Για τα δικαιώματα των ΑμεΑ
όσοι παρευρισκόμαστε σήμερα εδώ είμαστε μάρτυρες της πολιτικής που διαχρονικά εφαρμόζεται στον τομέα στης υγείας και της πρόνοιας. Η πολιτική της ΕΕ, των ελάχιστων δικαιωμάτων, οδήγησε σε ένα ελάχιστο πακέτο παροχών Υγείας, πρόληψης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για λίγους και για λίγο. Έτσι, κάθε λαϊκή ανάγκη συνθλίβεται στη ζυγαριά του κόστους – οφέλους. Η αποκατάσταση της υγείας του λαού θεωρείται κόστος. Για τα κέρδη των λίγων θυσιάζουν τις ζωές των πολλών.
Καλυμμένη με βαρύγδουπες εκφράσεις η στρατηγική της ΕΕ για την αναπηρία ,που μετουσιώνεται σε ακόμα πιο παραπλανητικές υποσχέσεις για «προσβασιμότητα προϊόντων και υπηρεσιών» ,για αποϊδρυματοποίηση, αποασυλοποίηση ,για την περιβόητη κάρτα αναπηρίας και η ψηφιακή πιστοποίησή της καθώς και το πυροτέχνημα του «προσωπικού βοηθού».
• Μιλάνε για προσβασιμότητα την ώρα που αρνούνται να επιχορηγήσουν τον ανάπηρο για να κάνει προσβάσιμο το ίδιο του το σπίτι
• Πίσω από τη σημαία της αποϊδρυματοποίησης κρύβεται η προσπάθεια του κράτους να αποποιηθεί την ευθύνη προστασίας πληθυσμών που το έχουν ανάγκη όπως είναι τα ΑμεΑ, οι βαριά ψυχιατρικοί πάσχοντες, οι ηλικιωμένοι, τα εγκαταλελειμμένα ή απροστάτευτα παιδιά, μειώνοντας το κόστος και κλείνοντας τέτοιου είδους δομές, ενώ, ταυτόχρονα, μετακυλίεται αυτή η ευθύνη σε ΜΚΟ και ιδιώτες.
• Η ψηφιοποίηση των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) και η κάρτα αναπηρίας της σημερινής κυβέρνησης σε τίποτα δεν αλλάζουν τον χαρακτήρα τους ως μηχανισμών περικοπών. Η αναμονή συνεχίζει να είναι 8 με 10 μήνες για μια αξιολόγηση. Ενώ οι βαριά ανάπηροι στη χώρα μας είναι πάνω από 500.000, επίδομα αναπηρίας παίρνουν μόνο οι 150.000, όταν δε ξεκίνησαν να λειτουργούν τα ΚΕΠΑ, επίδομα αναπηρίας έπαιρναν 230.000.
Όταν κράτος και ΕΕ αναγνωρίζουν ότι οι ανάπηροι ανέρχονται περίπου στο 10% του πληθυσμού, η εκπλήρωση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η ικανοποίηση των πρόσθετων αναγκών των ΑμεΑ, των χρονίως πασχόντων και των οικογενειών τους, την 3η δεκαετία του 21ου αιώνα παραμένει ζητούμενο. Παρά την πρόοδο της επιστήμης και των δυνατοτήτων που ανοίγονται μπροστά μας, τα ΑμεΑ είναι τα πρώτα θύματα της βάρβαρης επίθεσης του κεφαλαίου και όλων των κυβερνήσεων του τα τελευταία χρόνια.
Είμαστε εδώ σήμερα για να συμβάλλουμε στον αγώνα για να δικαιωθούν τα αυτονόητα αιτήματα των ΑμεΑ και των χρονίως πασχόντων για δημόσιες δομές που να καλύπτουν τις ανάγκες τους , για σύγχρονη-δημόσια και δωρεάν ειδική αγωγή, για δουλειά σε όλους τους ικανούς προς εργασία ανάπηρους με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, για δημόσιο δίκτυο προστατευόμενων εργαστηρίων για τους ανθρώπους με νοητική υστέρηση, αυτισμό, πολλαπλές αναπηρίες και ψυχικές παθήσεις, για ανάπτυξη εξειδικευμένων υποδομών πρόσβασης των ΑΜεΑ στην μετακίνηση, την κατοικία, τον τουρισμό, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την ψυχαγωγία.
Μπορεί σήμερα λαός μας να εξασφαλίσει ζωή και όχι επιβίωση, σε ένα ανώτερο επίπεδο ευημερίας και πολιτισμού.
*η Ιωάννα Δακανάλη είναι παιδίατρος και δημοτική σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Δήμο Ρεθύμνου. Το παρόν αποτελλεί τη παρέμβασή της στην συζήτηση που διοργάνωσε η ΤΕ Ρεθύμνου του ΚΚΕ, την Κυριακή 15/12 με ομιλητή τον Χάρη Χουρδάκη, συνεργάτη του τμήματος Υγείας & Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ, μέλος του ΔΣ της Εθνικής Ομοσπονδίας Τυφλών Ελλάδας και της γραμματείας της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων (Σ.Ε.Α.ΑΝ.) με φορείς και μέλη ΑΜΕΑ.
