Ένα άρθρο (-παράπονο) του χειρουργού Σταύρου Μαθιουλάκη
Ταξιάρχου (ΥΓ) ε.α.
τ. Διευθυντού Χειρ/κης Κλινικής του Γ.Ν. Ρεθύμνου
Φίλοι, συνάδελφοι, ασθενείς μου…
Επειδή είμαι μόνο δύο χρόνια στο Ρέθυμνο πολλοί από σας (λογικό) δεν ξέρετε. Ας κάνουμε λοιπόν μία μικρή αναδρομή. Αποφοίτησα από το ΑΠΘ το 1988 και ορκίσθηκα Στρατ. Ιατρός την ίδια χρονιά. Στην θητεία μου (37 χρόνια) στον στρατό υπηρέτησα σε όλα τα πόστα (καταδρομέας-αλεξιπτωτιστής, ειδικότητα «Ευαγγελισμό», 17 χρόνια σε τριτοβάθμια νοσοκομεία της Αθήνας, 2 χρόνια έμμισθος Colorectal Consultant Surgeon
στο NHS Manchester UK, Fellow HPB Consultant στο NHS Manchester, Διοικητής Χειρουργός στο 299 Κινητό Χειρουργικό Νοσοκομείο, Καμπούλ Αφγανιστάν και βάλε…).
Στο ΕΣΥ μπήκα το 2018, αρχικά από παραμεθόριο θέση λόγω ορίου ηλικίας (55) επειδή θεώρησα ότι έχω να προσφέρω, αντί να παίζω μπιλόττα στο χωριό μου στην Κίσσαμο. Προκηρύχθηκε θέση Δντού χειρουργικής στο ΓΝΡ την οποία και πήρα.
Και τώρα γιατί παραιτούμαι:
- Αδυνατώ ψυχολογικά και βιολογικά να κάνω αυτά που έκανα πριν 30 χρόνια στον Ευαγγελισμό ως ειδικευόμενος (11-12 εφημερίες στα ΤΕΠ). Η 7η ΥΠΕ, όπως κάνει και στα Χανιά προτιμά να έχει αγροτικούς για να υποστηρίζουν τα πανηγύρια παρά τα νοσοκομεία.
- Δεν έχω επιστημονικό κίνητρο να δουλεύω στο ΓΝΡ αφού λόγω έλλειψης αναισθησιολόγων χειρουργώ μόνο επείγοντα.
- Το ΓΝΡ με υποχρεώνει να κάνω εφημερίες Χειρουργικού Τομέα (δηλ να κάνω διαλογή περιστατικών ουρολογικής, ΩΡΛ, οφθαλμιάτρων, γυναικολόγων κλπ)
- Το ΓΝΡ έχει 3 αναισθησιολόγους (Το Λασιθι 9, το Ηράκλειο 14 και τα Χανιά 11 νομίζω). Παρόλα αυτά το ΕΚΑΒ διακομίζει όλον τον Αποκόρωνα στο ΓΝΡ, ΓΙΑΤΙ;
- Παρά το γεγονός ότι έχω κατοχυρώσει πλήρη συνταξιοδοτικά δικαιώματα επιμένω να πιστεύω στο λειτούργημα μου;
- Είμαι σε διαρκή δικαστική διαμάχη με άλλον διευθυντή ιατρών κλάδου Ε.Σ.Υ. ο οποίος νομίζει ότι του έφαγα την θέση, πράγμα το οποίο μου δημιουργεί οικονομική αιμορραγία αρκετών χιλιάδων ευρώ.
Εσείς φίλοι μου τι θα κάνατε όταν το πρωί που ξυπνάτε “δεν θέλετε να πάτε σχολείο σήμερα;”
Σας ευχαριστώ όλους πολύ,
Σταύρος
