«Η Διεύθυνση Δασών Ρεθύμνου αποχαιρετά έναν υπάλληλο, ένα συνάδελφο, ένα φίλο και ένα χωριανό. Εκ μέρους των φίλων και συναδέλφων του Μύρωνα, δύο αποχαιρετιστήρια λόγια…
Δύσκολο το έργο μου, κυρίως γιατί λόγω της πανδημίας που ορίζει τη ζωή μας, δεν μπορούμε να είμαστε παρόντες, να κοιτάξουμε στα μάτια τη γυναίκα και τα παιδιά του, να σφίξουμε το χέρι τους και να τους πούμε πόσο σημαντικός, πόσο καλός, πόσο παλικάρι, πόσο δοτικός Άνθρωπος ήταν.
Η Διεύθυνση Δασών τον γνώρισε, πριν περίπου δέκα χρόνια, όταν η τέως Αγροφυλακή, μια συμπαγής ομάδα νέων ανδρών, ήρθε και ενσωματώθηκε στην υπηρεσία μας. Στην αρχή ήταν λίγο περίεργα, σιγά-σιγά αρχίσαμε να μαθαίνουμε ο ένας τον άλλο, τους δεχτήκαμε και μας δέχτηκαν. Μάθανε τους τρόπους μας και δεχτήκαμε τους δικούς τους, σε μια προσπάθεια να λειτουργήσουμε σαν ομάδα.
Τοποθετήθηκε από την αρχή στο Δασοφυλάκειο του Αγίου Βασιλείου, στο Σπήλι, μαζί με το Μιχάλη και το Μανώλη. Μια καλή ομάδα. Η Πρέβελη και ο Άγιος Βασίλειος είχαν τους ανθρώπους τους είτε στα αγροτικά είτε στα δασικά, με λίγη βοήθεια από τη Διεύθυνση.
Καλός υπάλληλος, όποτε τον χρειαζόμασταν, ήταν εκεί. Καλός συνάδελφος, οι φίλοι και συνάδελφοί του έχουν να λένε ότι δεν δημιούργησε ποτέ θέμα και τον χαιρέτησαν με μεγάλη θλίψη.
Καλός οικογενειάρχης, με καμάρι μιλούσε συχνά για την οικογένειά του, τα δύο μεγάλα του που σπουδάζουν, αλλά και με απίστευτη τρυφερότητα για τα δύο στερνοπούλια του.
Ένας άνθρωπος του κόσμου δεν θα ξεχάσω τις εντυπώσεις και τις διηγήσεις του από τις επισκέψεις του στη Σμύρνη.
Δουλευταράς, εγώ προσωπικά αλλά και άλλοι συνάδελφοί του, έχουμε γλυκαθεί από το μέλι και χρησιμοποιήσει από τις κηραλοιφές που μας έφερνε.
Παλικάρι, που πολέμησε με όλο του το είναι, τον παγκόσμιο εχθρό για σχεδόν σαράντα μέρες. Ήταν άνιση η μάχη, νικήθηκε στο τέλος…
Στην αυγή του νέου χρόνου αποφάσισε να φύγει.
Καλό ταξίδι! Θα σε θυμόμαστε πάντα!»
