Η Περιφερειακή Εφορεία Προσκόπων Δυτικής Κρήτης, διοργάνωσε και εφέτος στο Ρέθυμνο, εκδήλωση τιμής και μνήμης στους Προσκόπους που μαρτύρησαν και εκτελέστηκαν στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας, το Σάββατο 17 Ιουνίου 2023 στις 17:30, στο «Μνημείο Προσκόπων» στην Πλατεία Προσκόπων (Λ. Κουντουριώτου και Β. Ουγκώ, στο Ρέθυμνο), όπου τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση και ακολούθησε κατάθεση στεφάνων.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους:
– Ο Πατέρας Νικόλαος Νικηφόρος, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος, εκπρόσωπος της Ι.Μ. Ρεθύμνης & Αυλοποτάμου
– Ο Δήμαρχος Ρεθύμνης, Γιώργος Μαρινάκης
– Ο Πρόεδρος του Ο.Α.Κ. & επικεφαλής της μείζονος Αντιπολίτευσης του Δ.Σ. Ρεθύμνης, Θοδωρής Νίνος
– Εκπρόσωπος του Συλλόγου Μικρασιατών Ρεθύμνης
– Ο Γενικός Γραμματέας του Δ.Σ. του Ιδρύματος Σώματος Ελλήνων Προσκόπων, Ξενοφώντας Σπιταδάκης
– Ο Περιφερειακός Έφορος Προσκόπων Δυτικής Κρήτης, Γιάννης Δεληγιαννάκης
– Ρεθυμνιώτες συμπολίτες μας, με καταγωγή από το Αϊδίνι της Μικράς Ασίας
– Ενήλικα και ανήλικα μέλη του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων
Το Δημαρχείο, της πόλης του Ρεθύμνου, την Κυριακή 18 Ιουνίου 2023, συμβολικά φωταγωγήθηκε με «μωβ» χρώμα (χρώμα πένθους αλλά και χρώμα του Παγκόσμιου Προσκοπικού γραφείου) τιμώντας έτσι την ανιδιοτελή θυσία των 31 Πρόσκοπων του Αϊδινίου.
Γιατί όμως έναν αιώνα μετά, τιμάμε τους 31 Προσκόπους του Αϊδινίου;
Η θυσία των Προσκόπων του Αϊδινίου τον Ιούνιο του 1919 συγκλόνισε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Ο τότε Γενικός Έφορος Κωνσταντίνος Μελάς, προσπάθησε να δημοσιοποιήσει και να φέρει το θέμα στον παγκόσμιο Προσκοπικό χώρο, ενημερώνοντας τον Αρχιπρόσκοπο Baden Powell, το νεοσύστατο τότε παγκόσμιο Προσκοπικό γραφείο καθώς και την Κοινωνία των Εθνών (τον σημερινό δηλαδή Ο.Η.Ε.).
Στις 14 Μαΐου 1919, ο Ελληνικός στρατός κατέλαβε το Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας. Μετά από έναν μήνα, ο στρατός αντιμετώπισε επίθεση από Τούρκους Τσέτες και αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την πόλη για τρεις ημέρες. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος, διαπράχθηκε σφαγή του πληθυσμού που είχε παραμείνει στην πόλη.
Μερικές ημέρες αργότερα, οι Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις επανακατέλαβαν το Αϊδίνιο και αντίκρισαν μια αποτρόπαια εικόνα. Οι δρόμοι της πόλης ήταν γεμάτοι με τα πτώματα Ελλήνων όλων των ηλικιών. Ανάμεσα σε αυτούς τους νεκρούς, βρέθηκαν 31 Πρόσκοποι από το Αϊδίνιο, οι οποίοι είχαν προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια σε όλους, ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους. Συγκεκριμένα, οι Τούρκοι Τσέτες συνέλαβαν τους 31 Προσκόπους μαζί με τον τοπικό Έφορο Νίκο Αυγερίδη και τους Αρχηγό τους, και αφού τους βασάνισαν τους εκτέλεσαν.
Η σφαγή των Προσκόπων συγκλόνισε το πανελλήνιο. Στην πολύ δύσκολη εκείνη εποχή, ένα πολύ σημαντικό και συγκλονιστικό άρθρο δημοσιεύτηκε στο επίσημο περιοδικό «Η Ζωή των Προσκόπων», του Σ.Ε.Π, της 15ης Αυγούστου 1919. Μέσα από την στήλη του Γενικού Εφόρου, ο Κωνσταντίνος Μελάς αναπτύσσει θέσεις ειρήνης και ανοχής. Στο ξεχωριστό αυτό κείμενο, ο φωτισμένος ηγέτης του Ελληνικού Προσκοπισμού, γράφει για το μίσος – χωρίς ίχνος μίσους- και τη βία απέναντι στον σφαγέα -χωρίς καμία εχθρότητα-. Ένα κείμενο βαθιά εμπνευσμένο από τις Προσκοπικές αρχές.
Γράφει ο Μελάς:
Σήμερα έλαβα το γράμμα του Γενικού εφόρου και Γενικού Γραμματέα, στο οποίο ο φίλος μου Μίνδλερ με πόνο βαθύ μου αναγγέλλει το δράμα του Αϊδινίου.
Μου λέγε ο Γ.Ε. ότι το ανήγγειλε σε όλους σας και σας παρακάλεσε να προσευχηθείτε όλοι για τους μάρτυρες αδελφούς μας σε ορισμένη ημέρα του περασμένου μήνα. Μακριά από την πατρίδα η είδηση αυτή με πλήγωσε περισσότερο. Κλαίω τον Νικόλαο Αυγερίδη, του οποίου τον Πατριωτισμό θαύμασα στη Σμύρνη. Είχε λίγα τα λόγια του και ήταν αληθινός Πρόσκοπος…
Κλαίω τα είκοσι αθώα πλάσματα. Μπορούσε ο Αυγερίδης και οι Πρόσκοποι να έφευγαν, αλλά είχαν αίσθηση του καθήκοντος και έμειναν.
Ζητώ από εσάς να χαράξετε βαθιά στην καρδιά σας τη θυσία αυτή που στον αγώνα του Γένους έδωσε και το Σώμα.
Ζητώ από όλους σας να διώξετε από τη ψυχή σας κάθε αίσθημα μίσους για τα κτήνη τα ανθρωπόμορφα που έκαναν το κακούργημα.
Σήμερα ο Τούρκος παύει πλέον να είναι ελεύθερος. Και η μόνη εκδίκηση που θα κάνουμε εμείς οι Έλληνες, η φυλή του πολιτισμού, θα είναι να τον κάνουμε άνθρωπο σε τρόπο ώστε μια μέρα η νέα γενιά του να συναισθάνεται, εφ’ όσον υπάρχει, το βάρος του αίσχους που αφήνουν σε μια φυλή, τέτοιες άτιμες και δειλές πράξεις.
Αιωνία στην καρδία μας και στο Σ.Ε.Π, η μνήμη του Αυγερίδη και των σφαγέντων αδελφών μας. Η θυσία τους ας χρησιμεύσει για να εννοήσετε όλοι σας πόσο ποταπά είναι τα μικρό πάθη και οι μικρό αντιζηλίες μπροστά σε τέτοιο κολοσσό αυταπάρνησης. Το αίμα αυτών των αθώων παιδιών σφράγισε τα δικαιώματα του Έθνους.
Επιθυμώ οι εικόνες τους να στολίσουν, στην πιο τιμητική θέση, όλες τις Λέσχες των Ελλήνων Προσκόπων σαν τις εικόνες των ηρώων και μαρτύρων του Γένους.
Κωνσταντίνος Μελάς
Λεζαίν, Ελβετία, 2 Αυγούστου 1919 (Πηγή: sep.org.gr)
Γιατί λοιπόν συνεχίζουμε να τους τιμάμε;
Γιατί είναι η μοναδική υπόθεση θυσίας στην Προσκοπική αλλά και παγκόσμια ιστορία.
Γιατί εκείνοι οι 31 Πρόσκοποι και Αρχηγοί του Αϊδινίου, όπως και πολλοί ακόμα νέοι Πρόσκοποι, έκαναν το καθήκον τους, βοηθώντας κάθε άνθρωπο σε κάθε περίσταση στα δύσκολα χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής, της Ναζιστικής Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου, στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν. Μαζί με τους Προσκόπους, τα παιδιά θύματα της φρίκης όλων των πολέμων, αλλά και τα παιδιά θύματα της σύγχρονης βίας, τα παιδιά πρόσφυγες που χάθηκαν κι ακόμα χάνονται στο πέρασμα τους από τη μια άκρη του Αιγαίου ή της Μεσογείου, στην άλλη, τα θύματα της εκμετάλλευσης και της ανθρώπινης διαστροφής.
Με την υπόσχεση αυτή, οι Πρόσκοποι εξακολουθούμε να βοηθάμε κάθε άνθρωπο σε κάθε περίσταση, να προσφέρουμε κοινωνική παρέμβαση, χωρίς διακρίσεις.
Οι άνθρωποι με τα μπλε μαντήλια έχουμε ιστορία, μεγάλη και σημαντική ιστορία προσφοράς στη χώρα μας.
Αυτό συνεχίζουμε να κάνουμε.
