Χιλιάδες εκπαιδευτικοί αγωνίζονται σε όλη την Ελλάδα, έχοντας την αμέριστη στήριξη των γονιών, των μαθητών τους και την αλληλεγγύη των εργατικών σωματείων, καθώς η σύγχρονη κοινωνική απαίτηση για τη μορφωτική πρόοδο των παιδιών του λαού είναι συνυφασμένη με την πάλη για τη στήριξη του έργου των εκπαιδευτικών. Η συμμετοχή στην απεργία και στην απεργιακή συγκέντρωση του Ρεθύμνου, ήταν μαζικότατη. Γονείς, δάσκαλοι και μαθητές ένωσαν τις φωνές τους.
Το ΚΚΕ στηρίζει τον δίκαιο αγώνα των εκπαιδευτικών γιατί, με τη στάση τους, λένε ένα μεγάλο «όχι» στα αντιδραστικά – αντιπαιδαγωγικά σχέδια που προωθούν το σχολείο των κοινωνικών φραγμών και διακρίσεων, της ημιμάθειας, της εμπορευματοποίησης της γνώσης, που θα αναγκάζει τους γονείς να βάλουν περισσότερο το χέρι στην τσέπη. Ταυτόχρονα ανοίγουν τη συζήτηση για ένα μεγάλο «ναι» στην ανάγκη για ένα σχολείο που θα προσφέρει σύγχρονη μόρφωση σε όλα τα παιδιά, σε όλα τα πεδία της γνώσης, ικανότητα στη γραπτή γλώσσα και στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης. Ένα σχολείο των ίσων και των πολλών, χωρίς διαχωρισμούς και αποκλεισμούς.
Η εκπαιδευτική πολιτική όλων των κυβερνήσεων στην Ελλάδα έχει ταξικό πρόσημο. Οι πακτωλοί των χρημάτων για τους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς και τις αποστολές των ελληνικών στρατευμάτων εκτός της Ελλάδας, τα πράσινα πακέτα της «ανάπτυξης» που φορτώνεται ο λαός μας, οι φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο συσσωρευμένος πλούτος που παράγεται από τους πολλούς διανέμεται για τα συμφέροντα των λίγων. Όλες οι κυβερνήσεις, εναρμονισμένες με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπολογίζουν ως κόστος τη στοιχειώδη ικανοποίηση των μορφωτικών αναγκών των παιδιών του λαού, γιατί έχουν διαμετρικά αντίθετες προτεραιότητες. Χρησιμοποιούν με υποκριτικό τρόπο την έννοια της «αξιολόγησης» για να κρύψουν τις εγκληματικές τους ευθύνες για την κατάσταση του δημόσιου σχολείου.
Πιο συγκεκριμένα, οι δαπάνες για την Παιδεία έχουν μειωθεί κατά 1,8 δισ. ευρώ στα τελευταία 11 χρόνια, οι γονείς δίνουν από την τσέπη τους 1,2 δισ. ευρώ το χρόνο στην ιδιωτική εκπαίδευση, το 30% των σχολικών κτιρίων είναι 50ετίας, στο 70% είναι η περικοπή των κρατικών κονδυλίων για τη Σχολική Στέγη. Γυμναστήριο έχει το 6% των Δημοτικών και το 22% των Γυμνασίων – Λυκείων, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων έχει το 27% Δημοτικών, Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών έχει το 5% Δημοτικών και το 26% των Γυμνασίων – Λυκείων, ενώ Βιβλιοθήκη έχει το 12% των Δημοτικών και το 38% των Γυμνασίων – Λυκείων. Τέλος, 700.000 μαθητές και μαθήτριες φοιτούν σε τμήματα από 21 έως 30 μαθητών και το 32% των εκπαιδευτικών μετακινείται σε 2 έως 5 σχολεία. Αυτή την περίοδο, μάλιστα, σε συνθήκες πανδημίας, το υπουργείο Παιδείας προωθεί συγχωνεύσεις τμημάτων, με αποτέλεσμα να στοιβάζονται οι μαθητές σε 27άρια και 28άρια τμήματα.
Τα παραπάνω, είναι στοιχεία πανελλαδικής κλίμακας, για να μην προσθέσουμε την μεγάλη ηλικία όλων σχεδόν των σχολικών κτιρίων στο Ρέθυμνο (βλ σχολικές μονάδες επαρχίας αλλά και μέσα στην πόλη) , την αντισεισμική τους θωράκιση (βλ. Πειραματικό), την ανεπάρκεια σε δομές και χώρους (βλ. ειδικό σχολείο) τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό (βλ. ΕΝΕΕΓΥ-Λ κ.α.), τις συγχωνεύσεις τμημάτων Προσανατολισμού, και προφανώς το μεγάλο θέμα της σχολικής καθαριότητας που μένει ακόμα ανοικτό, στο δήμο Ρεθύμνου και άλλα πολλά που κατά καιρούς αναδεικνύουν τα σωματεία των εκπαιδευτικών και οι σύλλογοι γονέων.
Η διαχρονική πείρα από τις εξελίξεις στην εκπαίδευση αποδεικνύει το γεγονός ότι μπορεί οι κυβερνήσεις και οι υπουργοί Παιδείας να αλλάζουν, αλλά στα συρτάρια μένουν οι ανεξόφλητες πολιτικές επιταγές που αφήνει ο ένας στον άλλον, για να συνεχιστούν οι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΟΟΣΑ, του ΣΕΒ, κ.ά. για ένα σχολείο δήθεν αυτόνομο, αλλά στην ουσία περισσότερο εξαρτημένο από τις τσέπες των γονιών και δεσμευμένο στις συνολικές κοινωνικές ανισότητες. Σε αυτόν τον στρατηγικό στόχο δεν υπάρχει καμία διαφωνία. Αυτός είναι η πηγή των αντιδραστικών αλλαγών στα σχολεία. Και γι’ αυτόν τον λόγο όλα τα Μνημόνια, που ψηφίστηκαν, έθεταν τη δέσμευση και τη σαφή κατεύθυνση για εφαρμογή της αντιδραστικής αξιολόγησης.
Σε αυτό το πλαίσιο, τον ίδιο ακριβώς στόχο έθετε και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που κι αυτή είχε σημαία της «το αυτόνομο σχολείο» και την ανάγκη καλλιέργειας «κουλτούρας αξιολόγησης στα σχολεία», όπως έλεγαν οι υπουργοί Παιδείας επί ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, το 2015, η έκθεση της Κομισιόν για την εκπαίδευση στην Ελλάδα έδωσε συγχαρητήρια στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ γιατί με νόμο της «προωθεί τις κατευθύνσεις της μεγαλύτερης αυτονομίας και των διαδικασιών εσωτερικής – εξωτερικής αξιολόγησης σχολείων και εκπαιδευτικών». Μάλιστα, ο νόμος 4547/18 του κ. Γαβρόγλου για την δήθεν αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας είναι αυτός που εφαρμόζεται σήμερα, με προσθήκες, από την κ. Κεραμέως.
Οι εκπαιδευτικοί δεν αρνούνται την αξιολόγηση. Κάθε μέρα εξετάζουν και αποτιμούν τη δουλειά τους, στους Συλλόγους Διδασκόντων ανταλλάσσουν σκέψεις και προτάσεις για να γίνει καλύτερη η σύνθετη παιδαγωγική πράξη. Και, μάλιστα, αυτή ακριβώς η διαδικασία είναι που ζητούν να στηριχθεί ουσιαστικά από το κράτος. Τα κριτήρια της αξιολόγησης, που προωθεί η κυβέρνηση, δεν έχουν καμία σχέση με αυτή την ανάγκη και αποκαλύπτουν το πραγματικό αντιπαιδαγωγικό περιεχόμενό της.
Το ΚΚΕ καλεί τον λαό να αγωνιστεί για τη μόρφωση των παιδιών του απαλλαγμένη από το κριτήριο του κέρδους και με στόχο την ολόπλευρη διαμόρφωση της προσωπικότητας των μαθητών.
Μαριάννα Καμπουρούδη, μέλος της ΤΕ Ρεθύμνου του ΚΚΕ
