι γινόμαστε συνένοχοι στην καταστροφή της πατρίδας, υποκύπτοντας σε κάποια ψευτοδιλήμματα: να ψηφίσουμε τους μεν, να μην έρθουν οι δε. Ίδιοι είναι, ένα νόμισμα με δύο όψεις, και ο ένας και ο άλλος. Να μη φεύγουμε από τις κάλπες και έχουμε την αίσθηση την πικρή ότι διαπράττουμε αμαρτία…
Μην ξεχνάμε ότι το 45% των Ελλήνων δεν πηγαίνει να ψηφίσει, προφανώς διότι πιάνει τη μύτη του από τις αναθυμιάσεις που αναδίδει το σάπιο καθεστώς που έχει επιπέσει πάνω στην πατρίδα μας… Να ξετρυπώσουμε την υγεία που έχει ο ελληνικός λαός. Υπάρχει υγεία. Αλλά, επειδή έχει ταυτίσει την πολιτική με τον υπόνομο, γι’ αυτό δε θέλει ν’ ασχοληθεί. Και δικαίως – αν μπεις σε υπόνομο, βγαίνεις με βρομιές και δυσωδίες. Αν μπεις σε αρωματοπωλείο, βγαίνεις με αρώματα».
Και κλείνω με ένα απόσπασμα από συνέντευξη του γιατρού Νικολάου Παπαδόπουλου, μέλους της Ομαιχμίας της «Νίκης», στον Δημήτρη Κετικίδη και στην ιστοσελίδα politic.gr, με ημερομηνία 12.4.2022. Εκεί – παρουσιάζοντας τις σχετικές θέσεις της «Νίκης» – αναφέρει:
«Έχουμε ως χώρα, τα δύο πιο υπερχρεωμένα κόμματα όλης της ευρωπαϊκής ηπείρου με συντριπτική διαφορά από κάθε άλλο κόμμα! Αυτοί οι κομματάνθρωποι προσπαθούν να πείσουν τον ελληνικό Λαό ότι θα διοικήσουν καλά την περιουσία του, το εισόδημά του, τις αποταμιεύσεις του. Ποιός λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος τους εμπιστεύεται πραγματικά;
Υποθέτει κανείς, τους εμπιστεύονται μόνο αυτοί που “μαζί τα φάγανε”. Οι υπόλοιποι που ψηφίζουν τα σημερινά μεγάλα κόμματα, ψηφίζουν από φόβο ή απέχθεια προς το αντίπαλο κόμμα. Είναι αυτό υγιής πολιτική επιλογή; Ως πότε η Ελλάδα θα βαδίζει έτσι;
Η δεξιά και αριστερή κομματοκρατία επιτρέπει τη συστηματική αναρρίχηση στην εξουσία ανίκανων, διεφθαρμένων ή εξαρτημένων πολιτικών, που προτάσσουν το κομματικό συμφέρον και την αρέσκεια του αρχηγού τους πάνω από το εθνικό συμφέρον, σύροντας επί δεκαετίες την πατρίδα μας και τις μελλοντικές γενιές μας σε ολοένα και χειρότερο πνευματικό εκφυλισμό και σε διεθνή υποδούλωση. Αν δεν καυτηριαστεί το καρκίνωμα που πνίγει τη δημοκρατία, μην έχουμε αυταπάτες – δεν θα αλλάξει τίποτα στην πατρίδα μας.
Τι θα κάνει η ΝΙΚΗ ως κυβέρνηση για την κατάργηση της κομματοκρατίας;
· Πολιτική ευθύνη υπουργών και βουλευτών.
· Κατάργηση των κομματικών διορισμών σε δικαστική εξουσία, ένοπλες δυνάμεις, δημόσια διοίκηση.
· Οικονομικό εξονυχιστικό έλεγχο στα κόμματα, κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησής τους και της ασύδοτης δανειοληψίας, επιβολή της αποπληρωμής των δανείων που πήραν.
· Λογοδοσία πολιτικών για αποφάσεις που ζημίωσαν την πατρίδα, παραβίασαν το Σύνταγμα και εκχώρησαν εθνικό πλούτο με μνημονιακές και άλλες αποφάσεις.
· Αλλαγή του εκλογικού νόμου και απελευθέρωση των υποψηφίων από τις κομματικές κλίκες, με απευθείας εκλογή σταθερού αριθμού προσώπων ανά νομό –και πραγματική εκπροσώπηση της Ομογένειας– χωρίς προϋποθέσεις ελάχιστων κομματικών πανελλαδικών επιδόσεων. Οι πολίτες κάθε νομού δηλαδή να ψηφίζουν τους δικούς τους πληρεξουσίους στο κοινοβούλιο, πρόσωπα που η τοπική κοινωνία γνωρίζει και αξιολογεί, και όχι πρόσωπα που έχουν πάρει το δαχτυλίδι μιας ισχυρής κομματικής κλίκας. Αυτή είναι η έμπρακτη εφαρμογή του οράματος του Καποδίστρια για μία υγιή διοίκηση, που την υιοθέτησαν άλλες συνετότερες χώρες και σήμερα απολαμβάνουν τα οφέλη των επιλογών τους.
· Μείωση των βουλευτών σε 200, τους ελάχιστους προβλεπόμενους από το Σύνταγμα, και απόδοση της εξοικονόμησης σε άπορες ελληνικές οικογένειες. Ας σταθούμε λίγο στο τελευταίο: Το πραγματικό κόστος μίας βουλευτικής έδρας -με μισθούς, επιδόματα, κάλυψη δαπανών, παροχές σε είδος, προσωπικό διορισμένο και αποσπασμένο- αγγίζει τις 100.000 ευρώ το μήνα. Καταργώντας 100 βουλευτικές έδρες, η μηνιαία εξοικονόμηση ισοδυναμεί με 250 ευρώ το μήνα στις 40.000 φτωχότερες ελληνικές οικογένειες. Σημαίνει ότι κάποια υπερχρεωμένα σπίτια θα σωθούν, κάποια ψυγεία θα γεμίσουν, κάποιες μητέρες θα μπορούν να σταθούν κοντά στα παιδιά τους, κάποιοι άρρωστοι θα πάρουν τα πολύτιμα φάρμακά τους, κάποιοι γέροντες θα ζεσταθούν».
Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης
Θεολόγος – συγγραφέας
Μέλος της Ομαιχμίας της «Νίκης»
ΥΓ. Πηγή της φωτογραφίας αποτελεί το άρθρο “Δάνεια και χρέη κομμάτων: Πού πήγαν τα λεφτά που άρπαξαν τα κόμματα;”, που θίγει το ίδιο θέμα από το 2018!!
