Εδώ και ένα χρόνο δεν γίνονται αποθεραπείες ασθενών από το ΕΚΑΒ. Δηλαδή ασθενείς οι οποίοι παίρνουν εξιτήριο και είναι κατακεκλιμένοι ή δύσκολα μετακινήσιμοι λόγω κινητικών ή άλλων προβλημάτων, δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ασθενοφόρο για να πάνε στα σπίτια τους. Ασθενείς οι οποίοι λαμβάνουν οξυγόνο και δεν επιτρέπεται να μείνουν εκτος οξυγονοθεραπείας δεν έχουν ασφαλή τροπο να επιστρέψουν σπίτι τους μετά από μια νοσηλεία.
Ο λόγος; Λίγο θολό το πεδίο για εμάς. Ακόμα δυσκολότερα κατανοητό για τους ασθενείς. Η πρώτη ενημέρωση που είχαμε είναι ότι γίνεται απεργία από το ΕΚΑΒ με αίτημα να σταματήσει να χρησιμοποιείται το ασθενοφόρο ως ταξί. Όχι εξαιτίας των αποθεραπειών, αλλά εξαιτίας υποστελέχωσης των νοσοκομείων! Ναι όπως το ακούσατε! Πολλά περιφερειακά επαρχιακά νοσοκομεία της Κρήτης λόγω υποστελέχωσης περιόρισαν τα τελευταία χρόνια κλινικές, λειτουργίες, δυνατότητα εξετασεων, με αποτέλεσμα το ΕΚΑΒ να «πηγαινοφέρνει» τους ασθενείς από το ένα νοσοκομείο που δεν είχε για παράδειγμα αξονικό τομογράφο ή ακτινολόγο στο άλλο για να κάνει μια εξέταση και να επιστρέψει. Κάποια νοσοκομεία έκλειναν κλινικές για κάποιες μέρες και το ΕΚΑΒ μετακινούσε όλους τους νοσηλευόμενους σε άλλο νοσοκομείο. Κάποια νοσοκομεία δεν είχαν ορισμένες ειδικότητες σε εφημερία άρα οι ασθενείς έπρεπε να μεταφερθούν σε άλλο νοσοκομείο, σε άλλο νομό για εξειδικευμένη εκτίμηση.
Μέχρι εδώ ήταν η ενημέρωσή μας και ως ένα βαθμό δίκαιη η αγανάκτηση και το αίτημα να μην χρησιμοποιείται το ασθενοφόρο που αποτελεί πολύτιμο πόρο του συστήματος ως «ταξί» για να μπαλώσει τις δυσλειτουργίες που δημιουργούνται λόγω ελλείψεων προσωπικού στα νοσοκομεία.
Στην αρχή είπαν αυτό θα ισχύει για ένα μήνα, μετά για όλο το καλοκαίρι, μετά μέχρι τα Χριστούγεννα. Όσο περνούσε ο καιρός η απεργία συνεχίζονταν (?) και η κατάσταση παγιώθηκε. Πλέον έχει περάσει ένας χρόνος που λέμε στους συγγενείς των ασθενών ότι δεν υπάρχει τρόπος να μετακινήθούν στα σπίτια τους. «Μα γιατρέ είναι υπέρβαρος, δεν περπατάει, στο σπίτι έχουμε σκάλες, μόλις βγάλει το οξυγόνο γίνεται μπλε». Οι άνθρωπο προσπαθούν να μας πείσουν και εμείς προσπαθουμε να τους πούμε ότι δεν εξαρτάται από εμάς. Και στο «δια ταύτα»…. «Και τώρα; πως θα τον πάμε σπίτι;»
Οι εναλλακτικές δεν εξασφαλίζουν πάντα τις προϋποθέσεις ασφάλειας. Το λευκό ταξί δεν πληροί τις προδιαγραφές για τη μεταφορά κατακεκλιμενων ασθενών, δεν έχει οξυγόνο, και επιπλέον ο ασθενής χρεώνεται για τη χρήση του. Τα ιδιωτικά αυτοκίνητα χειρότερα. Τι θα γίνει με αυτό το θέμα; Ποια είναι η επίσημη ενημέρωση από το ΕΚΑΒ: Ποια είναι η επίσημη απάντηση που πρέπει να δίνουμε στους ασθενείς όταν μας ρωτούν το γιατί; Υπάρχει κάποια λύση στον ορίζοντα; Τα ερωτήματα μας προς τη διοίκηση δεν απαντώνται όσες φορές και να γίνουν.Και το χειρότερο είναι ότι αν δεν το ανακινούσαμε εμείς κατά διαστήματα αυτό το πρόβλημα θα ήταν σαν να μην υπήρχε!
Αυτό που βλέπουμε τελικά έιναι ότι σιγά σιγά αφαιρούνται παροχές από τη φροντίδα των πολιτών. Το κράτος αποσύρεται σταδιακά από διάφορες υποχρεώσεις. Έτσι σε λίγο θα ξεχάσουμε ότι το να επιστρέφει με ασφάλεια και δωρεάν ένας ασθενής στο σπίτι του μετά από τη νοσηλεία του στο νοσοκομείο είναι κάτι αυτονόητο, αλλά αντίθετα πλέον πρέπει να πληρώσει για αυτό. Και στο τέλος η δωρεάν υγεία του δημόσιου συστήματος μόνο δωρεάν δεν θα είναι. Όμως εμείς που καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή με τους ασθενείς ξέρουμε ποσό σημαντικό είναι αυτό και δεν θέλουμε να ξεχαστεί και να παγιωθεί μια άλλη κατάσταση.
Δεν μπορούμε πλέον να το αντιμετωπίζουμε ως νοσοκομείο με τη λογική μιας παροδικής δυσλειτουργίας λόγω μιας συνδικαλιστικής πρακτικής. Όντως το ΕΚΑΒ δεν είναι «ταξί». Αλλά και η μεταφορά των ασθενων δεν είναι «βόλτα». Πρέπει να δοθεί μία λύση από το νοσοκομείο που να εξασφαλίζει τη δωρεάν και ασφαλή μεταφορά των ασθενων στα σπίτια τους.
Αναστασία Γαρμπή Ορθοπεδικός
Φώτης Ζάκκας Καρδιολόγος
Ελένη Ιωαννίδου Παθολόγος
Πελαγια Νεονάκη Παιδίατρος
Ειρήνη Νταουντάκη Νεφρολόγος
Παναγιώτα Παπαδάκη Νεφρολόγος
Ηλίας Σαμιώτης Εντατικολόγος
Γιάννης Σαριδάκης Ακτινολόγος
Γιάννης Στουπής Ογκολόγος
