Αφοὐ μας εκαλέσανε στον εδικό τους τόπο,
για να μας σε τιμήσουνε οι Χαρκιανοί ‘χουν τρόπο.
Τα ήθη και τα έθιμα θα τα κρατούν στα Χάρκια,
ώστε να στέκουν του νησιού τα ριζιμιά χαράκια.
Τα γλέντια τα παλαιινά, τσι όμορφες καντάδες,
τσι ξακουσμένους χορευτές τσ’ άξιους γλεντιστάδες.
Εδώ θα δεις παλιούς χορούς, τσι ντάμες, τον τριζάλη,
θα φας μαγειρευτό φαΐ σε πήλινο τσικάλι.
Θα πιεις και Χαρκιανό κρασί απού δεν έχει ταίρι,
γιατί το φτιάχνει με ψυχή του μερακλή το χέρι.
Ξένος δεν ήρθε στο χωριό να μη γ-καλοπεράσει,
να το δηγάται όπου σταθεί και όπου ‘θελα κάτσει.
Πολλές παρέες έχουμε στα Χάρκια καωμένες ,
και όλες μες στη θύμηση μένουνε χαραγμένες.
Μ’ αυτό που μένει πλια πολύ είναι η αρχοντιά τους,
το μεγαλείο τσι ψυχής και η καλή καρδιά τους.
Και ‘γω θα κάμω μια ευχή να πιάσει χίλιους τόπους,
Πάντοτε να ’ναι οι Χαρκιανοί ξεδιαλεχτοί στσ’ αθρώπους.
Κοντογιάννης Κωστής
(Φώτο Μανώλης Δενδάκης)
