Δήλωση του Ανδρέα Ξανθού, βουλευτή Ρεθύμνου, υπεύθυνου της Επιτροπής Κοινοβουλευτικού Ελέγχου Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο για το θέμα που έχει δημιουργηθεί με τα φάρμακα:
«Η αναστολή από τους Φαρμακευτικούς Συλλόγους της Κρήτης και άλλων περιοχών της χώρας της επί πιστώσει χορήγησης φαρμάκων στους ασφαλισμένους, αποτελεί μια προδιαγεγραμμένη εξέλιξη λόγω της οικονομικής χρεωκοπίας του ΕΟΠΥΥ και της πλήρους αδυναμίας του να ανταποκριθεί στις συσσωρευμένες οφειλές έναντι των φαρμακείων, των ιδιωτικών ιατρείων και εργαστηρίων, των νοσοκομείων και των υπόλοιπων υπηρεσιών υγειονομικής και κοινωνικής φροντίδας.
Την ώρα που εξαπλώνεται στη χώρα η «κηλίδα» της ανεργίας, της ανασφάλιστης εργασίας, της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, η συνεχής οικονομική επιβάρυνση των πολιτών για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη τους και πολύ περισσότερο η πλήρης στέρηση των απαραίτητων για την υγεία τους φαρμάκων, μετατρέπεται σε «εφιάλτη» για την κοινωνία.
Οι ασθενείς που στο επόμενο διάστημα θα αντιμετωπίσουν το τραγικό και αναξιοπρεπές για μια πολιτισμένη κοινωνία δίλλημα «ή έχεις λεφτά ή μένεις χωρίς φάρμακα», δεν πρέπει να έχουν την παραμικρή αμφιβολία: Την αποκλειστική ευθύνη γι’ αυτή τη βαρβαρότητα την έχει η σημερινή συγκυβέρνηση που αδιαφορώντας για το υγειονομικό και κοινωνικό κόστος, τηρεί κατά γράμμα τις επιταγές του Μνημονίου για νέα δραστική περικοπή της φαρμακευτικής δαπάνης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η συνεχής μετακύλιση του κόστους περίθαλψης στις -άδειες πλέον- τσέπες των πολιτών δεν συνιστά εξορθολογισμό του συστήματος αλλά μεθοδευμένη κατεδάφιση και των τελευταίων υπολειμμάτων του ΕΣΥ και του Κοινωνικού Κράτους στη χώρα.
Σε περίοδο εντεινόμενης κοινωνικής και ανθρωπιστικής κρίσης, η διασφάλιση από τον κρατικό προϋπολογισμό της κάλυψης των πραγματικών φαρμακευτικών αναγκών κάθε ανθρώπου που ζει και εργάζεται στη χώρα, ανεξάρτητα από την εργασιακή ή ασφαλιστική του κατάσταση, αποτελεί ζήτημα ύψιστης πολιτικής προτεραιότητας.
Η κυβέρνηση κινείται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Θεωρεί την υγεία και το φάρμακο όχι κοινωνικά αγαθά αλλά εμπορεύματα που διατίθενται ανάλογα με το εισόδημα του καθενός. Με τα μέτρα που παίρνει μας οδηγεί με γοργά βήματα σε μια κοινωνία ακραίας ανισότητας και βίαιου αποκλεισμού, στα όρια της φυσικής εξόντωσης, των πλέον αδύναμων και ευάλωτων τμημάτων του πληθυσμού.
Έχουμε ηθικό, κοινωνικό και πολιτικό χρέος να τους σταματήσουμε!
Στηρίζοντας τους αγώνες για δωρεάν δημόσια περίθαλψη ποιότητας, ενθαρρύνοντας τις συλλογικές αντιστάσεις και την αυτοοργάνωση της κοινωνίας, ενισχύοντας παντού τις πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης (κοινωνικά ιατρεία-φαρμακεία) που από τα πράγματα θα κληθούν να συμβάλλουν καταλυτικά στην κοινωνική συνοχή και την επιβίωση του λαού μας».
