Ένα μήνυμα για τους πατεράδες, αλλά και για τα παιδιά!
Η γιορτή της αγίας Βαρβάρας (4 Δεκεμβρίου) είναι ένα διαχρονικό μήνυμα για τους πατεράδες (και γενικά τους γονείς και τους κηδεμόνες – αν θυμάται πια κανείς αυτή τη λέξη), καθώς και ένα μήνυμα για τα παιδιά, ιδιαίτερα τις κόρες, αλλά και τους γιους.Το μήνυμα προς τους πατεράδες είναι η καταγγελία της βίας που εκδήλωσε ο πατέρας της αγίας Βαρβάρας εναντίον του ίδιου του παιδιού του! Ενώ στην αρχή υποτίθεται ότι το αγαπούσε και ήθελε να το προστατεύσει (πώς; κλείνοντάς το σ’ έναν πύργο για να μην έχει σχέση με τον κόσμο, αλλά και για να μη μάθει για το Χριστό, αφού ο πατέρας της ήταν φανατικός ειδωλολάτρης και μισούσε τον χριστιανισμό), όταν τελικά η κόρη του έγινε χριστιανή, την κατέδωσε στους Ρωμαίους, επέτρεψε να της κάνουν φρικιαστικά βασανιστήρια για να αρνηθεί την πίστη της, και τελικά ζήτησε και την αποκεφάλισε ο ίδιος!
Αυτό το ήξεραν όλοι οι χριστιανοί του παλιού καιρού, ακόμη και οι αγράμματοι – ήταν γνωστό και προκαλούσε σοκ σε όλους ότι η αγία θανατώθηκε από τον πατέρα της. Αυτό εθεωρείτο το βασικότερο χαρακτηριστικό του βίου της. Και φυσικά όλοι ένιωθαν αποστροφή γι’ αυτόν τον πατέρα (ο Θεός να τον συγχωρέσει, τον ταλαίπωρο), που η συμπεριφορά του ενάντια στο παιδί του έφτασε στα όρια της παράνοιας!
Σήμερα, που “όλα τα ξέρουμε” και με “όλα” ασχολούμαστε, εκτός από τον δικό μας ορθόδοξο πολιτισμό και την ανεκτίμητη πνευματική κληρονομιά που μεταφέρει, οι περισσότεροι νομίζω ότι αγνοούν τη ζωή της αγίας Βαρβάρας και μάλιστα φοβάμαι ότι δεν ξέρουν ούτε ότι σήμερα, 4 του Δεκέμβρη, είναι η γιορτή της (για τη γιορτή του αγίου Ιωάννη Δαμασκηνού, του μεγάλου ποιητή της Ανάστασης και της κηδείας, που του έκοψαν το χέρι για να μη γράφει τα σπουδαία συγγράμματά του, και τη γιορτή του μεγαλομάρτυρα επισκόπου Σεραφείμ του Φαναρίου, που τον σούβλισαν οι Τούρκοι, ούτε λόγος αν τη γνωρίζουν οι περισσότεροι αδελφοί και συνάνθρωποί μας, βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί Έλληνες).
Όμως η γιορτή αυτή της αγίας Βαρβάρας υπάρχει εδώ και πολλούς πολλούς αιώνες και δίνει ένα διαχρονικό μήνυμα στους ανθρώπους κατά της ενδοοικογενειακής βίας.
Αυτήν την κοπέλα, που ο πατέρας της τής συμπεριφέρθηκε έτσι, η Εκκλησία την τιμά ως μεγαλομάρτυρα και θαυματουργή!
Αλλά τούτο δίνει ένα μήνυμα και στις κόρες μας, και γενικά στα παιδιά μας, που είναι πάντα έτοιμα να συγκρουστούν με τους γονείς τους για ένα καινούργιο smartphone ή για μια νυχτερινή έξοδο… Η αγία Βαρβάρα συγκρούστηκε για έναν άλλο λόγο: για την αγάπη της προς το Χριστό – τον Διδάσκαλο της αγάπης, τον αναστάντα Θεάνθρωπο, αυτόν που έφερε στον άνθρωπο το δρόμο της ένωσης με το Θεό και της αιώνιας ζωής.
Και είναι σίγουρο ότι η αγία αγαπούσε τον πατέρα της μέχρι το τέλος, γιατί μόνο αυτό μπορεί να κάνει ένας αληθινός φίλος και μαθητής (μια αληθινή φίλη και μαθήτρια) του Ιησού Χριστού. Του αντιστεκόταν, αλλά και τον αγαπούσε και τον συγχωρούσε.
Ο δυστυχισμένος αυτός πατέρας (δυστυχισμένος στην αιωνιότητα εννοώ – αλλά και, με τέτοιο μίσος, δεν μπορεί να μην ήταν δυστυχισμένος) σκοτώθηκε από κεραυνό λίγο μετά τη δολοφονία της κόρης του. Αυτό δείχνει, όχι ότι ο Θεός τιμωρεί, αλλά ότι η απόλυτη αυτή διαφθορά φέρνει το θάνατο. Και ο πραγματικός θάνατος δεν είναι το τέλος της επίγειας ζωής (γιατί και άγιος μπορεί να σκοτωθεί από κεραυνό, όπως ο άγιος Αρτέμιος της Βέρκολα στη Ρωσία), αλλά η απώλεια της αιώνιας ζωής κοντά στο Θεό, η απώλεια της ψυχής μας.
Ελπίζω, τόσο εμείς οι γονείς όσο και τα παιδιά μας, να καταλάβαμε κάτι απ’ όλα αυτά. Α, να μην ξεχάσω ότι υπάρχουν πράγματι κάποιοι που θέλουν το κακό σας, παιδιά, αλλά αυτοί δεν είναι ούτε οι άγιοι, ούτε ο Χριστός, ούτε η Εκκλησία, ούτε “οι παπάδες”… Είναι εκείνοι που σας κάνουν εξαρτημένους και σας κλέβουν στιγμή προς στιγμή τη ζωή σας, για να γεμίζουν οι τσέπες τους χρήμα και να φουσκώνουν οι διψασμένες για δύναμη και εξουσία ψυχές τους. Αυτούς πρέπει να τους πολεμάμε, με τα πνευματικά μας όπλα, που είναι τα όπλα της Εκκλησίας – με τα οποία πολεμάμε, αλλά και ταυτόχρονα συγχωρούμε, προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας και αγαπάμε. Είναι ένας πόλεμος που δε ρίχνει κάτω τους ανθρώπους, αλλά τους ανορθώνει, όπως είχε πει κι ο μεγάλος άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (άλλος ένας γίγαντας, που δε φοβήθηκε κανένα, αλλά αγάπησε τους πάντες).
Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης
