ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

“Αθάνατος” ο Νίκος Γκάλης – Η συγκλονιστική ομίλια του [βιντεο]

Τέσσερα λεπτά, διήρκησε η ομιλία του τεράστιου Νίκου Γκάλη, η οποία θα μείνει ”χαραγμένη” στη ιστοριά του ελληνικού μπάσκετ!

Στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ θα μείνει η ομιλία του Νίκου Γκάλη για την είσοδό του στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame,στην οποία γνώρισε την αποθέωση από τους παρευρισκόμενους για τα λεγόμενά του.

Μέσα σε λίγα λεπτά, ο Γκάλης, κατάφερε να ενθουσιάσει όλη την αίθουσα, ενώ τόνισε πώς δεν μετάνιωσε ποτέ για την απόφαση του να έρθει στην Ελλάδα.

«Τότε, στο Σίτον Χολ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα έφτανα εδώ. Το όνειρό μου ήταν να παίξω στο ΝΒΑ, επιλέχθηκα από τους Σέλτικς μαζί με τον τρομερό Λάρι Μπερντ. Είχα προτάσεις από αρκετές ομάδες από την Ελλάδα. Μέχρι τότε δεν την είχα επισκεφτεί, δεν ήξερα ότι υπήρχε μπάσκετ στην Ελλάδα. Ο Ρεντ Άουερμπαχ ήθελε να μείνω, αλλά πήρα μια απόφαση για την οποία δεν θα μετανιώσω ποτέ στη ζωή μου.

Πήγα στην Ελλάδα και ερωτεύτηκα τον κόσμο και τη χώρα. Όταν το 1987 η Ελλάδα κατέκτησε το ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με αντίπαλο τη Σοβιετική Ένωση όλο το έθνος βγήκε στους δρόμους, το μπάσκετ έγινε εθνικό άθλημα και η Ελλάδα είναι από τις κορυφαίες ομάδες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Από εκείνη την ημέρα σε κάθε αυλή σπιτιού, σε κάθε αυλή σχολείου τοποθετήθηκε μια μπασκέτα. Έπαιξα τότε με μερικούς από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο.

Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό που ζω σήμερα. Το θέμα δεν είναι η κατάκτηση τίτλων αλλά και άλλο πιο σημαντικό που θα σας αποκαλύψω σήμερα. Μια μέρα περπατούσα στη γειτονιά μου στη Θεσσαλονίκη και με σταμάτησε μία κυρία. Νόμιζα ότι ήθελε μια αναμνηστική φωτογραφία ή ένα αυτόγραφο. Με φώναξε, με αγκάλιασε «Νίκο, Νίκο», έτσι με φωνάζουν στην Ελλάδα. Μου είπε «θέλω να σ’ ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου γιατί έσωσες τον γιο μου, του έκανες το μεγαλύτερο δώρο».

Μετά μου εξήγησε ότι ο γιος της ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά αλλά το ξεπέρασε, βρήκε το νόημα της ζωής κι έγινε αθλητής μπάσκετ. Αυτή νομίζω είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά μου στην κοινωνία…»

Πηγή basketblog.gr