Είναι γνωστό λίγο-πολύ σε όλους το περιστατικό που έλαβε χώρα στις αρχές Δεκεμβρίου σε ΕΠΑΛ της Αττικής με καθηγητή να χειροδικεί σε μαθήτρια και να καταγράφεται από κινητό μαθητή. Το συμβάν έλαχε μεγάλης προβολής από τα ΜΜΕ, ενώ ο καθηγητής απολύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες.
Δεν χωρά αμφιβολία ότι οι εκπαιδευτικοί πρέπει να διατηρούν την ψυχραιμία τους ακόμα και στις πιο απαιτητικές καταστάσεις και να αποτελούν ζωντανό παράδειγμα επίλυσης των διαφορών με πολιτισμένους τρόπους. Ο εκπαιδευτικός γίνεται διαλλακτικός ακόμα και εκεί που δεν θα ήταν αν είχε να κάνει με συνομιλήκους του και μη μαθητές του. Ο εκπαιδευτικός είναι εκπαιδευτικός σε όλες τις περιπτώσεις. Για αυτό η χειροδικία στη μαθήτρια είναι μία μεμπτή και καταδικαστέα πράξη.
Το συγκεκριμένο συμβάν εμπεριέχει κι άλλες μεμπτές πράξεις, όπως τη βιντεοσκόπησή του και τη διαρροή του από μαθητές, την επίθεση στον καθηγητή, πιθανόν και με καρέκλα (εκεί το βίντεο σταματάει ή κόβεται) και την καταστροφή του αυτοκινήτου του καθηγητή από μαθητές. Μεμπτή είναι και η εκμετάλλευση του συμβάντος από τα ΜΜΕ για λόγους τηλεθέασης ή – ακόμα χειρότερα – καλλιέργειας κλίματος εναντίον των εκπαιδευτικών γενικά. («Τι συμβαίνει όταν κλείνουν οι πόρτες των αιθουσών διδασκαλίας;», ‘’αναρωτιέται ο δημοσιογράφος).
Τα παραπάνω δεν τα αναφέρουμε για να συμψηφίσουμε την καταδικαστέα ενέργεια του καθηγητή. Πρέπει όμως να έχουμε όλη την εικόνα για να κατανοήσουμε πως:
Α) Οι συνθήκες διδασκαλίας στο ελληνικό σχολείο δεν είναι εύκολες, ούτε για τους διδασκόμενους, ούτε για τους διδάσκοντες. Η απουσία σεβασμού από τη μία προς την άλλη πλευρά υποδηλώνει μια γενικότερη απουσία εκτίμησης στο εκπαιδευτικό σύστημα. Δεν χρειάζεται να «κλείσουν οι πόρτες των αιθουσών» για να μάθουμε πως πολλές από αυτές τις αίθουσες έχουν τα χάλια τους τα μαύρα. Όταν ο χώρος δεν σε εμπνέει, δεν ξεκινάς με τις καλύτερες των προϋποθέσεων.
Β) Το μεγάλο διάστημα τηλεκπαίδευσης συνέβαλε έτι παραπάνω σε μια νοοτροπία «αποκόλλησης» των παιδιών από τη μαθητική τους ιδιότητα. Και οπωσδήποτε για την εμφάνιση της πανδημίας δεν φταίει η κυβέρνηση, αλλά οπωσδήποτε φταίει για το ότι δεν πήρε μέτρα όπως η μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη και αρκέστηκε σε λοκντάουν, παγουρίνα και μάσκες-αλεξίπτωτα.
Γ) Το περιστατικό δεν έτυχε των αρμοζουσών και προβλεπομένων διαδικασιών. Δεν υπήρξε ΕΔΕ για να αποδοθούν οι ευθύνες, ενώ η παραβατική συμπεριφορά όσων μαθητών την επέδειξαν έμεινε στο απυρόβλητο. Η απόλυση εκπαιδευτικού εντός 24ωρου δημιουργεί σοβαρούς προβληματισμούς τόσο για τη νομιμότητά της, όσο και για την εφαρμογή παρόμοιων πρακτικών σε τυχόν άλλες, ενδεχομένως και πιο ‘’ελαφριές’’ περιπτώσεις. Επιπλέον, το ότι ο εκπαιδευτικός ήταν αναπληρωτής έκανε ‘’ευκολότερη’’ τη διαδικασία, θυμίζοντας πως οι αναπληρωτές είναι από όλες τις απόψεις μια πιο ευάλωτη κατηγορία συναδέλφων. Δεν μπορούμε επίσης να μην επισημάνουμε τα ευμενή από συστημικά ΜΜΕ σχόλια για την ‘’άμεση αντίδραση’’ της υπουργού, σαν να είναι υπέροχη κατάσταση να μην τηρούνται οι νόμιμες διαδικασίες.
Η θεραπεία φαινομένων συγκρούσεων και βίας στα σχολεία δεν βρίσκεται στην επιλεκτική προβολή τους στα μεσημεράδικα, ούτε στις λαϊκίστικες ενέργειες της υπουργού, αλλά στην υλική και παιδαγωγική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, με προσανατολισμό στην καλλιέργεια εννοιών όπως η ισονομία, η δικαιοσύνη, ο σεβασμός στη διαφορετική άποψη κ.ο.κ. – στα οποία, να θυμίσουμε, συνέβαλαν μεταξύ άλλων οι καταργηθείσες από την κ. Κεραμέως Κοινωνικές Επιστήμες και Τέχνες.
Και φυσικά η θεραπεία βρίσκεται – προπαντός – στην άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Όσο η Πολιτεία λειτουργεί με το δόγμα «νομικός από το Harvard, ψυκτικός από το Περιστέρι», η αδικία και η αγανάκτηση θα χαράσσουν δρόμους βίας πάνω στο πληγωμένο σώμα της κοινωνίας μας.
