Τον έχεις δει σίγουρα να περιφέρεται στην παλιά πόλη. Ψηλός, ξανθός, δεν ενοχλεί κανέναν, αλλά τον θεωρείς και λίγο τρελό. Καμιά φορά, ζητάει ένα τσιγάρο.
Συνήθως, δεν του το δίνεις, τον αγνοείς. Είναι όμως ήρεμος δεν σε βρίζει, συνεχίζει να περπάτα. Το βήμα του, είναι γρήγορο. Τον ακούς μερικές φορές να ουρλιάζει κάτι στην γλώσσα του και τρέχεις να τον αποφύγεις. Τον λυπάσαι, ίσως και να τον σιχαίνεσαι. Είναι ξένος, τρελός ,δεν σε αφορά.
Αν ήταν πλυμένος, κουρεμένος, ξυρισμένος, ντυμένος σωστά, ίσως και να τον θεωρούσες καλό πελάτη, αν κοιτούσε την βιτρίνα σου. Και αυτό ήταν όμως. Ένας τουρίστας που ήρθε διακοπές με την γυναίκα του και την κόρη του. Και σε ένα κακό παιχνίδι της μοίρας, τις έχασε σε αυτοκινητιστικο δυστύχημα. ΕΔΩ. Στο Ρέθυμνο. Και παρόλο που έφυγε, πήγε στην χώρα του,τις έθαψε, ξαναγύρισε εδώ. Να περιπλανιεται στην πόλη των διακοπών, που έγινε η πόλη – φυλακή του. Η πόλη των φαντασμάτων του.
Την επόμενη φορά που θα τον δεις, άστεγο, πεινασμένο, διψασμένο, δώσε του ότι έχεις. Το αξίζει.
#Εύας_θοτς
