Από τον Ματθαίο Ιωάν. Τσιριμονάκη
(Συλλογή από μαντινάδες που δημοσιεύτηκαν στον τύπο της Κρήτης πριν το 1940.
Τις υπογράφουν με ονοματεπώνυμο, όνομα, επώνυμο ή και ψευδώνυμο διάφοροι μαντιναδολόγοι.
Δεν γνωρίζω αν είναι δικές τους δημιουργίες ή είναι μεταφορείς ποίησης παλαιότερων δημιουργών.
Με την Συλλογή αυτή παίρνουμε μια γεύση από την ποίηση ανωνύμων ποιητών, από τους οποίους πήραν τις βάσεις για τις δημιουργίες τους σημερινοί συνεχιστές.
Παρατηρούμε πως υπάρχει αυθορμητισμός στην έκφραση αλλά και στη γλώσσα χωρίς κάποια επιτηδευμένη τεχνική. Αυτή που δυστυχώς χρησιμοποιούν ορισμένοι μαντιναδολόγοι, νέοι και παλαιοί, μπουκώνοντας τις μαντινάδες με λέξεις του ιδιώματος.)
ΔΑΦΝΟΜΗΛΗΣ Ν. ΚΑΒΟΥΣΙ 1940
Σαν μ’ αποκάψεις τη καρδιά, τη στάχτη να φυλάξεις,
για θα σου ξαναχρειαστεί κι άλλες καρδιές να κάψεις.
Όνειρο πλέκω μυστικό, σκέψεις κρυφές ταιριάζω,
δεν μαρτυρώ για ποιά πονώ, το λογισμό κουράζω.
Αν ζω μόνο για σένα ζω κι αν τύχη και σε χάσω,
ζωή δε θέλω νάχω πιά και θα τη θυσιάσω.
ΔΙΑΒΟΛΑΚΙ 1930
Τα νεφαλάκια του ουρανού ρώτησε, να σου πούνε,
πως κλαίνε τα ματάκια μου, όταν σου θυμηθούνε.
Σαν θες να δεις αν σ’ αγαπώ, για κύταξε με πρώτα,
τα δυό μου χείλη μη ρωτάς μόνο τα μάθια ρώτα.
Πέσμου σε τι σου έφταιξα και δεν με καμαρώνεις
κι όντε με δεις σα να μ’ οχθρός, τα μάθια χαμηλώνεις.
ΔΕΛΙΑΝΑ Π.Λ. 1930
Να χαμηλώναν τα βουνά, να γίνονταν κομμάτια,
να θώρουνα τα Δελιανά, που ναι τα δυό σου μάτια.
Γλέντα τον ψεύτη τον ντουνιά, μα ν’ αποθάνεις θέλεις,
τούτο τον κόσμο που θωρείς, να τον αφήσεις θέλεις.
Τα μεγαλεία τα πολλά, πρέπει να τα μισούμε
και του θανάτου το νερό, όλοι μας θα το πιούμε.
