Συναντά το 1963 ο Ζαμπέτας το Δημήτρη Χριστοδούλου στο δρόμο: “Δώσε και σε μας τους λαϊκούς κάνα στίχο,που πας μόνο στους μεγάλους και δίνεις (βλέπε Μίκη)”.
Ψάχνει ο Χριστοδούλου στην τσέπη του και βγαζει ένα χαρτάκι με ένα τραγούδι: “Πάρτο βρε μπαγάσα, μα πρόσεχε μη μου γραψεις καμιά …Ινδία”! (εννοώντας τη μόδα που προωθούσε η εταιρία δίσκων με τα ελληνοποιημένα Ινδικά, τα κλεμμένα από τις κινηματογραφικές ταινίες…).
Το πρώτο τραγούδι φυσικά ήταν το “Χάθηκες” ή “Δεν έχει δρόμο να διαβώ” το 1964 με τη φωνή του Τζανετή… Από την άλλη μεριά ο τραγουδιστής Χρήστος Εμμανουήλ, που εκείνη την εποχή έπαιζε κιθάρα για το ροκ συγκρότημα “Άρης – Αλμπα και οι Ολυμπιακοί (το μετέφρασα!)”, αλλά στα τέλη του 1960 είπε να δοκιμάσει και την λαϊκή – έντεχνη ερμηνεία (βλέπε το υπέροχο “Πληρωμή”, αλλά και το “Θα σου στείλω περιστέρι στον πρώτο έντεχνο δίσκο του Γιάννη Σπανού το 1969: Μια Κυριακή). Αργότερα θα δραστηριοποιηθεί και στην σύνθεση με σουξέ στο …Φλωρινιώτη, αλλά και με την Ελένη Ροδά.
Ένα ξεχασμένο δισκάκι από το 1969 ,από την άλλη μεριά το επίσης άγνωστο “Η ξένη”.
Μανώλης Τζιλιβάκης – Μουσικές Αναδρομές
