28 μήνες έχουν περάσει από την ενοικίαση των εργοστασίων της Ημαθίας και των Σερρών στον Χρ. Καραθανάση (που είχε παρουσιαστεί ως… επενδυτής από τον Άδωνη Γεωργιάδη) και δεν έχει παραχθεί ούτε κόκκος ζάχαρης από ελληνικά τεύτλα, όπως προέβλεπε το σχέδιο διάσωσης – Συνεχίζεται η επιβάρυνση του Δημοσίου με την πληρωμή υπέρογκων ενισχύσεων που μπορεί να προκαλέσουν και πρόστιμα από την Ε.Ε.
Ο μόνος καπνός που βγαίνει πια από τα φουγάρα της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ) είναι ο… κοπανιστός αέρας των σχεδίων της κυβέρνησης και της Τράπεζας Πειραιώς. Σιωπηλά αυτές τις μέρες ετοιμάζεται το σίκουελ μιας εμβληματικής αποτυχίας και καταστροφής.
Η πολλαπλώς λεηλατημένη ΕΒΖ επιστρέφει στην ιδιότυπη ανυπαρξία, αφού κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το σχέδιο ενοικίασης δύο εργοστασίων (Πλατύ, Σέρρες) σε επιχειρηματία που δήθεν θα παρήγε ζάχαρη.
Είκοσι οκτώ μήνες μετά τους διθυράμβους του υπουργού Ανάπτυξης Άδωνη Γεωργιάδη, ο μόνος κερδισμένος είναι ο επιχειρηματίας, δεν παρήχθη ούτε κόκκος ζάχαρης, ενώ το σχέδιο διάσωσης της Τράπεζας Πειραιώς -ένταξη στο άρθρο 106- έμεινε στα χαρτιά.
Θυμίζουμε ότι το δικαστήριο δέχτηκε το σχέδιο διάσωσης της Πειραιώς και απέτρεψε την πτώχευση της ΕΒΖ με τον όρο ότι το 2022 θα λειτουργεί το εργοστάσιο στο Πλατύ με 60.000 στρέμματα τευτλοκαλλιέργειας κατά το τρίτο έτος του επιχειρηματικού σχεδίου που τώρα διανύουμε. Με την αποφυγή πτώχευσης, την «πλήρωσαν» οι πιστωτές της ΕΒΖ (των εργαζομένων περιλαμβανομένων, που κανονικά έπρεπε να απολυθούν και να αποζημιωθούν) και το Δημόσιο (ΕΦΚΑ, ΤΟΕΒ, ΔΕΗ, ΔΕΠΑ κτλ) προς χάριν της τράπεζας. Τρία χρόνια μετά όχι μόνο δεν είναι λειτουργικό το εργοστάσιο στο Πλατύ, αλλά φήμες επιμένουν ότι έχει υποστεί «λεηλασία».
Για να παραλάβει η Πειραιώς την ΕΒΖ καθαρή, το Δημόσιο επιβαρύνθηκε με μετατάξεις 100 εργαζομένων, επιχορηγήσεις άλλων 100 σε πρόωρη συνταξιοδότηση, ενώ εκκρεμεί η τριτανακοπή των εργαζομένων για αποζημιώσεις εκατομμυρίων.
Ο ενοικιαστής του εργοστασίου (Χρήστος Καραθανάσης, «Royal Sugar»), που είχε παρουσιαστεί ως… επενδυτής από τον Αδωνη Γεωργιάδη, παρά τις προβλέψεις του μισθωτήριου συμβολαίου (22.02.2020, «ΕΒΖ: “τρύπιο” μισθωτήριο, παραβιάσεις και δυσοίωνο μέλλον»), δεν παρήγαγε ποτέ ζάχαρη από ελληνικά τεύτλα και σήμερα επικαλείται τις συνέπειες της πανδημίας.
Πάντως η πανδημία δεν έπληξε τη δράση της εταιρείας του, που πέρυσι αύξησε τις ποσότητες διακίνησης ζάχαρης -εισαγόμενης φυσικά- με άνοδο τζίρου κατά 4,722 εκατομμύρια ευρώ, στα 31,474 εκατομμύρια (αύξηση 17,65%).
Κι ενώ ζάχαρη δεν έχει παραχθεί, το Δημόσιο επιβαρύνθηκε με καταβολή υπέρογκων ενισχύσεων και deminimis στους αγρότες για τις χρονιές 2019, 2020, 2021. Το γεγονός ότι η συνδεδεμένη με τα τεύτλα ενίσχυση έπρεπε να καταβληθεί για παραγωγή ζάχαρης που ποτέ δεν έγινε είναι άλλη μια λεπτομέρεια που μπορεί σύντομα να κληθούμε από την Ε.Ε. να πληρώσουμε.
Επιπλέον, το Δημόσιο συνεχίζει την ίδια τακτική, εντάσσοντας στην κοινή αγροτική πολιτική για την επόμενη τριετία ποσά για συνδεδεμένη ενίσχυση ζαχαροτεύτλων ενώ δεν υπάρχουν εργοστάσια παραγωγής ζάχαρης!
Κι ενώ οι τίτλοι τέλους του φιάσκου ενοικίασης των εργοστασίων πέφτουν στις 5 Μαρτίου και όσοι πανηγύριζαν το 2019 είναι εξαφανισμένοι, στις 8 Φεβρουαρίου 2022 από ανακοίνωση του βουλευτή Λάρισας της Ν.Δ. Χρήστου Κέλλα μάθαμε ότι ο βουλευτής συμμετείχε σε σύσκεψη που συγκάλεσε ο κ. Γεωργιάδης σχετικά με το μέλλον της τευτλοκαλλιέργειας, παρουσία του κ. Καραθανάση.
Σύμφωνα με τον κ. Κέλλα, «ο επενδυτής(!!!) δεσμεύτηκε, με τη θετική έκβαση της δικαστικής διαμάχης, να απορροφήσει στο εργοστάσιο των Σερρών όλες τις ποσότητες τεύτλων για ζάχαρη που θα παραχθούν». Η δικαστική διαμάχη είναι η τριτανακοπή των εργαζομένων που έχει δικάσιμο για τις 31 Μαρτίου 2022.
Αυτό μοιάζει μια καλή δικαιολογία για να συνεχιστεί η ενοικίαση των εργοστασίων από τον κ. Καραθανάση, αν και το υπουργείο δεν έχει εκδώσει καμιά σχετική ανακοίνωση, αλλά η συνέχιση της ενοικίασης είναι ενάντια στο υποτιθέμενο σχέδιο διάσωσης της Πειραιώς, που καταστρατηγείται αφού δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη ούτε στρέμματος, πόσο μάλλον 60.000 στρεμμάτων για την υποτιθέμενη καμπάνια του 2022.
Θυμίζουμε ότι ο κ. Κέλλας στις 3/10/2019 εξέφραζε με στεντόρεια φωνή την ικανοποίησή του για τη μίσθωση των εργοστασίων της ΕΒΖ από Σερραίο επενδυτή, ώστε να απορροφηθεί η τευτλοπαραγωγή του 2019, αλλά ο ίδιος, τον Απρίλιο του 2021, ζητούσε να αποζημιωθούν οι τευτλοπαραγωγοί από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης επειδή ο ιδιώτης δεν τήρησε τις συμβατικές υποχρεώσεις του. Τώρα έχει αποκατασταθεί εκ νέου η εμπιστοσύνη του στον ιδιώτη…
Κάποιοι έχουν ευθύνη για όλα αυτά, αλλά παραδόξως κανένας δεν λέει ονόματα. Τευτλοκαλλιεργητές των Σερρών και της Ημαθίας είναι πάντως ανάστατοι διότι δεν τους συμφέρει διόλου να κουβαλάνε τα τεύτλα στη Λάρισα και σύμφωνα με πληροφορίες της «Εφ.Συν.» έχουν αρχίσει να σκέφτονται να κινηθούν νομικά κατά του υπουργείου και της τράπεζας για διαφυγόντα κέρδη (ή έτσι λένε, μπας και πάρουν καμιά υπόσχεση ακόμη).
Η ζημιά στην οικονομία της χώρας και στην ανάπτυξη των περιοχών όπου δραστηριοποιούνταν τα εργοστάσια της πάλαι ποτέ ανθηρής ΕΒΖ είναι ανυπολόγιστη. Η τιμή της ζάχαρης έπειτα από μικρή κάμψη έχει εκτοξευτεί στα ύψη και η κερδοφορία των εργοστασίων θα ήταν δεδομένη εφόσον αυτά υπήρχαν…
Στα ανωτέρω δεν έχουμε προσμετρήσει καθόλου το γεγονός ότι ο Δήμος Αλεξάνδρειας δεν έχει βεβαιώσει στο δημόσιο ταμείο 200.000 ευρώ δημοτικά τέλη που έπρεπε να πληρώσει ο επενδυτής βάσει υποχρέωσης που απορρέει από το μισθωτήριο για το εργοστάσιο στο Πλατύ. Μυστήριο και το τι ακριβώς συμβαίνει με τα εργοστάσια της ΕΒΖ στη Σερβία, τα οποία εξακολουθούν κανονικά τη λειτουργία τους.
Μέσα σε αυτό το χάος ο βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ, Βασίλης Κόκκαλης, κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή με την οποία ρωτά: Ποιο είναι το καθεστώς δικαιοδοσίας της ΕΒΖ και ποιος ο σχεδιασμός για το μέλλον της, ποια είναι η αποτύπωση της σημερινής λειτουργικής κατάστασης των εργοστασίων της, δεδομένου του πλήρους και επαρκούς εξοπλισμού που κατείχαν, σε ποιες ενέργειες θα προβεί η κυβέρνηση ώστε να καταστεί δυνατή η επαναλειτουργία των εργοστασίων της ΕΒΖ σύμφωνα με το σχέδιο εξυγίανσης και ποια μέτρα προτίθεται να λάβει άμεσα για την ενίσχυση και στήριξη των τευτλοπαραγωγών, ώστε να καταστεί βιώσιμη όχι μόνο η τευτλοκαλλιέργεια αλλά και η δυνατότητα παραγωγής ελληνικής ζάχαρης.
