Σε ηλικία 89 ετών έφυγε από τη ζωή ο επιχειρηματίας και ένας από τους ηγέτες του Παναθηναϊκού, ο Παύλος Γιαννακόπουλος.
Θλίψη προκαλεί η είδηση πως ο Παύλος Γιαννακόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή. Τον θάνατο του ιδρυτή και προέδρου της ΒΙΑΝΕΞ, επιβεβαίωσε με ανακοίνωσή της η φαρμακοβιομηχανία.
«Μπορεί να μην είναι πια κοντά μας, όμως ό τι μεγαλειώδες δημιούργησε και όλους όσους ευεργέτησε είναι εδώ για να τον θυμίζουν για πάντα», σημειώνεται.
«Ως ελάχιστο φόρο τιμής, η ΒΙΑΝΕΞ Α.Ε αποφασίζει η σημαία της να κυματίζει μεσίστια σε όλες τις εγκαταστάσεις και τα γραφεία της εως και την ημέρα της Κηδείας, ενώ η 10η Ιουνίου κηρύσσεται ως επίσημη μέρα Πένθους και Αργίας εφεξής», καταλήγει η ανακοίνωση της ΒΙΑΝΕΞ.
Τραγική ειρωνεία, ότι σήμερα συμπληρώνονται 47 χρόνια από την ιστορική για ολόκληρο τον Παναθηναϊκό σύλλογο, ημερομηνία, κατά την οποία ο Παύλος Γιαννακόπουλος και επισήμως εντάσσεται στα μητρώα της «πράσινης οικογένειας» ως διοικητικός παράγοντας.
Παύλος Γιαννακόπουλος: Ζωή σαν παραμύθι
Με τις συνέπειες της Μικρασιατικής καταστροφής να πλήττουν βάναυσα την κοινωνικοπολιτική ζωή της χώρας και την αβασίλευτη δημοκρατία να μην προσφέρει επίλυση των προβλημάτων, ένας Λάκωνας, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, αποφάσισε στα μέσα της δεκαετίας του ΄20 να ανοίξει ένα από τα πρώτα φαρμακεία των Αθηνών στην οδό Πειραιώς. Σε μια εποχή που τα φαρμακευτικά σκευάσματα ήταν εξαιρετικά δυσεύρετα σε βαθμό να χαρακτηρίζονται ως είδη πολυτελείας, η συμπεριφορά του μεθοδικού και υπερεργατικού νεαρού φαρμακοποιού ήταν ιδιαίτερη και πρωτόγνωρη για τα έως τότε δεδομένα του επαγγέλματος. Αντιμετώπιζε τον πελάτη ανθρώπινα, έκανε ότι είναι δυνατόν προκειμένου να βοηθήσει το συνάνθρωπο, αναγάγοντας το επάγγελμά του σε κοινωνική υπηρεσία. Παρότι οι εποχές ήταν δύσκολες, γρήγορα ο προσηνής Γιαννακόπουλος απέκτησε πελάτες και εκτός των ορίων της περιοχής που εξυπηρετούσε. Εκατοντάδες Αθηναίοι κατέφθαναν καθημερινά πεζοί ή με το τραμ στο φαρμακείο και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος τους εξυπηρετούσε όλους, ανεξαρτήτως οικονομικού και κοινωνικού status.
Η συνέχεια του πατέρα του
Μια πενταετία αργότερα, το 1929, με το φαρμακείο να είναι ένα από τα διασημότερα των Αθηνών, γεννιέται ο πρωτότοκος γιος του, ο Παύλος. Θα ακολουθήσουν ακόμη τρία παιδιά, δύο ακόμη γιοι και μια κόρη. Ο μικρός Παύλος, ήδη από την εφηβεία, παρέα με το μεσαίο αδελφό του το Θανάση (γεννηθέντα το 1931), θητεύουν στο πλάι του πατέρα τους, ευυπόληπτου και αξιοπρεπέστατου οικογενειάρχη, με σκοπό μαζί με τον μικρότερο αδελφό τους, τον Κώστα, να αναλάβουν στο μέλλον τα ηνία της οικογενειακής επιχείρησης.
Τα “βήματα” εκτός συνόρων
Ο Παύλος, σεβόμενος τις οικογενειακές αξίες και αρχές που του έχει μεταλαμπαδεύσει ο πατέρας του, πείθει τους περισσότερους ξένους παραγωγούς φαρμάκων να τον εμπιστευθούν, κλείνει συμφωνίες με εταιρείες κολοσσούς, επί της ουσίας οικοδομεί εκ του μηδενός την ελληνική φαρμακοβιομηχανία. Ο μικρός το δέμας αλλά με απίστευτη πειθώ και διαπραγματευτική ικανότητα Παύλος, δεν σταματά εκεί όπως θα έκανε οποιοσδήποτε άλλος. Στοχεύει στην κάλυψη ολόκληρης της Επικράτειας, αναζητεί συνεργασίες και αντιπροσώπους από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο, κλείνει τη μια συμφωνία πίσω από την άλλη και διαρκώς αναπτύσσει ραγδαία την οικογενειακή επιχείρηση.
Δίπλα του έχει τα αδέλφια του, μπορεί να προΐσταται, αλλά όλες οι αποφάσεις είναι προϊόντα οικογενειακών συμβουλίων, με σκοπό την πρόοδο και την προάσπιση των συμφερόντων της επιχείρησης. Όπως στη Αρχαία Σπάρτη όλες οι σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονταν στην Απέλλα (την αντίστοιχη Εκκλησία του Δήμου) με γνώμονα το καλό των πολιτών, έτσι και στην οικογένεια Γιαννακόπουλου, οι αποφάσεις λαμβάνονταν με γνώμονα την ποιότητα του προϊόντος, μα πάνω απ’ όλα την ανθρώπινη φροντίδα. Εκείνο που πιθανόν να διαφεύγει σε πολύ κόσμο και αποτελεί το μεγάλο μυστικό της επιτυχίας και της οικονομικής ευμάρειας της οικογένειας Γιαννακόπουλου, είναι το παράπλευρο εμπόριο και δη εκείνο των νωπών οπωροκηπευτικών.
Η πρώτη επαφή με τα κοινά του Παναθηναϊκού
Το 1971, χρονιά που ο Παναθηναϊκός του Φέρενς Πούσκας κατορθώνει και φτάνει μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Λονδίνο, ο Παύλος Γιαννακόπουλος μετατρέπει την ομόρρυθμη εταιρεία σε ανώνυμη και ιδρύει τη ΒΙΑΝΕΞ. Παράλληλα, στα 42 του χρόνια και θαμπωμένος από την τεράστια επιτυχία του Wembley, λαμβάνει τη μεγάλη απόφαση να ασχοληθεί και με τα κοινά της αγαπημένης του ομάδας, του Παναθηναϊκού. Η σχέση του αθηναϊκού συλλόγου με τα αδέλφια Γιαννακόπουλου χρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του ΄40, όταν ο πατέρας τους – κι εκείνος φίλαθλος του συλλόγου – τους έπαιρνε μαζί του στη Λεωφόρο για να παρακολουθήσουν τις Κυριακές τα παιχνίδια της ομάδας. Το ποδόσφαιρο τότε ήταν κοινωνικό γεγονός, αποκούμπι της χειμαζόμενης από τις κακουχίες αθηναϊκής κοινωνίας και η Λεωφόρος το πιο σύγχρονο και ωραιότερο γήπεδο της Ελλάδας. Μοιραία και ο Παύλος και ο Θανάσης ερωτεύτηκαν το τριφύλλι.
Tην σεζόν 1974-75 συμμετέχει στην διοίκηση του «Παναθηναϊκού Συναγερμού» υπό την σκέπη του Αντώνη Μαντζαβελάκη, για να ακολουθήσει στις 25 Μαΐου 1976 η ανάληψη πόστου γενικού αρχηγού και α’ αντιπροέδρου. Η προσφορά υπηρεσιών του στα «πράσινα δρώμενα» συνεχίζεται ενώ για μία δεκαετία (1987-1997), ηγείται της «μάνας του λόχου», του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού, έχοντας συγχρόνως ξεκινήσει το δύσκολο έργο να χτίσει την αυτοκρατορία του μπασκετικού τμήματος και την ανάδειξή του σε έναν ευρωπαϊκό κολοσσό.
Μετά την αυτονόμησή του και την απόκτηση επαγγελματικού χαρακτήρα, αναλαμβάνει σε συνεργασία με τον Θανάση Γιαννακόπουλο την διοίκησή της και με… καταθέσεις εκατομμυρίων ευρώ έχει βάλει στην τροπαιοθήκη του συλλόγου 13 πρωταθλήματα, 9 κύπελλα, 6 Euroleague και 1 Διηπειρωτικό.
Αξιοσημείωτη, τέλος, είναι και η κοινωνική δράση του Παύλου Γιαννακόπουλου καθώς μεταξύ άλλων ξεχωρίζει η προσφορά αίματος στο Τζάνειο νοσοκομείο Πειραιά μετά την τραγωδία της Θύρας 7, την δωρεά χρημάτων στον άρρωστο οργανωτή του Ολυμπιακού Αττίλιο καθώς και την βοήθεια στην νοσηλεία του άτυχου παίκτη του Πανιωνίου, Μπόμπαν Γιάνκοβιτς.
το μίνι αφιέρωμα στον Παύλο Γιαννακόπουλο
προέρχεται από το Contra.gr
