Ακολουθεί κείμενο ακατάλληλο για κάτω των 35 ετών. Κίνδυνος άγνωστων στοιχείων και λέξεων διάχυτος! Πόσο τυχεροί είμαστε που γεννηθήκαμε στα σεβεντις!
Συναναστρέφομαι συχνά με μικρότερες ηλικίες και εντυπωσιάζομαι με το ποσο βαρετά ζουν, δεν ξέρουν να διασκεδάσουν, τυφλωμένα παιδιά της οθόνης…
Η μουσική,οι ταινίες, ακόμα και το αλκοόλ που πίνουν είναι μια βαρεμάρα και μισή. Ποιος να τους πει τι, για αυτά που ζήσαμε εμείς!
Ταινίες όπως το “Top Gun”, τα “Goonies “, το “Ghostbusters”, το “Back to the future”, το “Die hard”; Αλλά και εγχώριες όπως το “Βασικά καλησπέρα σας”, ποιος δεν θα καταλάβει την ατάκα “Κούλα, πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος;»
Τραγούδια όπως το “Insomnia”, που όταν έμπαινε στο κλαμπ ένιωθες λες και σου έπαιζαν τον εθνικό ύμνο και ήσουν πάνω στο βάθρο. Δεν υπήρχαν κινητά και όμως τα ραντεβού μας ήταν πάντα πετυχημένα. Δεν υπήρχαν σόσιαλ κ όμως ξέραμε ποιος ειναι τι είναι, που είναι, πως είναι. Οι φωτογραφίες ήταν σε χαρτί, γυαλιστερες ή ματ αληθινές χωρίς φίλτρα, μα τότε ήμασταν όλοι όμορφοι μέσα μας.
Αν ήθελες να κάνεις μπλοκ απλά κατέβαζες το ακουστικό του σταθερού τηλεφώνου… Αν ήθελες κάτι να πεις , έστελνες “ραβασακι”, γράμμα σε χαρτί, τρελό έτσι;
Βγαίναμε κάθε βράδυ και ήταν πάντα όλα τα κλαμπ γεμάτα, μέχρι το πρωί. Ακόμα και όταν ο Παπαθεμελης μας έκανε το ωράριο ως τις 3 τις καθημερινές, ξεσηκωθήκαμε και δύσκολα συμμορφωθήκαμε. Ποιος θα ξεχάσει τα ποτά και τα σφηνάκια, Β52, καμικάζι, σκρου ντραιβερ, άγνωστες λέξεις τώρα μα πόσο γεύση και ζαλάδα στην ανάμνηση;
Βγαίναμε και διασκεδάζαμε, χορεύαμε, φλερτάραμε, ήταν όχι ανάγκη η έξοδος αλλά καθημερινότητα. Οι νέοι τώρα κρατάνε ένα ποτήρι, κοιτάνε πόσα μπουκάλια θα πιούν, άνοστα όλα και με το κινητό στο χέρι σαν μέλος του σώματος και της ψυχής τους είναι. Και μεις βέβαια αυτό με το κινητό το λουστηκαμε και το κάναμε μέρος μας…
Ακούγαμε μουσική σε κασέτες, γράφαμε τα λόγια των τραγουδιών πατώντας το στοπ στο κασετόφωνο στίχο, στίχο… Νοικιάζαμε βιντεοκασετες από το βιντεοκλάμπ… Ήμασταν ΠΑΣΟΚ. Πηγαίναμε σούπερ μάρκετ και ψωνίζαμε χωρίς να κοιτάμε τις τιμές. Πληρώναμε σε δραχμές!!! Ψηφιζαμε Ανδρέα Παπανδρέου και πίναμε μπουκάλια ουίσκι στο όνομα του. Τι να λέμε τώρα! Ακούγαμε ραδιόφωνο κ πέρναμε τηλέφωνο για να κάνουμε αφιερώσεις…
Μα πάνω από όλα ήμασταν χαρούμενοι και είχαμε λιγότερα ψυχολογικά από τις επόμενες γενιές!
Τυχεροί. Αυτό είμαστε η γενιά των σεβεντις. Μεγαλώσαμε σε μια καταπληκτική εποχή. Και ήταν όλοι τους εκεί. Και η Σοφία και ο Σταμάτης, στην ντισκοτέκ, την παλιά ντισκοτέκ…
#Εύας_θοτς
