Από τον Ματθαίο Ιωάν. Τσιριμονάκη
(Συλλογή από μαντινάδες που δημοσιεύτηκαν στον τύπο της Κρήτης πριν το 1940.
Τις υπογράφουν με ονοματεπώνυμο, όνομα, επώνυμο ή και ψευδώνυμο διάφοροι μαντιναδολόγοι.
Δε γνωρίζω αν είναι δικές τους δημιουργίες ή είναι μεταφορείς ποίησης παλαιότερων δημιουργών.
Με την Συλλογή αυτή παίρνουμε μια γεύση από την ποίηση ανωνύμων ποιητών, από τους οποίους πήραν τις βάσεις για τις δημιουργίες τους σημερινοί συνεχιστές.
Παρατηρούμε πως υπάρχει αυθορμητισμός στην έκφραση αλλά και στη γλώσσα χωρίς κάποια επιτηδευμένη τεχνική. Αυτή που δυστυχώς χρησιμοποιούν ορισμένοι μαντιναδολόγοι, νέοι και παλαιοί, μπουκώνοντας τις μαντινάδες με λέξεις του ιδιώματος.)
ΑΤΥΧΗ 1938
Τι σούκαμα τι σούπτιαξα, τι σού πανε τι έχεις,
ενώ η καρδιά μου σ’ αγαπά, εσύ με κατατρέχεις.
Πάντα μ’ ένα παράπονο, θα λέω τόνομα σου,
θα χάνομαι για λόγου σου και σένα πάλι ξιάσου.
Σήκωσε τα ματάκια σου και δέσμε αγάλι-αγάλι
κι αν δε σ’ αρέσω μάθια μου, χαμήλωσε τα πάλι.
ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ 1927
Καλή ΄ταν η αγάπη μας , μάχε κακά θεμέλια,
ωσάν τον ξεροτρόχαλο[1], που χτίζουν τα κοπέλια.
Τα μαύρα σε πρεπίζουνε[2] και γιάντα δεν τα βάνεις,
μόνο βάλες τα κόκκινα και θα με κουζουλάνεις.
Να σε φιλήσω κι αν το πώ, η γλώσσα μου να πέσει
κι η κεφαλή μου να κόπει, ομάδι με το φέσι.
ΒΑΜΟΣ Ε. 1930
Στείλε μου μιά επιστολή, να μου περάσει ο πόνος
και στείλε την απλέρωτη και γω τηνε πλερώνω.
Μη φαίνεσαι τόσο σκληρά, γράψε μου ένα γράμμα,
μη λησμονείς τόσον καιρό, που είμεθα αντάμα.
Δεν είσαι εσύ η αιτία κι αν σ’ αγαπώ δεν φταίω,
παρά ο πλάστης απου πλάσε, το πρόσωπο σ’ ωραίο.
[1] Σωρός από πέτρες.
[2] Σε κάνουν αξιοπρεπή.
