Όταν ήμουν μικρός, μου άρεσαν πολύ τα στρουμφάκια, τα μικρά παραμυθένια μπλε πλασματάκια, γεμάτα αγάπη και αθωότητα, που δημιούργησε ο Βέλγος καρτουνίστας Πεϊό (Peyo, 1928-1992). Τώρα, που μεγάλωσα, ακόμη μου αρέσουν και χαίρομαι που αρέσουν και στην τετράχρονη κόρη μου…
Όπως ξέρουν όλοι οι φίλοι των στρουμφ, τα στρουμφάκια έχουν ονόματα που δηλώνουν το χαρακτήρα τους: ο Γκρινιάρης, ο Σκουντούφλης, ο Χουζούρης κ.ο.κ. Σ’ αυτό, πιστεύω, ο Πεϊό εμπνεύστηκε από τους 7 νάνους της Χιονάτης (οι φίλοι του παλιού ελληνικού κινηματογράφου θα δουν κάτι ανάλογο στην εξαιρετική ταινία «Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλλήκαρα», σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη).
Ένα από τα στρουμφάκια είναι κι ο Προκόπης. Για τον Προκόπη, στη Wikipedia διαβάζουμε:
«Ξεχωρίζει από το τατουάζ με την καρδιά που έχει στο μπράτσο του. Είναι πάντα σε φόρμα, αφού ασχολείται σχεδόν με όλα τα σπορ! Αν υπάρχει κάποια δυσκολία μπορείς πάντα να βασιστείς σ’ αυτόν. Αν και είναι λίγο άξεστος, πάντα θα έχει τη διάθεση να δώσει ένα χεράκι βοηθείας».
Τα παιδάκια όμως δεν ξέρουν πως υπάρχει άλλος ένας σπουδαίος ήρωας με το όνομα Προκόπης, που αξίζει να τον γνωρίσουν και να γίνουν φίλοι του.
Είναι ένα παλληκάρι, που έζησε γύρω στο 290 μ.Χ. και πολύ νέος τιμήθηκε από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Διοκλητιανό με το αξίωμα του Δούκα της Αλεξάνδρειας της Συρίας. Του έδωσε όμως διαταγή να εξολοθρεύσει τους χριστιανούς! Ο Διοκλητιανός πίστευε πως οι χριστιανοί είναι εχθροί του, γιατί αρνούνταν να τον λατρεύουν ως θεό, όπως ήταν τότε νόμος σε όλη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Έτσι, έκανε ένα τρομερό διωγμό, στον οποίο βασανίστηκαν και θανατώθηκαν πολλοί άγιοι (όπως ο άγ. Γεώργιος, ο άγ. Δημήτριος κ.π.ά.).
Ο Προκόπιος ταξίδεψε προς την Αντιόχεια για να συλλάβει τους χριστιανούς και στο δρόμο, εξαιτίας της αγνής καρδιάς του, άκουσε τη φωνή του Χριστού, που τον καλούσε με το όνομά του, και είδε στον ουρανό ένα κρυστάλλινο σταυρό.
Τότε άλλαξε η ζωή του, έγινε χριστιανός και αρνήθηκε τη διαταγή του αυτοκράτορα να βασανίσει και να σκοτώσει τους χριστιανούς. Αυτό όμως είχε ως συνέπεια να συλληφθεί ο ίδιος από το ρωμαϊκό στρατό και να υποβληθεί σε φρικτά βασανιστήρια για να αρνηθεί το Χριστό και να ξαναγυρίσει στη λατρεία των αρχαίων θεών.
Ένα από τα βασανιστήρια που υπέμεινε ήταν ότι τον πήγαν μπροστά στα είδωλα των θεών και του έβαλαν στην παλάμη αναμμένα κάρβουνα και λιβάνι. Το γενναίο παλληκάρι κράτησε τα κάρβουνα μέχρι που κάηκε εντελώς η παλάμη του και δε θέλησε να την ανοίξει, για να μην πέσει το λιβάνι και θεωρηθεί ότι προσφέρει λιβάνι στα είδωλα.
Ο άγιος Προκόπιος άντεξε τα βασανιστήρια και δεν αρνήθηκε το Χριστό, ούτε λάτρεψε τα είδωλα. Κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων, η μητέρα του, η Θεοδοσία, που ήταν ειδωλολάτρισσα, και άλλες 12 γυναίκες ανώτερων Ρωμαίων αξιωματούχων (Συγκλητικών), θαύμασαν τη γενναιότητά του και πίστεψαν στο Χριστό. Τότε τις συνέλαβαν κι εκείνες και μετά από βασανιστήρια τις σκότωσαν. Είναι αγίες και γιορτάζουν την ίδια μέρα με τον άγιο Προκόπιο (8 Ιουλίου). Το ίδιο και πολλοί στρατιώτες και δύο δικαστές, που πίστεψαν στο Χριστό βλέποντας τη θαυματουργική δύναμη του αγίου, και αποκεφαλίστηκαν.
Όταν ήταν σίγουρο πως ο Προκόπιος δε θα αρνιόταν το Χριστό, σταμάτησαν τα βασανιστήρια και τον αποκεφάλισαν. Έτσι ο άγιος αντάλλαξε τη γη με τον ουρανό.
Ας σκεφτεί ο καθένας αν έκανε καλή ανταλλαγή. Ας το σκεφτούμε και όσοι έχουμε μικρά παιδιά και καλούμαστε να επιλέξουμε αν θα τα μεγαλώσουμε ως χριστιανούς ή ως άθρησκους. Μάλλον καλούμαστε πρώτα να επιλέξουμε αν εμείς οι ίδιοι είμαστε χριστιανοί ή άθρησκοι – και ανάλογα μεγαλώνουμε και τα παιδιά μας. Που ξέρουν πολλά για τα στρουμφάκια (και για τη Ντόρα, την Πάττυ και τη Χάνα Μοντάνα) αλλά δεν ξέρουν καθόλου τον δικό μας άγιο Προκόπιο.
Επειδή μάλιστα ο Προκόπης είναι το μόνο στρουμφάκι που έχει όνομα αγίου, σκέφτομαι πως θα μπορούσε ο άγιος Προκόπιος να θεωρηθεί προστάτης άγιος όλων των συντελεστών και των φίλων των στρουμφ παγκοσμίως. Έτσι έχουν ένα λόγο ακόμη να θέλουν να μάθουν την ιστορία του. Καλή ιδέα, άγιέ μου, ε;
ΥΓ. Για τα παιδιά μας κυκλοφορεί, από τις εκδόσεις «Άθως –παιδικά», μια υπέροχη σειρά με τις βιογραφίες των στρατιωτικών αγίων, που ήταν όλοι γενναία παλληκάρια που αγάπησαν το Χριστό, απαρνήθηκαν τον πόλεμο και έγιναν πολεμιστές της ειρήνης και δοξασμένοι μάρτυρες. Αναζητήστε τους στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σας («Παιδικό στρατιωτικό συναξάρι») επισκεφτείτε κάποιο εξειδικευμένο ορθόδοξο βιβλιοπωλείο, που πιθανόν υπάρχει κάτω από τη μύτη σας (όπως, για το Ρέθυμνο, το βιβλιοπωλείο του Γιώργου Λιουδάκη, στην οδό Μαρούλη, απέναντι από το φροντιστήριο ξένων γλωσσών, κάτω από τα γραφεία του Συλλόγου Πολυτέκνων.)… Είναι ένα κι ένα για το καλοκαίρι, δίπλα στη θάλασσα, ή για το καταμεσήμερο, όταν οι μεγάλοι κοιμούνται και τα παιδιά ξαγρυπνάνε! Καλή ανάγνωση!
Θ. Ι. Ρηγινιώτης
