Ως γνωστόν, τα ειδικά σχολεία με απόφαση της κυβέρνησης παραμένουν ανοιχτά και η χρήση μάσκας είναι προαιρετική για άτομα τα οποία δεν δύνανται ή δεν πρέπει να τη χρησιμοποιούν, λόγω θεμάτων υγείας ή αναπηρίας.
Σήμερα, πολλά τμήματα ειδικών σχολείων ή και ολόκληρα σχολεία έχουν κλείσει λόγω κρουσμάτων που εντοπίστηκαν σ’ αυτά. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις και στο Ρέθυμνο, με το κλείσιμο του E.E.E.E.K. Ρεθύμνου, λόγω της εύρεσης κρούσματος κορονοϊού σε μαθητή του σχολείου, κάνουμε έκκληση προς κάθε κατεύθυνση για την χορήγηση δωρεάν και επαναλαμβανόμενων Test-Covid στα ειδικά σχολεία.
Στη σημερινή δύσκολη πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε, το κόστος ακόμα και μετά την καθυστερημένη διατίμηση του τεστ Τεστ-Covid, σε ένα ιδιωτικό μικροβιολογικό εργαστήριο μπορεί να είναι δυσβάστακτο για μία οικογένεια, προκειμένου να επιστρέψει ο μαθητής στο σχολείο του, διαφορετικά θα πρέπει να παραμείνει στο σπίτι για χρονικό διάστημα από 10 έως 14 μέρες.
Όταν τα σχολεία άνοιξαν τον προηγούμενο Σεπτέμβριο η μόνη μας προφύλαξη απέναντι στην πανδημία ήταν η υποχρεωτική χρήση της μάσκας στην τυπική εκπαίδευση. Φωνάξαμε οι καθηγητές μαζί με τους γονείς, ζητήσαμε από την κυβέρνηση να λάβουν κι άλλα μέτρα, μικρά τμήματα, αποστάσεις, τεστ, καθαρίστριες, σχολικοί νοσηλευτές, διπλοβάρδιες, αντισηπτικά και μάσκες δωρεάν, επίταξη δημοσίων και ιδιωτικών χώρων που δεν χρησιμοποιούνται. Κάναμε διάφορες εκδηλώσεις, καλέσαμε τους γιατρούς, που μας επισήμαναν τα προβλήματα και πολλές φορές μας συμβούλεψαν πώς να αντιμετωπίσουμε πιθανά κρούσματα, προσπαθήσαμε να κάνουμε και κάτι πιο συντονισμένο όλοι μαζί, όταν και οι μαθητές ζήτησαν τα ίδια στις δικές τους κινητοποιήσεις, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, τα δεδομένα δεν άλλαξαν.
Κι ερχόμαστε σήμερα, στην 4η εβδομάδα με διδασκαλίες εξ αποστάσεως στα τυπικά σχολεία, με παράταση επ’ αόριστον στις τρεις εβδομάδες που είχαν ανακοινώσει αρχικά πως θα κρατήσει το κλείσιμο των σχολείων, και έχοντας πια αντιληφθεί πως σοβαρή εκπαίδευση με τηλεδιάσκεψη δεν μπορεί να γίνει στη Β/θμια εκπ/ση, ιδίως σε εργαστηριακά μαθήματα (των ΕΠΑΛ) όπου οι μαθητές πρέπει να πιάσουν στα χέρια τους κάποια υλικά και μ’ αυτά να εκτελέσουν συγκεκριμένες ασκήσεις. Το ίδιο δύσκολο θα είναι και για τα παιδιά της ειδικής αγωγής εάν κλείσουν τα σχολεία τους, η συμμετοχή τους στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση είναι αμφίβολη, υπάρχει η εμπειρία της προηγούμενης άνοιξης όπου η συμμετοχή τους ήταν χαμηλή και οι συνάδελφοι της Ε.Α. παρατήρησαν ότι δεν προσφέρεται αυτού του τύπου η διδασκαλία στην ειδική αγωγή προκειμένου να επιτευχθούν κάποιοι στοιχειώδεις εκπαιδευτικοί στόχοι. Για ποια, όμως, εξ αποστάσεως εκπαίδευση μιλάμε στην ειδική αγωγή, όταν ένα μεγάλο ποσοστό αυτού του ευάλωτου πληθυσμού, δεν μπορούν να εξυπηρετούν ούτε τις βασικές ανάγκες διαβίωσής τους; Όταν αρκετοί γονείς δεν μπορούν ν’ ανταπεξέλθουν στη δύσκολη καθημερινότητά τους, όταν υπάρχουν οικογένειες που και κάποιος γονέας είναι ΑμεΑ εκτός από το παιδί στην οικογένεια, και δεν έχουν καν τα στοιχειώδη, πώς μπορούμε να πιστεύουμε πως η εξ αποστάσεως εκπαίδευση θα βοηθήσει τους μαθητές των ειδικών σχολείων;
Εύλογες, επίσης, είναι και οι ανησυχίες ορισμένων εκπαιδευτικών της ειδικής αγωγής, όταν όλα τα υπόλοιπα σχολεία είναι κλειστά, ενώ εκείνοι εργάζονται κανονικά και εκτελούν τα καθήκοντα τους στα σχολεία που υπηρετούν. Δεν είναι παράξενο, που κάποιοι καθηγητές ειδικής αγωγής ζήτησαν να κλείσουν τα σχολεία της ειδικής αγωγής στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα… Τι παρέχει το κράτος στον εκπαιδευτικό της ειδικής αγωγής στον εργασιακό του χώρο ως προστασία από την πανδημία; Δεν έχει κι αυτός δικαιώματα; Δεν μπορεί να εκφράσει την άποψή του και να πει πως “ναι, φοβάμαι, χωρίς μέτρα προστασίας στην εργασία μου”;
Υπάρχουν, αρκετοί γονείς μαθητών κυρίως των ΕΝΕΕΓΥ-Λ, αλλά πιθανόν και των ΕΕΕΕΚ που δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, γιατί θεωρούν αδικία να είναι όλα τα άλλα παιδιά προστατευμένα στο σπίτι, και τα παιδιά των ειδικών σχολείων να εκτίθενται καθημερινά σε κίνδυνο, θεωρώντας πως σαν πειραματόζωα εξακολουθούν να παρακολουθούν μαθήματα δια ζώσης, όταν, όπως φάνηκε, η χώρα δεν ήταν επαρκώς προετοιμασμένη για το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Έχουν στείλει και επιστολές απ’ ευθείας στο Υπουργείο Παιδείας, ζητώντας να κλείσουν και τα ειδικά σχολεία, να μην προσμετρηθούν οι απουσίες αυτές, αλλά και να ξεκινήσει άμεσα, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, ακόμα και αν δεν κλείσουν τα Ε.Σ. γι’ αυτούς τους μαθητές που οι γονείς φοβούνται να τα στείλουν στο Σχολείο. Χαρακτηριστικά, αναφέρουν: «τα περισσότερα παιδιά που φοιτούν στα ΕΝΕΕΓΥ-Λ, έχουν μαθησιακές δυσκολίες, έχουν ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες, αλλά δεν είναι ΑμεΑ. Δεν θα επηρεαστούν ψυχολογικά αν μείνουν στο σπίτι για κάποιο χρονικό διάστημα. Γιατί να αναγκάζονται οι γονείς να ρισκάρουν στέλνοντάς τα στο σχολείο, όταν όλα τα υπόλοιπα σχολεία είναι κλειστά;»
Αν, όμως, δεν κλείσουν τα ειδικά σχολεία πώς θα μπορέσει ο εκπαιδευτικός μίας σχολικής μονάδας Ε.Α. που δουλεύει με πλήρες ωράριο το πρωί στο σχολείο, να παρέχει και διδασκαλία εξ αποστάσεως για τους μαθητές που οι γονείς δεν επιθυμούν να τους στέλνουν στο σχολείο;
Υπάρχει, επίσης, μία άλλη μερίδα εκπαιδευτικών των ειδικών σχολείων, καθώς και αρκετών θεραπευτών στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης που διαπιστώνουν ότι με το κλείσιμο των ειδικών σχολείων την άνοιξη, ήδη χάθηκε σημαντικός χρόνος από την εκπαίδευση των παιδιών, χρόνος που δύσκολα μπορεί να αναπληρωθεί, καθώς τα παιδιά ωριμάζοντας ηλικιακά και ψυχοκινητικά, “χάνουν” σημαντικά κομμάτια από το παζλ της εκπαίδευσής τους, όπως επίσης και σημαντικές κατακτήσεις και δεξιότητες, που κατακτώνται σε συγκεκριμένη ηλικία και αφορούν όλους τους τομείς της ανάπτυξής τους. Έτσι, θεωρούν ότι τα ειδικά σχολεία πρέπει να παραμείνουν ανοιχτά, αλλά παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης από την διασπορά της πανδημίας.
Τέλος, αρκετοί μαθητές ΑμεΑ δεν έχουν άλλες κοινωνικές επαφές στη καθημερινότητα τους, περνούν ίσως την καλύτερη και πιο δημιουργική περίοδο της ζωής τους στο ΕΕΕΕΚ ή το ΕΝΕΕΓΥ-Λ που φοιτούν, και εάν κλείσουν τώρα τα σχολεία τους για κάποιο μεγάλο χρονικό διάστημα, θα μαραζώσουν, και κάποιοι σίγουρα θα εμφανίσουν καταθλιπτικά συμπτώματα. Ας μην ξεχνάμε πως υπάρχουν μαθητές ΑμεΑ των ειδικών σχολείων που λόγω δύσκολων και ιδιαίτερων συνθηκών διαβίωσης (όπως αναφέρθηκε και παραπάνω) πιθανόν, αφού ολοκληρώσουν τη φοίτησή τους, να παραμείνουν στο σπίτι με ένα επίδομα αναπηρίας, που μ’ αυτό δύσκολα θα τα βγάζουν πέρα χωρίς άλλους πόρους, και που πιθανόν σε κάποιες περιπτώσεις αυτό θα διαρκέσει για όλη την υπόλοιπη ζωή τους.
Σίγουρα το ζήτημα είναι σύνθετο και πολύπλοκο και όταν όλοι το βλέπουν μόνο απ’ τη δική τους σκοπιά έχουν δίκιο σ’ αυτά που υποστηρίζουν. Θα πρέπει, βέβαια, να προσπαθούμε όλοι να δούμε τα πράγματα και από την οπτική γωνία των άλλων. Ωστόσο, για να είναι οι δομές Ειδικής Αγωγής ανοιχτές, και προπάντων ασφαλείς, πρέπει να υπάρχουν αρκετές ασφαλιστικές δικλείδες που θα διασφαλίζουν την απρόσκοπτη λειτουργία τους.
Χρειάζονται ασφαλείς συνθήκες λειτουργίας για τα Ειδικά Σχολεία της χώρας και το Υπουργείο μπορεί να λάβει μέτρα, έστω και τώρα, για όλα τα σχολεία της χώρας και για την ειδική και για την τυπική εκπαίδευση, όταν επαναλειτουργήσουν και τα υπόλοιπα σχολεία.
Ορισμένα μέτρα προφύλαξης για την ασφαλή λειτουργία των ειδικών σχολείων θα μπορούσαν να είναι τα παρακάτω:
- Άμεση σύνταξη ειδικού πρωτοκόλλου για τις ΣΜΕΑΕ που θα λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες λειτουργίας τους.
- Να διατεθούν όλα τα απαιτούμενα μέσα ατομικής προστασίας στα σχολεία.
Ας σημειωθεί ότι το Ειδικό Βοηθητικό Προσωπικό (ΕΒΠ), δεν διαθέτει ειδικές στολές προστασίας, κι όμως με ηρωισμό, βοηθούν καθημερινά τους μαθητές που δεν αυτοεξυπηρετούνται (για τουαλέτα, σίτιση κ.α.). - Κατά την εκδήλωση ύποπτων περιστατικών να επισκέπτεται το σχολείο κλιμάκιο του ΕΟΔΥ για διερεύνηση της διασποράς εντός της σχολικής μονάδας, με την διενέργεια Τεστ Covid σε όλους όσους εμπλέκονται με την λειτουργία του σχολείου (μαθητές, εκπαιδευτικοί, καθαρίστριες, οδηγοί, συνοδοί κ.α.). Το κλιμάκιο πρέπει να είναι ενήμερο για τις συνθήκες λειτουργίας της εκπαιδευτικής δομής και ότι έχει να διαχειριστεί και κάποιο αριθμό ατόμων που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου και διατρέχουν κίνδυνο ακόμα και για τη ζωή τους. Απαιτείται, επίσης, γρήγορη ιχνηλάτηση των επαφών και των χώρων που δραστηριοποιήθηκε τα τελευταία 24-ωρα ο μαθητής και λήψη μέτρων για τον περιορισμό πιθανής διασποράς από αυτούς.
- Πρόσθετα μέτρα στήριξης των οικογενειών των μαθητών, με κοινωνικούς λειτουργούς, νοσηλευτές, φροντιστές, ψυχολόγους κλπ. για την διαχείριση της πορείας αποκατάστασης της υγείας μαθητών ΑμεΑ που νοσούν.
- Μείωση των μαθητών ανά τμήμα στα Ειδικά σχολεία. Κατάργηση του κατώτατου αριθμού μαθητών (4) στα τμήματα των Ειδικών Σχολείων. Ο αριθμός να ορίζεται με βάση τις εκπαιδευτικές ανάγκες και τα τετραγωνικά μέτρα της κάθε αίθουσας.
- Δημιουργία σχολιατρικής υπηρεσίας και στελέχωσή της με τον απαραίτητο αριθμό γιατρών ώστε να καλύπτονται τα Ειδικά, αλλά και τα Γενικά Σχολεία.
- Οι μαθητές των δομών της Ε.Α. μεταφέρονται καθημερινά με μισθωμένα οχήματα (ενίοτε και με αστικά ή υπεραστικά λεωφορεία ή με ταξί), που, αφού τους αφήσουν στο σχολείο, συνεχίζουν τα δρομολόγιά τους μέχρι το μεσημέρι, που θα επιστρέψουν να τους παραλάβουν. Εκτός από τα παιδιά δηλαδή, ένας μεγάλος αριθμός ατόμων κατά τη διάρκεια της ημέρας θα χρησιμοποιήσει τα οχήματα αυτά, δημιουργώντας συνθήκες αμφίδρομης μετάδοσης του ιού. Επίσης, χρειάζεται να τηρείται σχολαστικά ο μέγιστος αριθμός ατόμων ανά όχημα (λόγω covid).
Ελπίζουμε να ληφθούν οι κατάλληλες αποφάσεις, που θα προάγουν την ασφαλή λειτουργία των ειδικών σχολείων και θα εξασφαλίζουν την υγεία σε μαθητές, εκπαιδευτικούς και σε όσους άλλους εμπλέκονται στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση.
Για το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Ρεθύμνου
Η Πρόεδρος Δέσποινα Νικολάου
Ο Γραμματέας Βαγγέλης Πετσαγγουράκης
