Προς
Τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες και τον ευσεβή λαό της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου.
Χριστός Ανέστη!
Αγαπητά μου παιδιά, μέλη της Εκκλησίας της Αναστάσεως,
Με βαθειά συγκίνηση, με πνευματική ευφροσύνη και χαρά, με πίστη και προσμονή καλύτερων ημερών για τον τόπο και τους ανθρώπους μας, σας απευθύνω τον αναστάσιμο χαιρετισμό και σας καλώ να συνεορτάσομε τη Μεγάλη αυτή Εορτή της ελευθερίας μας από τα δεσμά και την τυραννία του θανάτου.
Για δεύτερη φορά, που είθε να είναι και η τελευταία, γιορτάζομε κι εφέτος με την καρδιά σφιγμένη, γιορτάζομε διαφορετικά από ο,τι είχαμε μάθει, από ο,τι η ευλογημένη και αγία παράδοσή μας μας είχε διδάξει να πράττομε. Αλλά και, για μία ακόμη φορά, καλούμαστε να αξιοποιήσομε τη χρυσή ευκαιρία που μας δίδεται για να γιορτάσομε αυθεντικά και αληθινά αυτή τη Μεγάλη Γιορτή, εισερχόμενοι στο βαθύτερο νόημά της, στο ανθρωπολογικό και σωτηριολογικό του περιεχόμενο.
Ναι, αγαπητά μου παιδιά και αδέλφια, η Εκκλησία πάντα, αυτή τη Μεγάλη Ημέρα, μας καλεί να εορτάσομε αυτό που έγινε για εμάς και για τη σωτηρία μας. Την Ανάσταση του Χριστού, που παρέχει τη βεβαιότητα και της δικής μας αναστάσεως. Μας δίδει τη δυνατότητα να εννοήσομε εκείνη τη φοβερή πατερική φράση· «Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος». Με το θάνατό μας πλέον δεν είμαστε νεκροί, δεν καταλήγομε στο μηδέν και στο τίποτα, δεν είμαστε δούλοι της τυραννίας του Άδη, αφού «ηλευθέρωσε ημάς ο του Σωτήρος θάνατος». Και κάθε φορά που ψάλλομε ότι «Χριστός ανέστη … και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος» ασφαλώς και δεν εννοούμε μόνον όσους είχαν φύγει από τη ζωή πριν από Εκείνον, αλλά όλους εμάς που γνωρίζομε πως ο τάφος γίνεται φωταγωγός αιωνιότητας από την ώρα που μέσα του κατετέθη η Ζωή, η όντως Ζωή, ο Ζωοδότης Χριστός.
Γιορτάζομε λοιπόν τη ζωή και τη δυνατότητά μας να τη ζήσομε όμορφα και αληθινά, αγαπητικά και χωρίς φοβίες, χωρίς σύνδρομα πανικού, χωρίς ψευτοδιλήμματα και ψευτοανάγκες που δημιουργούμε μόνοι μας για τον εαυτό μας και αυτοεγκλωβιζόμαστε.
Όλα αυτά μας υπενθυμίζει αυτή η Μεγάλη Ημέρα και αυτή η Μεγάλη Εορτή. Πως είμαστε πλασμένοι για τα αιώνια και αθάνατα, πως είμαστε πολίτες μιας άλλης Πολιτείας, λουσμένης στο ανέσπερο φως της Αναστάσεως, πως είμαστε πλασμένοι όχι για τα πρόσκαιρα και παροδικά αλλά για τα αιώνια και ατελεύτητα μιας σχέσεως υπέροχης και μοναδικής, στην Πολιτεία του Ουρανού, «ης πρώτος πολίτης Χριστός».
Γι’ αυτό λοιπόν δεν φοβούμαστε το θάνατο. Γι’ αυτό ανασταινόμαστε καθημερινά από πάθη και αμαρτίες. Γι’ αυτό ανασταίνομε σταυρωμένες ιδέες, σταυρωμένες ελπίδες, σταυρωμένες αγάπες, σταυρωμένες διαπροσωπικές σχέσεις. Γι’ αυτό και η ανάστασή μας αρχίζει από το παρόν της ύπαρξής μας εντός του Αναστημένου Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας, για να συνεχισθεί στο αύριο το δικό μας, στο αύριο του κόσμου και της ιστορίας.
Μακριά λοιπόν από εμάς φόβοι και πανικοί. Μακριά από εμάς εγωισμοί και αυτοειδωλοποίηση. Μακριά από εμάς φθόνοι, έριδες και διχοστασίες ανώφελες. Όλα αυτά είναι «υποκείμενα νοσήματα» που στρώνουν το χαλί στην επέλαση του πνευματικού «κορωνοϊού» και αυτά πρέπει να διορθώσομε πρώτιστα για να μη βρει έδαφος κατάλληλο. Ο θάνατος είναι ανίσχυρος, με όποια μορφή κι αν μας επισκέπτεται και μας απειλεί, με όσους κορωνοϊούς και αν μετασχηματισθεί για να εισέλθει στο είναι μας ζητώντας να το καταστρέψει, αν βέβαια εμείς δεν του δώσομε χώρο για να κάμει το έργο του.
Χριστός Ανέστη, λοιπόν. Για όλους εμάς Ανέστη, για την ανθρωπότητα και τον κόσμο Ανέστη, αλλά πριν αναστηθεί σήκωσε βαρύ Σταυρό, το Σταυρό της αμαρτίας μας που τον έκανε ακόμη βαρύτερο η αχαριστία, η αγνωμοσύνη, η ψευδομαρτυρία, η ματαιολογία και η ματαιοδοξία, από όσα οι πιστοί Του οφείλομε να απέχομε, αν πραγματικά επιθυμούμε να ζήσομε κοντά Του και το «Αληθώς Ανέστη» να είναι η αέναη πραγματικότητά μας. Στη δική μας πρόθεση και διάθεση επαφίεται, λοιπόν, το να ζούμε την Ανάσταση του Χριστού και την δική μας συνανάσταση μαζύ Του ήδη από το σήμερα της Εκκλησίας. Αυτό εύχομαι· να εορτάζομε αληθινά το Άγιο Πάσχα, με ο,τι αυτό συνεπάγεται για τις υπάρξεις μας.
Με αυτές τις σκέψεις, σας αγκαλιάζω νοερά και με όλη την πατρική μου αγάπη και κατανόηση για τις δυσκολίες των καιρών που μας έχουν αποστασιοποιήσει, ευτυχώς μόνο σωματικά, σας ασπάζομαι αναστάσιμα, σας εύχομαι διαρκή αναστημένη ζωή και αναφαίρετη τη χαρά και την ελπίδα της Ανάστασης.
Αυτή η ευχή γίνεται καθημερινή πραγματικότητα με τη μεταξύ μας αγάπη και ενότητα, με την προσευχή μας, με τη συγχωρητικότητά μας, με το να κάνομε πράξη το «ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπη», με το να γινόμαστε ο ένας διάκονος της σωτηρίας του άλλου, ως αδελφοί αγαπημένοι και μέλη του Σώματος της Αγίας μας Εκκλησίας.
Ως Επίσκοπος και πνευματικός σας πατέρας, για μία φορά ακόμη, επιθυμώ να σας παρακαλέσω να μην χάνομε την υπομονή μας, να αντιμετωπίζομε με φρόνηση και σύνεση όσα βλέπομε και όσα ακούμε, να απέχομε απόκάθετί ανορθόδοξο και ψευδεπίγραφο, από κάθετί που υποκαθιστά την αλήθεια, ιδιαίτερα αυτούς τους δύσκολους και ταραγμένους καιρούς, και μας οδηγεί σε εκτροπή από τη σταυροαναστάσιμη πορεία μας.
Χριστός Ανέστη! Χρόνια θεάρεστα, λουσμένα μέσα στο φως και τη χαρά της Αναστάσεως, απαλλαγμένα από κάθε είδους ιούς ασθενείας σωματικής και πνευματικής, εύχομαι σε όλους με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, παρέχοντας ευλογία και συγχώρηση και ζητώντας την προσευχή, την προσοχή και την αγάπη Σας στην Εκκλησία μας.
Με τον αναστάσιμο ασπασμό της όντως Αγάπης
Ο Επίσκοπός Σας
† Ο Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Ευγένιος
