Με αφορμή την επιστολή που απέστειλε ο Σύλλογος Εργαζομένων του Νοσοκομείου Ρεθύμνου στους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους του Νομού ζητώντας τους να καταψηφίσουν τα νέα μέτρα και να στηρίξουν το Νοσοκομείο , ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Ανδρέας Ξανθός έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Η επιστολή-προτροπή των εργαζομένων του Νοσοκομείου εκφράζει την αγωνία των ανθρώπων που κρατούν ακόμα με το φιλότιμο τους όρθιο το ίδρυμα, αλλά και την ανησυχία της τοπικής κοινωνίας, για την τύχη του Νοσοκομείου και της δημόσιας περίθαλψης στο Νομό.
Συμφωνούμε απόλυτα με την εκτίμηση ότι η μνημονιακή πολιτική κατεδαφίζει συστηματικά το ΕΣΥ και το Κοινωνικό Κράτος και ότι η συνεχιζόμενη δραστική περικοπή, όχι της σπατάλης αλλά των εντελώς απαραίτητων λειτουργικών δαπανών υγείας, οδηγεί στον αποκλεισμό μεγάλης μερίδας του πληθυσμού (μακροχρόνια άνεργοι, ανασφάλιστοι) από κάθε πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, στην πλήρη χρεωκοπία του ΕΟΠΥΥ και στην διαρκή οικονομική «αφαίμαξη» των ασφαλισμένων προκειμένου να έχουν την ιατρική φροντίδα και τα φάρμακα που έχουν ανάγκη, στην εργασιακή και μισθολογική εξαθλίωση των εργαζομένων στο ΕΣΥ και στην πλήρη αποδιοργάνωση των νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας.
Σ’ αυτό ακριβώς το πλαίσιο συνολικής λειτουργικής κατάρρευσης του ΕΣΥ, εντάσσονται τα συσσωρευμένα προβλήματα και του δικού μας νοσοκομείου, που αυτή την περίοδο παίρνουν δραματική μορφή, όπως αποτυπώνεται και στην ανακοίνωση της Ένωσης Γιατρών ΕΣΥ. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς : η πορεία υποβάθμισης και απαξίωσης του νοσοκομείου Ρεθύμνου δεν ξεκίνησε με το Μνημόνιο. Προϋπήρχε μια σημαντική υστέρηση των υπηρεσιών υγείας του Νομού σε όλα τα επίπεδα (κτιριακές υποδομές, εξοπλισμός, στελέχωση, χρηματοδότηση), ένα συνεχώς διευρυνόμενο έλλειμμα δημόσιας περίθαλψης και μια ανισότιμη μεταχείριση ακόμα και σε σύγκριση με τους υπόλοιπους νομούς της Κρήτης. Για την υστέρηση αυτή έχουν ευθύνη οι τοπικές εξουσίες, οι αυτοδιοικητικοί και πολιτικοί παράγοντες αλλά και το σύνολο των φορέων της τοπικής κοινωνίας που ποτέ δεν ανέδειξαν τα θέματα της υγείας ως μείζονα πολιτική προτεραιότητα για το Ρέθυμνο. Όμως η σημερινή δεινή θέση του Ιδρύματος σχετίζεται απόλυτα με τη μνημονιακή πολιτική και με αυτή την έννοια δεν μπορούμε να ελπίζουμε στα σοβαρά στην αναβάθμιση του Ιδρύματος χωρίς ανατροπή του ασφυκτικού δημοσιονομικού πλαισίου, χωρίς ριζική αλλαγή στις οικονομικές και κοινωνικές προτεραιότητες της χώρας.
Ο πραγματικός λοιπόν αντίπαλος του Νοσοκομείου μας δεν η «επεκτατική πολιτική των γειτόνων μας», δεν είναι το Αθηνοκεντρικό Κράτος και τα τοπικιστικά συμφέροντα στο επίπεδο της Περιφέρειας -που έχουν βεβαίως το ρόλο τους- αλλά είναι η μνημονιακή βαρβαρότητα.
Μια βαρβαρότητα που θα ενταθεί με τα νέα μέτρα ( 3ο Μνημόνιο) και το νέο προϋπολογισμό σκληρής λιτότητας, που τις επόμενες μέρες θα τεθούν για έγκριση στη Βουλή και που προφανώς οφείλουμε όλοι μαζί να μην επιτρέψουμε να περάσουν.
Τα μέτρα στήριξης του Νοσοκομείου που προτείνει ο Σύλλογος Εργαζομένων (νέος βελτιωμένος και όχι «ακρωτηριασμένος» Οργανισμός, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για να καλυφθούν τα μεγάλα κενά από τις αποχωρήσεις προσωπικού, εξασφάλιση της επάρκειας φαρμάκων, υλικών και αναλωσίμων, καταβολή των δεδουλευμένων του προσωπικού) είναι ζωτικής σημασίας για την στοιχειωδώς εύρυθμη λειτουργία του και οφείλουμε να διεκδικήσουμε την άμεση υιοθέτηση τους από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας.
Το πιο σημαντικό όμως είναι να συγκροτήσουμε στο Ρέθυμνο ένα σταθερό, ενωτικό και μαχητικό κοινωνικό μέτωπο που, με συστράτευση των γιατρών, των εργαζομένων του Νοσοκομείου, των φορέων και των πολιτών, θα αγωνιστεί με συνέπεια για να «κλείσει η ψαλίδα» στις υπηρεσίες υγείας του Νομού, για το δικαίωμα των ανθρώπων του τόπου μας σε δωρεάν δημόσια περίθαλψη ποιότητας, σε μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Μόνο έτσι μπορούμε να αποτρέψουμε τα υπαρκτά σχέδια συρρίκνωσης του νοσοκομείου και των ΚΥ, μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε στην επιβίωση της δημόσιας περίθαλψης σε ένα τόπο με τραγικές ανεπάρκειες και ελλείμματα σε όλα τα επίπεδα».
