*Γεωργίου Ν. Βλατακη πρόεδρου ιστορικού συλλόγου Ρεθυμνιων Αττικής « ΤΟ ΑΡΚΑΔΙ»
Έτσι θέλησε ο Λευτέρης Δρανδακης να εξομολογηθεί ενώπιον πυκνού ακροατηρίου στην αίθουσα του Λυκείου Ελληνίδων Ρεθυμνης, στην τιμητική εκδήλωση που του ετοίμασε το Δ.Σ. την 30-10-2022, αφήνοντας κάποιους άφωνους κι άλλους αμήχανους.
Είναι η πρώτη φορά ίσως στα χρονικά του συλλόγου Ρεθυμνιων Αττικής «ΤΟ ΑΡΚΑΔΙ» που κάποιος ξεδιπλώνει τα εσώψυχα του, κάνοντας μια εκ βαθέων εξομολόγηση ενώπιον Ρεθυμνίων και δη στην εκδήλωση του Λυκείου Ελληνίδων Ρεθύμνου.
Ταξίδευσα ειδικά από την Αθήνα ώστε να παρευρίσκομαι στην τιμητική αυτή εκδήλωση , του φίλου Λευτέρη Δρανδακη , του αθόρυβου στηρίγματος του συλλόγου μας , ο οποίος αποτελεί επίτιμο μέλος μας από το 2008 όπου τον βραβεύσαμε για την προσφορά του στο πολιτισμό και την παράδοση.
Έτσι μέσα σε μια συγκινητική και άκρως συναισθηματική, πηγαία εξομολόγηση ο Λευτέρης Δρανδακης ,αποκάλυψε εν μέσω πυκνού ακροατηρίου Ρεθυμνίων ότι «οφείλω στον ιστορικό σύλλογο Ρεθυμνιων της Αττικής και στο φίλο μου πρόεδρο Γιώργο Βλατακη την επανασύνδεση μου μετο Ρέθυμνο».
«Από 1987 που έχασα το αδελφό μου κάτι έσβησε μέσα μου και σταμάτησα να έρχομαι στο τόπο μου ,ώσπου μετά από μια 20ετία ο Συλλογος με επανέφερε στην τάξη ,μέσω της αγάπης του και των ποιοτικών και μοναδικών του εκδηλώσεων, ανέφερε συγκινημένος ο Λευτέρης Δρανδακης και του το χρωστώ!».
Προσωπικά ως ακροατής έμεινα έκπληκτος από αυτήν την εξομολόγηση, η οποία δεν το κρύβω και με συγκίνησε και με κολάκευσε, αλλά πάνω από όλα με γέμισε με χαρά και ικανοποίηση ,διότι αφενός αποτύπωνε την πραγματικότητα αφετέρου δε πρώτη φορά κάποιος Ρεθεμνιώτης αναγνώριζε αληθινά τόσο απροκάλυπτα και αυθόρμητα την προσφορά του συλλόγου μας μέσα στο Ρέθυμνο.
Ουδείς μέχρι σήμερα τόλμησε η τολμά να πει καλό λόγο για το σύλλογο μας .Πολλές φορές είτε εμμέσως είτε αμέσως ,το έχω στηλιτεύσει ότι ο Συλλογος των αποδήμων Ρεθυμνιων της Αττικής, είναι δύσπεπτος και κομπλεξάρονται με τις δραστηριότητες του και δυστυχώς δεν τον αγαπούνε όσο θα έπρεπε, αντίθετα πολλές φορές τον αγνοούν επιδεικτικά.
Πουθενά αλλού δεν συμβαίνει τούτο το φαινόμενο παρά μόνο στο Ρέθυμνο, πράγμα το οποίο μας πληγώνει ως αποδήμους ,αλλά εμείς ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ και αδιαπτώτως το αγαπάμε .Υπάρχουμε για αυτό .
Το ίδιο αίσθημα κατά καιρούς με του Λευτέρη Δρανδακη έχουν επισφραγίσει και πολλές άλλες προσωπικότητες όπως ο κ. Νίκος Δασκαλαντωνακης, η Άννα Φιλιωτη , η Μαρια Μαραγκου και πολλοί άλλοι.
Για το σύλλογο μας αποτελεί μεγάλο παράσημο αυτή η κατάθεση ψυχής και έτσι αισθανόμαστε ικανοποίηση για το εθελοντικό έργο το οποίο προσφέρουμε αγόγγυστα, όλα αυτά τα χρόνια.
Χρειάστηκαν πολλά χρόνια ώστε να καλλιεργήσουμε το σπόρο αυτόν παρά τα τοξικά που εξαπέλυσαν και εξαπολύουν πολλοί.
Αγαπημένε μας Λευτέρη ,μας συγκίνησες με την αγάπη σου ,μας αιφνιδίασες με την εκ βαθέων εξομολόγηση σου , πρωτοτύπησες όπως πάντα χωρίς υπερβολές απλά και ουσιαστικά , αποδεικνύοντας το πόσο προοδευτικός και διορατικός είσαι.
Ίσως πλέον έφτασε η ώρα κι εμείς οι απόδημοι Ρεθεμνιωτες να απολαμβάνουμε τους κόπους μας και να δοξάζουμε το Θεό για την χαρά που μας δίνει, ιδίως με τέτοιες παρόμοιες εξομολογήσεις και συμπεριφορές όπως η δική σου, γιατί αυτός μας δίδαξε ότι η ΑΓΑΠΗ συγχωρεί και όλα τα υπομένει!
