Η Χαριστή Κουκουμπεδάκη (το γένος Φανουράκη) είδε το φως του ήλιου για πρώτη φορά στις 3 του Φλεβάρη το 1961 σε ένα πανέμορφο χωριό της Μεσσαράς, τη Γαλιά.
Ένα χωριό που εκτός από την φυσική ομορφιά, την εργατικότητα και πρόοδο των κατοίκων του, έγινε ευρέως γνωστό από τους περίφημους μουσικούς που γέννησε όπως ο Λευτέρης Μανασάκης (Γαλιανός), αλλά και τα τελευταία χρόνια από τον Μανώλη Στεφανουδάκη νικητής παραολυμπιακών αγώνων. Εγώ θα προσθέσω και την συγγραφέα του βιβλίου που παρουσιάζω δηλαδή την σπουδαία στιχουργό Χαριστή που διαθέτει εκτός από την ικανότητα της να γράφει, ένα πολύ πλούσιο ψυχικό κόσμο και μια ιδιαίτερη ευγένεια και ευαισθησία. Πως θα μπορούσε άλλωστε να γράψει αυτά τα καταπληκτικά στιχουργήματα που κάνει τον αναγνώστη να μην μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυα του;
Η Χαριστή είναι μέλος του συλλόγου Κρητών Στιχουργών ‘’ Μιχάλης Καυκαλάς ‘’ και έχει επανειλημμένα αποσπάσει βραβεία και τιμητικές διακρίσεις σε διαγωνισμούς μαντινάδας η ρίμας. Είναι παντρεμένη με τον Κώστα Κουκουμπεδάκη (αποκορωνιώτης στην καταγωγή από τον Φρέ) και έχουν τρία παιδιά. Γράφει στην εισαγωγή του βιβλίου της, ο στίχος, η μαντινάδα, η ρίμα και το ριζίτικο έχουν γίνει καθημερινό βίωμα και δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή χωρίς αυτά. Συμπληρώνει με την μαντινάδα
‘’Στση σκέψης μου τον αργαλειό, μαντιναδοξομπλιάζω
με τη σαϊτα τσ΄ αθρωπιάς στίχους ψυχής ταιριάζω’’.
Όπως σωστά παρατηρείτε η στιχουργός γράφει στην κρητική διάλεκτο έχοντας τη γνώση, το βίωμα, αλλά και την επιθυμία, ώστε όπως δηλώνει να μη χαθεί αυτή η υπέροχη γλώσσα των προγόνων μας. Το βιβλίο αυτό παρουσιάστηκε πρόσφατα στο χωριό της την Γαλιά από τον Γιώργο Βιτώρο, παρουσία του πρόεδρου Κρητών Στιχουργών Κώστα Βενιανάκη, του πρόεδρου Χανιωτών Στιχουργών Θανάση Πατεράκη, του στιχουργού Κωστή Λαγουδιανάκη (που επιμελήθηκε το βιβλίο) και πλήθος κόσμου μεταξύ των οποίων, μουσικοί, στιχουργοί και άνθρωποι της τέχνης και πολιτισμού.
Είναι χωρισμένο σε δυο μέρη, το πρώτο περιλαμβάνει, μαντινάδες, ρίμες, ριζίτικα και ποιήματα. Το δεύτερο περιλαμβάνει ένα πολύστιχο ποίημα σε κρητική διάλεκτο (ρίμα) που αναφέρεται στον ήρωα Διονύση Φραγκιαδάκη (Τσελεκοδιονύση) που έπεσε στην μάχη στο Τραχήλι καθώς και στην ηρωϊκή οικογένεια του που πάλεψε πολύ να επιβιώσει μετά τον θάνατο του. Η ρίμα περιέχει πάνω από χίλιους στίχους όμως πιστέψτε με όποιος αρχίσει να την διαβάζει δεν σταματά αν δεν τελειώσει και στο διάστημα αυτό θα έχει σκουπίσει πολλές φορές τα δακρυσμένα μάτια του. Ένα μικρό απόσπασμα για να πάρετε μια ιδέα… “
Πολλοί αντάρτες πέσανε στου Τραχηλιού το πλάι
κι΄ η μπούκα του Γερμανικού, σταρτού τους είχε φάει.
Εχάσανε τη ζήση ντως για τη γλυκιά πατρίδα
κι΄εχύσανε το αίμα ντως ως τη στερνή ρανίδα.
Γενναία επολέμησε κι΄ ο Τσελεκοδιονύσης
λιονταρομάχος ήτονε σαν τα θεριά τση Φύσης.
Του Ψηλορείτη είναι γιος δε σκύφτει το κεφάλι
και σε πολέμου ταραχή δε σκύφτει το κεφάλι.
Ανάδια στέκουν Γερμανοί μ΄ αυτός δεν τσι φοβάται
τση Δόξας και τση Λευτεριάς τη μέρα συλλογάται.
Σα ντο πετροχελίδονο ξεχύνεται στη μάχη
δεν τονε γνοιάζει ο θάνατος, αν στη ζωή του λάχει…
Μερικές από τις καταπληκτικές μαντινάδες της είναι
Όντε θα ιδω τα λούλουδα τα κοκκινοβαμένα
σκέφτομαι πως το δάκρυ μου θα τα΄ χει ποτισμένα.
Σαν του Βοτόμου τα νερά το δάκρυ ξεφλεγίζει
και κάνει λίμνη όπου σταθώ τη γης και πλημμυρίζει.
Στου πόνου τσι βαρισμαθιές κιανείς δε νταγιαντίζει
ως και το πετροχάρακο σπα και στα δυο ραϊζει.
Βιόλα μου δροσοστάλαχτη στο φως τσ΄ αυγής λουσμένη
τίνος περάτη απάνω σου ο νους του δε μ-πομένει.
Από τα χείλη σου κρασί συχνομεταλαβαίνω
κι΄ετούρκεψα και σ΄ εκκλησές έπαψα και δε μπαίνω.
Αυτά είναι ελάχιστα δείγματα από το περιεχόμενο αυτού του υπέροχου βιβλίου που αξίζει να το διαβάσουμε και να το χαρίσουμε στα παιδιά μας και στους φίλους μας. Δεν υπάρχει στα βιβλιοπωλεία, αλλά μπορεί να επικοινωνήσει όποιος ενδιαφέρεται με την συγγραφέα, τον πρόεδρο Κρητών Στιχουργών ή τον γράφοντα.
Γιώργος Σηφάκης (Σιμισακογιώργης)
Ιδρυτικό μέλος συλλόγου Κρητών Στιχουργών.
