Οι ΑΜΕΛΕΤΗΤΟΙ για ένα μήνα μας ταξίδεψαν στην εποχή των 80’s που η αθωότητα είχε άλλο χρώμα και η πόλη μας άλλη μυρωδιά. Όποτε αναπολούμε αυτή την εποχή, υποσυνείδητα έρχονται στο μυαλό μας και οι αυθόρμητοι εφηβικοί έρωτες, οι πρώτες καψούρες και οι ντροπαλές προσεγγίσεις.
Σ’ αυτή την εποχή εκτυλίχθηκε η ιστορία μας:
Αυτός και εκείνη… δυο νέοι που όλοι γνωρίζουμε.
Ο Γιώργος και η Δανάη.
Μια ιστορία αγάπης σαν όλες τις άλλες.
Κάποιοι την έχουμε ζήσει.
Άλλοι την ακούσαμε και σε άλλους… κάτι μας θυμίζει…
Ο Γιώργος, γεννήθηκε το 1971 παιδί της διπλανής πόρτας, όπως λέμε. Ήταν λεβεντόπαιδο και πολύ έξυπνος. Του άρεσαν τα ταξίδια και διάβαζε πολύ. Συναντάει τη Δανάη στο λύκειο. Ερωτεύονται αλλά δεν το ομολογούν, αν και στις παρέες τους είναι ολοφάνερο. Οι γονείς της κοπέλας δε θα συναινούσαν ποτέ σε μια επικείμενη σχέση τους. Βλέπετε, έχουν μεγάλες προσδοκίες για την κόρη τους και μια τέτοια σχέση θα ήταν εμπόδιο στην εξέλιξή της. Όταν η Δανάη τελειώνει το σχολείο μετακομίζουν ξαφνικά οικογενειακώς στο Παρίσι.
Ο Γιώργος είναι απαρηγόρητος. Δεν πρόλαβε να πει όσα δεν ομολόγησε τόσο καιρό. Με αβάσταχτο το φορτίο του αποχωρισμού του από τη Δανάη, δεν μπορεί να μείνει πια στο Ρέθυμνο. Η φυγή μοιάζει με λύτρωση. Σπουδάζει στη σχολή Εμποροπλοιάρχων και σε νεαρή ηλικία μπαρκάρει. Δε θα επιστρέψει ξανά στο Ρέθυμνο παρά μόνο ελάχιστες φορές.
Η Δανάη. Γεννημένη το 1972, γόνος καλής και συντηρητικής οικογένειας με πατέρα στρατιωτικό και Γαλλίδα μητέρα. Κορίτσι με αρχές. Καλλιεργημένη, με πιάνο και γαλλικά φυσικά. Η πορεία της Δανάης ήταν προδιαγεγραμμένη. Έζησε καταπιεσμένα εφηβικά χρόνια, μεγαλωμένη μέσα στα “πρέπει” και στα “μη”. Ήρθε στο Ρέθυμνο στα 16 της και στα 18 της με το τέλος του σχολείου, φεύγει αναπάντεχα με τη οικογένεια της στο Παρίσι. Ακολουθεί τα θέλω των γονιών της, μη μπορώντας να τους πικράνει.Έτσι κι αλλιώς ότι κάνουν το κάνουν για το καλό των παιδιών τους. Για να έχουν ένα καλύτερο μέλλον.Η Δανάη όμως αγαπά πολύ το Γιώργο. Δε θέλει να τον χάσει. Είναι ο έρωτας της ζωής της. Τον συναντάει τυχαία για τελευταία φορά στην παραλία του Ρεθύμνου το καλοκαίρι του 1992, όταν έχει έρθει για ολιγοήμερες διακοπές. Η μόνη λέξη που καταφέρνει να ξεστομίσει… είναι ένα αμήχανο «καλημέρα»… Αυτή είναι και η τελευταία φορά που τον βλέπει. Δεν έπαψε όμως, όλα αυτά τα χρόνια, να ρωτάει γι αυτόν την καλύτερη της φίλη, την Εύα.
Αυτοί λοιπόν ήταν οι φετινοί πρωταγωνιστές μας.
Ο Γιώργος και η Δανάη.
Κάπου στα σαράντα τους πια.
Δυο ξεχασμένοι έφηβοι που δεν έζησαν το όνειρό τους.
Αυτή μια γνωστή διεθνώς μέτζο σοπράνο και αυτός ένας ονειροπόλος.
Αυτή ακόμα και σήμερα ρωτά να μάθει νέα του.
Αυτός, σε κάποια συναυλία της στη Νέα Υόρκη είναι εκεί, αλλά δε την συναντά. Δεν τολμά να δείξει οτι την έχει ακόμα στο μυαλό και στην καρδιά του. Και είναι ακόμα μόνοι. Δεν ξέρουμε το γιατί, αλλά ξέρουμε ότι θα έπρεπε να έχουν την ευκαιρία να συναντηθούν.
Και αυτή την ευκαιρία καλούνταν να τους τη δώσουν οι συμμετέχοντες στο φετινό κυνήγι.
Οι διοργανωτές από το ρόλο του Γιώργου καλούσαν το …ταίρι τους (Δανάη) σε κρυφά ραντεβού και δοκιμασίες αγάπης μέχρι οι δύο αυτοί αιώνια έφηβοι να βρουν επιτέλους το θάρρος να ομολογήσουν τον έρωτα τοuς και να χορέψουν τελικά το μπλουζ των ονείρων τους.
Το ότι στο μεταξύ η Δανάη προέκυψε «Κουτσή» δεν έγινε εμπόδιο στην ολοκλήρωση της ιστορίας με Happy End….
Αμελέτητοι – www.ameletitoi.gr
Οι Γρίφοι του Παιχνιδιού της Κυριακής
1ος Γρίφος: Ναύαρχος Κουντουριώτης: “Μη μου τους κύκλους τάραττε” και η αεροσυνοδός. Λύση του γρίφου ήταν τα παλιά γραφεία της Ολυμπιακής στη Λ. Κουντουριώτη.
2ος Γρίφος: Βραχιολάκι – ταυτότητα νεογνού με καρτελάκι που έγραφε Αρρεν με ημερομηνία 26 Νοεμβρίου. Λύση του γρίφου ήταν η μαιευτική κλινική του Κωνσταντινίδη “Άγιος Στυλιανός”.
3ος Γρίφος: Ένα παλιό εισιτήριο μουσείου του 1928 που είχε τη σφραγίδα του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Ρεθύμνου. Λύση ήταν το πρώτο αρχαιολογικό μουσείο στην οδό Καστρινογιαννάκη στην παλιά πόλη.
4ος Γρίφος: Αφίσα του 1928, με ναυτικές σημαίες οι οποίες έβγαζαν (όταν τις αντικαθιστούσες τις με λατινικά γράμματα) τη φράση Lloyd Triestino. Λύση ήταν τα γραφεία της εταιρείας δίπλα στο Λύκειο Ελληνίδων.
5ος Γρίφος: Ένα φωτογραφικό ρέμπους με προσωπικότητες του πολιτισμού της Κρήτης όπως ο Εμμανουήλ Βιβιλάκης, Νίκος Ξυλούρης, Μάνος Κατράκης, Κώστας Μουντάκης, Παύλος Βλαστός, Νίκος Καζαντζάκης, κ.α. Η λύση του γρίφου ήταν η νέα βιβλιόθηκη.
6ος Γρίφος: Ένα τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου. Η λύση ήταν η οδός Ευκλείδη,προς τιμήν του Μικρασιάτη Μιχαήλ Ευκλείδη του οποίου το πραγματικό επίθετο ήταν Σαββόπουλος.
7ος Γρίφος: Ένα δελτίο εμβολιασμού με τις εικόνες των Καλλιρρόη Παρρέν Σιγανού και της Βασίλισσας Όλγας, ιδρυτικά μέλη του Πατριωτικού Συνδέσμου Ελληνίδων. Η λύση ήταν το παλιό ΠΙΚΠΑ στη Βάρδα Καλλέργη.
8ος Γρίφος: Ένα κουτί πίτσας με αυτοκόλλητο που έγραφε “Εγγύηση απόλαυσης πάνω από 80 χρόνια” και ένα μάγειρα που στο καπέλο του έγραφε Mayor (Δήμαρχος). Στο εσωτερικό του κουτιού υπήρχε ένα αυτοκόλλητο με μια πίτσα που σχημάτιζε το σχέδιο του Δημ. Κήπου. Η λύση ήταν ο Δημοτικός Κήπος.
9ος Γρίφος: Μια παραποιημένη έκδοση πρωτοσέλιδου εφημερίδας από το Ηράκλειο του 1939 με αναφορά σε Ρεθεμνιώτικο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Η λύση ήταν η οδός Μάρκου Μπριλλάκη, γνωστού Ρεθυμνιώτη γιατρού-χειρούργου της εποχής που εργαζόταν στο Ηράκλειο.
10ς Γρίφος: Ένα cd με αφήγηση του Αλέξη Κωστάλα που περιείχε στίχους σχετικούς με το Ρέθυμνο. Η λύση ήταν η οδός Καλομενοπούλου, καθώς οι στίχοι αποτελούνταν από τίτλους ποιημάτων του ποιητή Γιώργου Καλομενόπουλου.
11ος Γρίφος: Ένα ακόμα ρέμπους με μία κατασκευή από την οποία προέκυπτε ένα ζάρι που σε κάθε πλευρά του ήταν μία λέξη. Η λύση ήταν η λέξη Σκέρος που οδηγούσε στα δυτικά της Περιφερειακής Ενότητας Ρεθύμνου (χοχλάδα) όπου οι Ενετοί είχαν το ναυπηγείο τους.
12ος Γρίφος: Μία σουλτανική εγκύκλιος που αναφερόταν στο “στρατηγό” που προσπάθησε να κάνει κατάληψη του οχυρού του. Η λύση ήταν η πλατεία Βαλέστρα στην περιοχή του Γάλλου, που είναι αφιερωμένη στον Κορσικανό φιλέλληνα Ιωσήφ Βαλέστ ο οποίος έχασε τη ζωή του προσπαθώντας να καταλάβει τη Φορτέτζα το 1922 με στρατό 3000 ανδρών και στη συνέχεια οι Τούρκοι τον κατακρεούργησαν.
13ος Γρίφος: Ένα διαφημιστικό flyer του Αμερικάνικου Ραδιοφωνικού σταθμού KDAY με τις λέξεις Listen-Speak-Write να δεσπόζουν και αναφορά στις χρονολογίες 2000 και 2008. Η λύση ήταν η οδός που βρίσκονται τα ΚΕΔΔΥ (Ν. Ψαρρού 50)που δημιουργήθηκαν το 2008 από τα ΚΔΑΥ που με τη σειρά τους είχαν ιδρυθεί το 2000.
14ος Γρίφος: Ένα παζλ με τα στρουμφάκια να εργάζονται σε ένα λατομείο, τραγουδώντας “ΛαΛαΛα” και το Δρακουμέλ να σκέφτεται “πω πω τι ΜΕΡΑ”. Η λύση ήταν τα παλιά λατομεία ΛΑΜΕΡΑ πίσω από το σημερινό κτίριο της Εφορίας.
15ος Γρίφος: Ένας άνδρας σχολίαζε μια γυναίκα που έπαιζε πιάνο με αναφορά στο σύζυγο που έπαιζε βιολί. Η λύση ήταν το ζεύγος Γέροντα που δίδασκαν πιάνο και βιολί και το Βαλιδέ τζαμί κοντά στη Μεγάλη Πόρτα.
16ος Γρίφος: Ένα γράμμα ενός πατέρα προς το γιο του με αναφορές εντός για κάποιον “Τούρκο” και τους ξεγιβεντισμένους βοηθούς του -χειρότερους από γενίτσαρους. Η λύση ήταν ο Φριτς Σούμπερτ και οι Έλληνες Σουμπερίτες, φίλα προσκείμενοι στο ναζιστικό καθεστός των Γερμανών κατακτητών. Λύση του γρίφου τα γραφεία της Κομμαντατούρ στην οδό Χορτάτζη.
17ος Γρίφος: Ένα γράμμα κάποιου φαντάρου από το μέτωπο προς τη μητέρα του. Η λύση ήταν η πλατεία της Μαρίας Παπαϊωάννου στη Μικρή Παναγία, γνωστής ως “Μάνα του Στρατιώτη”.
18ος Γρίφος: Τμήμα της πρώτης σελίδας του λευκώματος του αείμνηστου Ρεθεμνιώτη καλλιτέχνη Νίκου Αλεξίου με τον τίτλο «The End» ο οποίος αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στη Biennale της Βενετίας το 2007. Λύση του γρίφου το σπίτι του Νίκου Αλεξίου.
19ος Γρίφος: Απεικόνιση μίας οθόνης και ένα πληκτρολόγιο με γράμματα και νότες που έδειχναν στους κυνηγούς ότι έπρεπε να πάρουν συγκεκριμένα γράμματα από το πληκτρολόγιο του υπολογιστή και να σχηματίσουν τη φράση “Γραμμόφωνα Γαγάνη που οδηγούσαν στο σημείο που βρισκόταν το κατάστημα του Λευτέρη Γαγάνη.
2ος Γρίφος: Ένα μπουκάλι ρετσίνα το οποίο αντί για χάρτινη ετικέτα είχε κολλημένο πάνω του ένα ύφασμα. Η λύση ήταν το κατάστημα στην Αρκαδίου που εμπορευόταν ρούχα τα οποία ήταν κατασκευασμένα από το γνωστό ύφασμα του εργοστασίου Ρετσίνα.
21ος Γρίφος: Μια συνταγή για γλυκό κουταλιού με καρπούζι με τις λέξεις καρπούζι και φούρνος να έχουν το πρώτο γράμμα κεφαλαίο. Η λύση ήταν ο Φούρνος Καρπουζάκη.
Ο τελικός γρίφος είχε ένα χάρτη του Ρεθύμνου με οριζόντιες και κάθετες γραμμές και ερωτήσεις δίπλα του οι οποίες αφορούσαν την ιστορία των πρωταγωνιστών μας, της Δανάης και του Γιώργου. Με τις σωστές απαντήσεις και τις συντεταγμένες από το χάρτη οι κυνηγοί σχημάτιζαν ένα αριθμό κινητού τηλεφώνου και κάπου εκεί τέλειωνε το παιχνίδι μας αφού ο πρώτος που θα έπαιρνε τηλέφωνο καλούνταν να συναντήσει το Γιώργο στο ύψωμα δίπλα στην ταβέρνα Κορφή φέρνοντας μαζί του και τη Δανάη.
Το παράλληλο παιχνίδι
Το παιχνίδι των Αμελέτητων είχε φέτος και μια άλλη πρωτοτυπία, ένα παράλληλο προαιρετικό παιχνίδι το οποίο όμως έδινε σε αυτούς που το τέλειωναν ένα σημαντικό πλεονέκτημα, αυτό του μπαλαντέρ.
Οι γρίφοι του παράλληλου παιχνιδιού ήταν τρεις.
1ος Γρίφος: Ένα γράμμα από κάποιον Νικολή ο οποίος ανησυχούσε για κάποιες ύποπτες κινήσεις και αντιφεγγίσματα στον Κουλέ. Η λύση ήταν ο Πύργος στο Μαρουλά.
2ος Γρίφος: Τα παράπονα κάποιων Τούρκων σχετικά με την ονομασία του τόπου τους γιατί το όνομα που τους χαρακτήριζε ήταν απαγορευμένο από τη θρησκεία τους. Η λύση ήταν τα Μικρά Ανώγεια τα οποία επί Ενετών είχαν την ονομασία Ανώγεια των Χοίρων (η θρησκεία τους απαγορεύει την κατανάλωση των χοίρων).
3ος Γρίφος: Ένας διάλογος μεταξύ δύο γυναικών με αναφορά στη “γλωσσοφαγιά” και τον “Μπεμπέκο”. Η λύση ήταν ο Άγιος Κυπριανός, οι ευχές του οποίου καταπατούν τα μάγια και τη γλωσσοφαγιά, κλίτος του οποίου υπάρχει στην εκκλησία της Παναγίας της Ελευθερώτριας.
Για όσα σημεία του παιχνιδιού δεν προλάβαμε να λύσουμε ή να εξηγήσουμε πλήρως συμβουλευτήκαμε το “λυσάρι” του Μανούσου Κλάδου στο αντίστοιχο δημοσίευμα της Κρητικής Επιθεώρησης. Και του χρόνου!
