ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ι ΤΣΙΡΙΜΟΝΑΚΗΣ

Ανω(Επώ)νυμοι μαντιναδολόγοι (1ο)

Από τον Ματθαίο Ιωάν. Τσιριμονάκης

Συλλογή από μαντινάδες που δημοσιεύτηκαν στον τύπο της Κρήτης πριν το 1940.

Τις υπογράφουν με ονοματεπώνυμο, όνομα, επώνυμο ή και ψευδώνυμο διάφοροι μαντιναδολόγοι.

Δε γνωρίζω αν είναι δικές τους δημιουργίες ή είναι μεταφορείς ποίησης παλαιότερων δημιουργών.

Με τη συλλογή αυτή παίρνουμε μια γεύση από την ποίηση ανωνύμων ποιητών, από τους οποίους πήραν τις βάσεις για τις δημιουργίες τους σημερινοί συνεχιστές.

Παρατηρούμε πως υπάρχει αυθορμητισμός στην έκφραση αλλά και στη γλώσσα, χωρίς κάποια επιτηδευμένη τεχνική. Αυτή που δυστυχώς χρησιμοποιούν ορισμένοι μαντιναδολόγοι, νέοι και παλαιοί, μπουκώνοντας τις μαντινάδες με λέξεις του ιδιώματος.)

Α.Γ.ΤΕΜΕΝΙΑ 1930

Αγάπης δέντρο πράσινο, βασιλικού κλωνάρι,
μετάνοιες κάνω στο θεό, άλλος να μη σε πάρει.

Στο κόσμο μιά αγάπησα, άλλη δεν θ’ αγαπήσω
κι εκείνη αν με αρνηθεί, μονάχος μου θα ζήσω.

Κλαίνε τα κακορίζικα, τα μάθια μου για σένα,
μα συ δεν είσαι μπιστικιά, να μ’ αγαπάς εμένα.

ΑΠΟΚΛΗΡΟΣ 1930

Απήτις[1] και δεν έρχομαι και δεν συχνομιλούμε,
σαν τον νεκρό δίχως πνοή, στέκω και συλλογούμαι.

Σαν αποθάνη ο άθρωπος. όλα τα τελειώνει,
μα χει και παρηγοριά, τα βάσανα γλυτώνει.

Μαλώνω με την τύχη μου, μαλώνω με τη  μοίρα
και τη δική σ(μ)ου απόφαση, από καιρό την πήρα.

A.T. ΒΡΥΣΣΕΣ 1938

Αποπεράσαν οι καιροί, πού μουν στη κατοχή σου
και ξέπεφτα τη θέσι μου και ύψωνα τη δική σου.

Αποπεράσαν οι καιροί, πού θελα το καλό σου,
μα τώρα δεν με γνοιάζει πιά, να δω το θάνατο σου.

Για του σιδέρου τη σκουριά, δεν πάω να αρρωστήσω,
γιατί ‘μαι παρακαλετός, όπου και ν’ αγαπήσω.


[1] Από τη στιγμή.