Παρακολουθώντας τις εργασίες του 37ου Αναπτυξιακού Συνεδρίου Μυλοποταμιτών, στο υπέροχο Φαράτσι, το Σάββατο 17 Αυγούστου 2024 (με κύριο θέμα την Παιδεία και τις ευεργετικές συνέπειές της για την ανάπτυξη), ένιωσα κι εγώ την αγωνία των συμπατριωτών μας για το παρόν και το μέλλον του τόπου τους και των παιδιών τους, τη λαχτάρα τους για ένα καλύτερο αύριο, μα και την αγανάκτησή τους για τα χρόνια οργανωτικά και κοινωνικά προβλήματα που βασανίζουν την επαρχία τους εδώ και δεκαετίες. Προβλήματα που ολοένα επιδεινώνονται και, παρά τους προβληματισμούς, τις διαμαρτυρίες, τις εκκλήσεις, αλλά και τις σοβαρές προτάσεις, δε βρίσκουν λύση.
Δεν είναι τυχαίο που αρκετές φορές ειπώθηκε ότι στο επόμενο Συνέδριο, του χρόνου, πρέπει να γίνει ένας απολογισμός, για να φανεί τι θα έχει γίνει στην πράξη μέχρι τότε απ’ όσες προτάσεις κατατέθηκαν φέτος.
Δυστυχώς, φοβάμαι πως κάθε ενδιαφερόμενος μέσα του έχει την πεποίθηση ότι δεν πρόκειται ν’ αλλάξει απολύτως τίποτα προς το καλύτερο. Και τούτο δικαιολογημένα, γιατί η πολιτική ηγεσία της χώρας μας – παρά τα κόμματα που εναλλάσσονται κατά καιρούς στην κυβέρνηση – δεν έχει δώσει δείγματα ότι αξίζει να την εμπιστευόμαστε.
Τι άκουσα λοιπόν, παρευρισκόμενος στο Συνέδριο, ιδίως στην πιο αγωνιώδη και πικραμένη θεματική ενότητα «Η Παιδεία ως απαραίτητο θεμέλιο και συστατικό ανάπτυξης»: άκουσα την κραυγή αυτού του τόπου και του λαού, που (χωρίς να το συνειδητοποιεί) φώναζε «ΝΙΚΗ, ΝΙΚΗ!».
Ναι! Συγχωρέστε με, αυτό φωνάζει ο ελληνικός λαός, απλώς δεν το γνωρίζει ακόμη, γιατί το πολιτικό σύστημα δεν επιτρέπει να φτάσει στην κοινή γνώμη ο αγώνας που δίνει και οι προτάσεις που καταθέτει όλο αυτό το διάστημα το Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα ΝΙΚΗ στο Κοινοβούλιο. Αντίθετα, σε κάθε ευκαιρία το πολιτικό σύστημα σπεύδει να συκοφαντήσει τη ΝΙΚΗ ως κόμμα που βρίσκεται «δεξιά της Ν.Δ.» και πρεσβεύει δήθεν απόψεις ακραίες και φανατικές – λες και είναι «ακραίες» ή «φανατικές» οι διαμαρτυρίες του απλού πολίτη, του εργαζόμενου, του φοιτητή, του έφηβου και της ελληνικής οικογένειας, που καταστρέφεται οικονομικά, βλέπει τα Νοσοκομεία του να καταρρέουν, βιώνει την Παιδεία ως μια Οδύσσεια χωρίς Ιθάκη (ενώ θα έπρεπε να δίνει το Φως στη ζωή του), χάνει το σπίτι του από τους τοκογλύφους των funds, ζει σε μια κοινωνία όπου η βία αυξάνεται και μεταλλάσσεται σε εφηβική και παιδική εγκληματικότητα και γενικά βλέπει τη ζωή του και την κοινωνία να διαλύονται με κάθε τρόπο! Και το κράτος, αντί να τον στηρίζει, να γίνεται ο μεγαλύτερος εχθρός του!
Πέρυσι, ένας καλός άνθρωπος μου είπε πως θα προτιμούσε να είχα παραμείνει εκτός της πολιτικής. Στη συνέχεια αρχίσαμε την κουβέντα για τα ποικίλα προβλήματα που βασανίζουν τον άνθρωπο και την κοινωνία με την ενοχή ή την ανοχή και συνενοχή του κράτους. Και κάποια στιγμή του είπα: «Γι’ αυτά κατεβήκαμε».
Τα χρόνια περνάνε, τα προβλήματα παραμένουν, η κρατική ολιγωρία και υποκρισία παραμένει. Ελάτε να το αλλάξουμε αυτό και να ξημερώσει επιτέλους η μέρα που περιμένουμε.
Η ιστοσελίδα της ΝΙΚΗΣ: https://nikh.gr.
Για επικοινωνία: info@nikh.gr (μη διστάσεις να γράψεις ό,τι έχεις να επισημάνεις, να καταγγείλεις ή να προτείνεις, που αφορά στο κράτος, για όσα οφείλει να κάνει ή να μην κάνει).
Το δικό μου ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (email), για τον ίδιο λόγο: riginiot@gmail.com.
Ειλικρινά, δεν έχει σημασία αν θεωρείς τον εαυτό σου αριστερό ή δεξιό ή κεντρώο (ή αναρχικό). Στο βάθος, τα ίδια προβλήματα μας βασανίζουν. Πιθανόν να μη συμφωνούμε σε όλα. Αλλά είμαστε εδώ για ν’ ακούσουμε τη φωνή σου και – αν μας δώσεις την εντολή με την ψήφο σου – να γίνουμε η κυβέρνηση έντιμων ανθρώπων που νομίζω πως ονειρεύεσαι όλη σου τη ζωή.
Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης
Υπεύθυνος της Τοπικής Κοινότητας Ρεθύμνου της ΝΙΚΗΣ
Πολιτευτής της ΝΙΚΗΣ στο Ρέθυμνο
