Ο τόπος μας ήταν πάντα αιματοβαμμένος. Και δυστυχώς έτσι είναι ακόμη και σήμερα. Κάθε τόσο άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από την ανευθυνότητα εκείνων, τους οποίους θεωρούσαν ότι μπορούν να εμπιστεύονται.
Ο θάνατος του συνανθρώπου μας, συντοπίτη μας και αδελφού μας Αντώνη Καργιώτη στο λιμάνι του Πειραιά (μαζί με την αδιανόητη δήλωση του υπουργού Ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη!) είναι το τελευταίο σοκ, προς το παρόν, για όλους μας. Δυστυχώς, μάλλον θα ακολουθήσουν κι άλλα.
Ο 21ος αιώνας, που υποκρίνεται ότι είναι εποχή σοφίας και αιώνας σεβασμού προς τον άνθρωπο, αποδεικνύεται εξίσου βάρβαρος με το πρωτόγονο παρελθόν, αν όχι περισσότερο. Κυριαρχούν τα ένστικτα, η βία και η αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή, όπως και για την ανθρώπινη δυστυχία.
Ευτυχώς όχι σε όλους, αλλά σε τόσο πολλούς, ώστε ο σύγχρονος κόσμος να μετατρέπεται σε εφιάλτη. Αυτό το έχουμε συνηθίσει (πράγμα τραγικό) όταν προέρχεται από το κράτος! Όμως ο πόνος είναι αφόρητος όταν το κακό διαπράττεται από τον απλό άνθρωπο στον συνάνθρωπο.
Δε χρειάζονται περισσότερα λόγια. Ενός λεπτού σιγή για τον αδικοχαμένο αδελφό μας. Ενός λεπτού σιγή για κάθε αδικοχαμένη ζωή, για την οποία φέρουν ευθύνη εκείνοι που δεν έπραξαν το καθήκον τους. Ενός λεπτού σιγή για όλους εκείνους που μένουν πίσω να πενθούν και να αναρωτιούνται σε τι έφταιξαν τα αθώα θύματα…
Έπειτα όμως, όχι άλλη σιγή. Ας μιλήσουμε κι ας ενεργήσουμε, για να λιγοστέψει η δυστυχία, η μοναξιά, η αδικία, ο πόνος και ο θάνατος στην κοινωνία, στην πόλη μας, στην πατρίδα μας, γύρω μας. Ας προσέξουμε, μήπως είμαστε κι εμείς συνεργοί στη δυστυχία ή στην απώλεια άλλων, ενώ καμαρώνουμε για τη δήθεν άψογη εικόνα μας. Ας προσέξουμε και τι κόσμο θ’ αφήσουμε στα παιδιά μας, αλλά και «τι παιδιά θ’ αφήσουμε σ’ αυτόν τον κόσμο». Μήπως και το σκοτάδι αρχίσει να γίνεται φως.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ «ΝΙΚΗ»
ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΚΡΗΤΗΣ
