Τον περασμένο Δεκέμβρη, το αγωνιστικό πρόγραμμα του Λίβα, σημαδεύτηκε από 2 αλλεπάλληλες διακοπές παιχνιδιών. Η αρχή έγινε το Σάββατο 7/12 στον εντός έδρας αγώνα με την ομάδα των Μελάμπων και η συνέχεια δόθηκε την Κυριακή 15/12 στα Σελλιά, απέναντι στον τοπικό Φοίνικα.
Τα γεγονότα των συγκεκριμένων αγωνιστικών μάς προβλημάτισαν όλους στον Λίβα κι αποτέλεσαν αφορμή για συζήτηση στο εσωτερικό της ομάδας. Παράλληλα, η παράκληση της διοίκησης του Φοίνικα για τοποθέτηση απέναντι στο συμβάν του μεταξύ μας αγώνα, καθιστά αναγκαία τη δημόσια τοποθέτησή μας τόσο για το μεμονωμένο περιστατικό, όσο και για το ευρύτερο ζήτημα των προβληματικών συμπεριφορών στα γήπεδα.
Αρχικά, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε πως την Κυριακή 15/12 στα Σελλιά δεν αισθανθήκαμε οποιαδήποτε επιθετική συμπεριφορά ή απειλή εναντίον μέλους της αποστολής ή φιλάθλου του Λίβα. Το κλίμα εντός αγωνιστικού χώρου ήταν εξαιρετικό, με έναν υγιή συναγωνισμό να επικρατεί, τέτοιον που χαιρόμαστε να ανταμώνουμε. Δυστυχώς, αυτό δεν αναιρεί ότι ένας άνθρωπος χτύπησε από ρίψη κροτίδας, έστω κι αν έπεσε εκτός αγωνιστικού χώρου. Δίπλα μας, επομένως, υπήρχε κάποιος που όχι μόνο δε συμμεριζόταν το αίσθημά μας, αλλά βίωνε μια επίθεση εναντίον του και πονούσε. Από τη στιγμή που κάποιος/α που απαιτείται για τη διεξαγωγή ενός ποδοσφαιρικού αγώνα νιώθει να κινδυνεύει, βρίσκουμε λογική την απόφαση να μη συνεχίζεται το παιχνίδι. Ευχαρίστως θα συνεχίζαμε να παίζουμε αν μπορούσε να διασφαλιστεί ένα ισότιμα θετικό κλίμα για όλους/ες.
Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στα γήπεδα να βλέπουμε ανθρώπους να προσβάλλονται ή ακόμα και να κινδυνεύουν. Είναι κοινή παραδοχή πως οι αγωνιστικοί χώροι και οι κερκίδες εύκολα μετατρέπονται σε αρένες ύβρεων, διαπόμπευσης και απειλών απέναντι στις «αντίπαλες» ομάδες και στους διαιτητές/τριες. Μια εξουσιαστική και μισάνθρωπη συμπεριφορά και τρόπος σκέψης που, όσο κι αν εκφράζεται από μειοψηφίες, δεν παύει να καλλιεργεί τον διχασμό, τη μισαλλοδοξία και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Μόνη λύση που μπορούμε να εντοπίσουμε ως Λίβας είναι να μην υπάρχει καμία ανοχή απέναντι σε τέτοια φαινόμενα. Αντί αυτής απαιτείται μια ενεργητική στάση, όπως η απομάκρυνση υπαίτιων τέτοιων περιστατικών απ’ τις κερκίδες, η δημιουργία αθλητικής κουλτούρας μέσα από διάλογο για τα μέλη και τους παίχτες των ομάδων, όπως και ανάλογων κοινωνικών δράσεων των συλλόγων. Οι δικές μας πράξεις να αποτελέσουν απάντηση στο χρόνιο πρόβλημα της βίας στα γήπεδα, πρόβλημα στο οποίο οι φορείς και οι θεσμικοί κανονισμοί αδυνατούν να ανταπεξέλθουν.
Τελικά, η επίλυση του συγκεκριμένου ζητήματος αποτελεί μια δυναμική διαδικασία. Από πλευράς μας, αναγνωρίζουμε πως έχουμε κάνει λάθη και θα συνεχίζουμε να κάνουμε, παλεύοντας, ωστόσο, να τα εξαλείψουμε. Σε καμία περίπτωση δε μένουμε απαθείς, ούτε αρκούμαστε να κουνάμε δάχτυλα. Αντίθετα, μέσα από την καθημερινότητά μας, από τις εσωτερικές μας σχέσεις και διαδικασίες, μέχρι την ευρύτερη κοινωνική μας στάση και δράση, επιλέγουμε να πορευόμαστε μέσα από πράξεις, στοχεύοντας διαρκώς την αυτοβελτίωσή μας, έχοντας ως γνώμονα αξίες όπως η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα και ο αλληλοσεβασμός.
Η Συνέλευση του Α.Σ.Ρ. Λίβας
