Τέσσερις μήνες συμπληρώνονται σήμερα από την επιβολή του lockdown με στόχο να μείνει όρθιο το ΕΣΥ. Το αποτέλεσμα δείχνει πως υπήρξαν πάρα πολλές αστοχίες.
Οριακές είναι πλέον οι αντοχές της κοινωνίας στα νέα μέτρα που επιβλήθηκαν στο σύνολο της Επικράτειας πριν ακριβώς από 4 μήνες για την αναχαίτιση της επιδημίας κορονοϊού. Η Κυβέρνηση υποστηρίζει πως το lockdown ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση, πως αν δεν είχαν ληφθεί μέτρα θα βιώναμε χειρότερες καταστάσεις και πως οι όποιες αστοχίες αποδίδονται στην μη πιστή τήρησή τους. Την ίδια ώρα όμως ο παράγοντας «ευθύνη» σε μεγάλο βαθμό αφορά τις πολιτικές αποφάσεις, ειδικά τώρα που το ΕΣΥ βρίσκεται σε οριακό σημείο.
Είναι αποδεδειγμένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τήρησε και τηρεί τα περιοριστικά μέτρα. Προσαρμόσαμε την καθημερινότητά μας με βάση τις νέες επιταγές του lockdown και οι εξαιρέσεις που υπήρξαν δεν ακυρώνουν την συνολική προσπάθεια που έγινε. Κι όμως, τα πράγματα σήμερα δεν είναι όπως θα περιμέναμε, όπως σημειώνουν και επίσημα τα μέλη της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων. Η παραδοχή ότι το lockdown δε απέφερε το αποτέλεσμα που θέλαμε, έχει εκφραστεί δημόσια.
Κι εδώ λοιπόν όλοι μας λαμβάνουμε το αντιφατικό μήνυμα: το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που θέλουμε από τα υπάρχοντα μέτρα, αλλά εξακολουθούμε να τα παρατείνουμε. Το μεγάλο “γιατί” παραμένει και ολοένα και περισσότεροι πολίτες αρχίζουν να αμφισβητούν τη “σοφία” των μέτρων, σε μια στιγμή που είμαστε όλοι πολύ πιεσμένοι και κουρασμένοι.
Σύμφωνα με κύκλους της επιστημονικής κοινότητας, ο κόσμος είναι εξαιρετικά κουρασμένος βιώνοντας για 13ο μήνα περιοριστικά μέτρα οριζόντια τα οποία δεν επικεντρώνονται εκεί που υπάρχει η συσσώρευση της επιδημίας όπως οι μεγάλοι χώροι εργασίας, στον τομέα της πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής, στο χώρο των υπηρεσιών καθώς και στα μέσα μαζικής μεταφοράς σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Αντίθετα διαπιστώνουμε μέτρα που έχουν να κάνουν με την περιορισμένη δραματικά ψυχαγωγία και την κοινωνικότητα.
Η διάσταση αυτή μεταφράζεται σε μια αγανάκτηση καθώς φαίνεται το αντιφατικό μήνυμα να μιλάμε για ατομική ευθύνη όταν δεν υπάρχει μέριμνα για τη συλλογική. Ο κάθε πολίτης με την τακτική αναφορά της ατομικής ευθύνης αισθάνεται στοχοποιημένος, ότι δηλαδή του αποδίδεται σχεδόν απόλυτα το βάρος της διασποράς της πανδημίας. Και επίσης βλέπει πολιτικά πρόσωπα να μην εφαρμόζουν τις δικές τους αποφάσεις.
διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο news247.gr
Γιώργος Σακκάς, Μάνος Φραγκιουδάκης
