Διεκδικούμε:
- Κήρυξη υποχρεωτικής της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ).
- Κάθε μέρα δουλειάς και μέρα ασφάλισης.
- Αναγνώριση & διανομή των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων.
- 7ωρο – 5νθήμερο – 35ωρο νομοθετικά κατοχυρωμένο.
- Μέτρα υγείας & ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.
- Ουσιαστικά μέτρα για την ακρίβεια, ρεύμα φθηνό για το λαό, κατάργηση του ΦΠΑ και πλαφόν στις τιμές των προϊόντων πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
Στις 28 Φλεβάρη συμπληρώνεται ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη που στοίχισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, οι περισσότεροι φοιτητές και νέα παιδιά, προκαλώντας ανείπωτη θλίψη σε όλη τη χώρα και μια διαρκή-ανοιχτή πληγή σε δεκάδες οικογένειες. Τα δάκρυα έχουν γίνει οργή!
Ένα χρόνο μετά κάνουμε την υπόσχεση μας πράξη! Το έγκλημα δεν θα ξεχαστεί!
ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ!
Έχουμε χρέος στις 28 Φλεβάρη να πλημμυρίσουν οι δρόμοι σε όλες τις πόλεις της χώρας, και εδώ στο Ρέθυμνο όπως πριν έναν χρόνο. Δεν πρέπει να περάσει η προσπάθεια συγκάλυψης που επιχειρεί η ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ο ΟΣΕ, η ίδια η Ε.Ε., η κυβέρνηση της ΝΔ και τα άλλα κόμματα που κυβέρνησαν, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Θέλουν το έγκλημα να ξεχαστεί γιατί όλοι αυτοί είναι ένοχοι! Γι’ αυτόν τον λόγο οι εκπρόσωποι τους στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ (ΕΜΕΙΣ- ΑΡΚΙ) πολέμησαν με κάθε τρόπο την προσπάθεια να παρθεί απόφαση για απεργία στις 28 Φλεβάρη. Έλεγαν «εμείς δε θα κάνουμε απεργία για τα Τέμπη».
Δεν τους πέρασε! Το κύριο που επιδιώκουν είναι να συγκαλύψουν ότι το έγκλημα στα Τέμπη δεν οφείλεται σε “κακιά στιγμή” αλλά ήταν προδιαγεγραμμένο με αιτίες και ενόχους. Προσπαθούν να συγκαλύψουν την εγκληματική πολιτική της Ε.Ε. και όλων των κυβερνήσεων που την υλοποίησαν. Την πολιτική που τα μετράει όλα με το κέρδος των καπιταλιστών θυσιάζοντας ακόμα και ανθρώπινες ζωές.
28 Φλεβάρη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ για τις ζωές μας!
Ήρθε η ώρα να βγουν οι εργαζόμενοι στο προσκήνιο! Να απαντήσουμε αγωνιστικά με διεκδικητικό αγώνα στο τείχος που υψώνεται μπροστά μας. Να προσπεράσουμε τις συνδικαλιστικές δυνάμεις στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που προσπαθούν να επιβάλουν σιωπητήριο.
Αυτές οι δυνάμεις έχουν διαλέξει το αντίπαλο από τους εργαζόμενους στρατόπεδο. Μιλούν για το Ταμείο Ανάκαμψης καλλιεργώντας την αντίληψη ότι τα ποσά που μπαινοβγαίνουν από αυτό μπορούν να διατεθούν για τις λαϊκές ανάγκες και τους μισθούς. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ μας λέει ότι η ακρίβεια οφείλεται στους λειψούς ελέγχους της επιτροπής ανταγωνισμού και ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να θυσιάζουν τα δικαιώματα τους για να κερδίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Γι’ αυτό άλλωστε εδώ και 12 χρόνια έχει παραδώσει το θεσμό της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος. Με το φρενάρισμα των απεργιακών αγώνων δίνουν χώρο και χρόνο στην κυβέρνηση να περάσει κρίσιμα αντιλαϊκά νομοθετήματα το επόμενο δίμηνο.
Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΣΤΟΣ
Εμείς, οι εργαζόμενοι, πληρώνουμε συνεχώς βαρύ τίμημα, για να μη θιγεί η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Τα εργατικά δυστυχήματα- εργοδοτικά εγκλήματα πληθαίνουν. Πάνω από εκατό εβδομήντα εργαζόμενοι, από τους οποίους οι πέντε εδώ στο Ρέθυμνο δε γύρισαν στο σπίτι τους το 2023 ενώ κάθε 2 ημέρες μετράμε και έναν νεκρό εργάτη. Η πολιτική που αντιμετωπίζει ως κόστος την ανθρώπινη ζωή και την ασφάλεια του λαού, που μας θέλει ανυπεράσπιστους μπροστά στις φυσικές καταστροφές και στην προστασία της υγείας μας, προτείνοντας ξανά μπόλικη «ατομική ευθύνη», πρέπει να πάρει αγωνιστική απάντηση.
Κανένας έλεγχος, κανένα ουσιαστικό μέτρο προστασίας, δουλειά από το πρωί ως το βράδυ, για να πανηγυρίζουν οι κυβερνώντες ότι η οικονομία πάει καλά και βρίσκεται σε αναβαθμισμένη θέση, με βάση τις αξιολογήσεις των διεθνών οίκων.
Το μεροκάματο μας καλύπτει ολοένα και λιγότερες ανάγκες των οικογενειών μας, εξανεμίζεται στην είσοδο του σούπερ μάρκετ, στα τιμολόγια του ρεύματος, στη θέρμανση, στα φροντιστήρια των παιδιών μας.
Στην κρίση, άνεργοι ψάχναμε τρόπους να μπαλώσουμε τρύπες και να καλύψουμε τις ανάγκες των οικογενειών μας και τώρα, με τη δουλειά στο φουλ, πάλι το μεροκάματο δεν φτάνει να βγει ούτε ο μισός μήνας. Καθημερινά, δουλεύουμε με ξεχειλωμένα ωράρια και στο τέλος του μήνα βλέπουμε στην ασφαλιστική μας καρτέλα, στην καλύτερη περίπτωση, τα μισά ένσημα.
Διαχρονικά, το ίδιο έγκλημα. Να δουλεύουμε χρόνια στην οικοδομή και να φτάνουμε σε ηλικία για σύνταξη και να μην έχουμε τα ένσημα, γιατί μας έχουν κατακλέψει τα αφεντικά, γιατί ο ΕΦΚΑ βολεύεται να είμαστε στην ουσία σε καθεστώς μαύρης εργασίας και «κατόπιν εορτής» να εισπράττει τα «υπέρ αγνώστων» ένσημα, λέγοντάς μας, ότι από τη δική μας δουλειά δεν έχουμε να λάβουμε τίποτα.
Με το υπουργείο Εργασίας που δεν κηρύσσει υποχρεωτική την ΣΣΕ, ώστε να μπορούν οι εργοδότες και οι κατασκευαστές να λεηλατούν τον ιδρώτα και την ασφάλισή μας. Να κάνουν το παιχνίδι τους βαφτίζοντας μεροκάματο και μισθό στην οικοδομή, αυτό που αποφασίζει «με το έτσι θέλω» η εκάστοτε κυβέρνηση και ο υπουργός Εργασίας. Ο ένας να κόβει και ο άλλος να ράβει, ο επόμενος να συμπληρώνει τον προηγούμενο και η μια κυβέρνηση την άλλη.
Συνάδελφοι, η δικαιολογημένη αγανάκτησή μας χρειάζεται να γίνει οργανωμένος αγώνας διεκδίκησης.
Τώρα, είναι ώρα μάχης! Ενισχύοντας τον αγώνα για καλύτερα μεροκάματα, για ασφάλιση, για μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.
Η αναμονή, ο εφησυχασμός ότι «κάτι θα γίνει», χωρίς εμείς να παλέψουμε, είναι επιζήμια. Δεν χωράει καμία καθυστέρηση. Κάθε κενό, κάθε ταλάντευση, μας φέρνει μπροστά σε νέα προβλήματα και δυσκολίες.
Συνάδελφοι, το δίκιο κερδίζεται με αγώνα και οργάνωση. Τώρα είναι η ώρα, να ενισχύσουμε την διεκδίκηση, να δυναμώσουμε την πάλη απέναντι σε όσα μας φέρνουν μπροστά σε δυσκολίες και προβλήματα.
Η απεργία είναι το όπλο μας, είναι το καθήκον που έχουμε απέναντι στα παιδιά μας. Είναι το καθήκον να μην ξεχαστεί, να μη συγκαλυφθεί το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, τα εγκλήματα στους χώρους δουλειάς.
Δεν περιμένουμε να μας σώσει κανένας από όλους αυτούς που ευθύνονται για όσα ζούμε.
Ό,τι ζημιώνει τη δική μας ζωή τροφοδοτεί τα κέρδη τους.
«Ή οι ζωές μας ή τα κέρδη τους».
Σε αυτό το δρόμο θα βρεθούμε χιλιάδες.
Στις 28 Φλεβάρη πρέπει και μπορεί να κλιμακωθεί ο αγώνας των υγειονομικών και όλου του λαού του Ρεθύμνου μετά το συλλαλητήριο στις 22 Φλεβάρη, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία.
Εμείς οι πολλοί με τον αγώνα μας θα κάνουμε το δίκιο μας πραγματικότητα. Μαζί με τα παιδιά μας, που αγωνίζονται για να έχουν δικαίωμα στη μόρφωση, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων, δίπλα στους πατεράδες μας και τα αδέλφια μας αγρότες, που παλεύουν να μην ξεκληριστούν από τον τόπο τους. Μαζί με τους υγειονομικούς που αγωνίζονται για την υγεία του λαού μας. Δίπλα ο ένας στον άλλον, που βιώνουμε τις συνέπειες της πολιτικής του «πάμε κι όπου βγει», της πολιτικής που βάζει στο εικονοστάσι τα κέρδη των λίγων και στο ανάθεμα τις ανάγκες των πολλών.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 10:30 ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ.
