Κρήτη, ένα μήνα ακριβώς πριν…
Οι συναυλίες που ανέλαβε το γραφείο μου με την επωνυμία Notebook Artists ’Management & Marketing να πραγματοποιήσει, έχουν ως τελευταίο τους σταθμό το Βάμο Αποκορώνου. Έξι μεγάλες συναυλίες, δύο διήμερα φεστιβάλ, σε Ρέθυμνο και Ιεράπετρα, με κορυφαία ονόματα της ελληνικής μουσικής και κάποια από τα σημαντικότερα ανερχόμενα.
Από την πρώτη στιγμή, που ξεκίνησε η προσπάθεια αυτή πριν 2 περίπου χρόνια, πρώτιστη επιθυμία μου και “ανάγκη”, ήταν η προσφορά μου στο χώρο του πολιτισμού, μέσω των καλλιτεχνικών παραγωγών, αλλά και με κάποιες καινοτόμες ιδέες, που “έφερε” ο νους μου προς πραγμάτωση. Τούτο λοιπόν το καλοκαίρι η δημιουργία των διήμερων φεστιβάλ στον τόπο καταγωγής μου(“Νότιο Φεστιβάλ” Ρεθύμνου και Ιεράπετρας), στον τόπο που μεγάλωσα, σπούδασα και συνδέθηκα όσο με κανέναν άλλον, ήταν η πρώτη μεγάλη εξωτερίκευση αυτών των “καινοτόμων” ως θεώρησα σκέψεων μου, επιθυμώντας να δώσω το χαρακτήρα λαϊκής γιορτής και στα δύο μεγάλα αυτά διήμερα “Νότια Φεστιβάλ”, όπως τα ονόμασα.
Η Κρήτη ανέκαθεν είχε δύο ξεκάθαρα πρόσωπα, είτε το κρυστάλλινο που στηρίζεται στο λόγο, την μπέσα, την τιμή, αξίες που όταν υποστηρίζονται από τους κρητικούς σημαίνουν “υπέρτατο υπογεγραμμένο συμβόλαιο”. Το άλλο, το “θολό” πρόσωπο της Κρήτης ήταν πάλι οι απόλυτες απαξίες της πονηριάς, των λογικών νύχτας, της δύναμης των νταβατζήδων και των εκβιασμών. Πρόσφατα, δεν έχει περάσει πολύς καιρός, που είχα εκφραστεί ανάλογα, για την “Κρήτη που ντρέπομαι”, αναφερόμενος στο νόμο του bullying, τον οποίο έζησε στη χειρότερη του έκφραση ο άτυχος Βαγγέλης Γιακουμάκης.
Βάζοντας εδώ μια άνω τελεία, να περάσω στην “αναδελφοσύνη” των γραφείων καλλιτεχνικών παραγωγών, που θαρρούν πως στο όνομα αυτών που έχουν από πίσω τους ως κάλυψη, ή της “μαγκιάς” της αλαζονείας, αλλά και της ανασφάλειας, που τους παρέχει ο χώρος της συναναστροφής με “διασημότητες”, άγονται και φέρονται σαν κράτος εν κράτει.
Ας τα πάρουμε από την αρχή, μη νομίζετε πως θα ονομάσω βέβαια, ο νοών νοείτο. Αποκλειστικός παραγωγός και διοργανωτής των διήμερων φεστιβάλ τόσο του Ρεθύμνου, όσο και της Ιεράπετρας ήταν το γραφείο μου, το οποίο επίσης αντιπροσώπευε αποκλειστικά τόσο σε αυτά τα διήμερα όσο και στις ακόλουθες δύο συναυλίες σε Καστέλλι και Βάμο, το συγκρότημα των Γ.Νταλάρα, Ελ.Βιτάλη και Γλυκερίας, αλλά και στα φεστιβάλ τις/τους Ελένη & Σουζάνα Βουγιουκλή, Ανδριάννα Μπάμπαλη-Rous, Νίκο Σαπουντζάκη και Απόστολο Μόσιο.
Προ δημοψηφίσματος υπήρχαν προφορικές συμφωνίες με τα άλλα γραφεία για τα υπόλοιπα ονόματα, που θα συμμετείχαν στα φεστιβάλ, δίχως όμως να υπάρχει κάτι οριστικό, όσον αφορά τις λεπτομέρειες. Μετά το δημοψήφισμα και τα capital controls, όλα ήσαν στον αέρα, όχι μόνο στις δικές μας συναυλίες, αλλά και στις συναυλίες όλων των γραφείων παραγωγής, σε όλη την Ελλάδα. Ανυπαρξία ρευστότητας, μηδενική επιχειρηματική δραστηριότητα, κλίμα αβεβαιότητας και εκφοβισμού, σε όλο το οικοινομικοκοινωνικοπολιτικό φάσμα. Οι συμφωνίες λοιπόν με τα άλλα γραφεία, παρέμεναν στον αέρα, ωσότου ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Για το λόγο αυτό τον καιρό που πραγματοποιήθηκε το δημοψήφισμα και ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την υπογραφή, ή μη της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Εταίρων, μετέβην στην Κρήτη για να συζητήσω αναλυτικά με όλους τους κατά τόπους φορείς, τί θα έπρεπε να κάνουμε, αν θα προχωρούσαμε στην πραγματοποίηση των συναυλιών ή στην ακύρωση τους. Οι ακυρώσεις άλλωστε εκείνη την περίοδο είχαν πάρει τη μορφή του ντόμινο. Οι σύλλογοι τόσο του Καστελλίου, όσο και του Βάμου, μας ζήτησαν επιτακτικά να μην ακυρωθούν οι συναυλίες, διαβεβαιώνοντας μας για την επιτυχή διεξαγωγή τους, για την οποία μάλιστα διαβεβαίωση συμφωνήσαμε να υπογραφούν και σχετικά συμφωνητικά, τα οποία όριζαν συγκεκριμένο ποσό, που έπρεπε να μας καταβάλλουν. Μόνο έτσι θα πραγματοποιούνταν οι συναυλίες σε αυτούς τους δύο συλλόγους.
Επιπλέον, το γραφείο μου προχώρησε σε μείωση των τιμών των εισιτηρίων, των δύο αυτών μεγάλων συναυλιών, αντιλαμβανόμενο τη δυσκολία της εποχής και ανταποκρινόμενο στην έκκληση των συλλόγων, πως με χαμηλότερες τιμές θα διαχειρίζονταν καλύτερα και αποδοτικότερα την προπώληση, αν και ο ΦΠΑ θυμίζω αυξήθηκε από 13% σε 23% για τις παραγωγές θεαμάτων(συναυλίες). Παρακάτω θα δούμε πως εκείνοι(οι σύλλογοι), που επιτακτικά μας ζήτησαν τη μη ακύρωση των συναυλιών, δεν τήρησαν και τις υπογεγραμμένες συμφωνίες.
Η ίδια συζήτηση έγινε και με τα άλλα δύο γραφεία παραγωγής, όπου είχαμε βρεθεί όμως ήδη, μπροστά στο αιφνίδιο “δεδομένο”, το ένα εκ των δύο γραφείων, να έχει προχωρήσει στις συναυλίες που έδινε το σχήμα του σε άλλα δύο μέρη της Κρήτης, σε μονομερή μείωση της τιμής των εισιτηρίων, δίχως καμία συνεννόηση μαζί μου. Μείωση, που ήταν τέτοιου μεγέθους, που ανάγκαζε και εμάς να μειώσουμε κατά 35% την τιμή του εισιτηρίου στη συναυλία, που είχε το σχήμα του στο φεστιβάλ δικής μου παραγωγής, με τη διαφορά πως εγώ δεν αντιπροσώπευα το συγκεκριμένο σχήμα και όφειλα να το “αγοράσω” κι όχι να συμπεριφερθώ με την ευκολία του “παίζουμε και ό,τι βγει”. Και με τα δύο γραφεία δε, συμφωνήσαμε ότι αν πραγματοποιηθούν οι συναυλίες, δε θα μπορούσαν να “αγοραστούν” από το δικό μου γραφείο στην προ-δημοψηφίσματος τιμή, ενώ συζητούσαμε επιπλέον πως με δεδομένη την κατάσταση με τα capital controls, δε νοούταν να δοθούν προκαταβολές, μιας και οι προπωλήσεις ήταν ανεμικές. Καμία πλευρά δεν είπε να ακυρωθούν οι συναυλίες ενώ η τελική τιμή “αγοράς” αιωρούνταν…
Η απόφαση λοιπόν με τα παραπάνω δεδομένα έκλεισε στο να γίνουν οι συναυλίες με “θυσίες” απ’όλες τις πλευρές. Θυσίες ακόμα και από την πλευρά των υπολοίπων συντελεστών, που ήταν π.χ. η εταιρεία ηχητικού εξοπλισμού και φωτισμού,το Λιμενικό Ταμείο Ρεθύμνης, που μας ενοικίαζε τη Μαρίνα κόκ. Η τιμή του εισιτηρίου μειώθηκε σε όλες τις συναυλίες και στα διήμερα δηλ.φεστιβάλ.
Από τη στιγμή που φθάνουν οι μέρες των συναυλιών απαριθμώ τα παρακάτω:
α) Ξαφνική ανακοίνωση μια βδομάδα πριν και πραγματοποίηση, την ίδια μέρα και ίδια σχεδόν ώρα με τη συναυλία των Γ.Νταλάρα-Ελ.Βιτάλη-Γλυκερίας στα 150 μέτρα από τη Μαρίνα Ρεθύμνου στο club “Φράουλες, εκδήλωσης του Μιχάλη Χατζηγιάννη. Δεν ήξεραν λέει, δεν είδαν, δε διάβασαν, δεν άκουσαν, οι του μαγαζιού και της παραγωγής του καλλιτέχνη, πως την ίδια μέρα πραγματοποιούταν στα 150 μέτρα η 2η μέρα του Νότιου Φεστιβάλ Ρεθύμνου. Μονομερής προσπάθεια συνεννόησης έγινε από μεριάς μου, δε βρήκα όμως κανένα πρόσφορο έδαφος, η άλλη πλευρά εξαφανίστηκε.
β) Η πλευρά του ενός γραφείου ζητούσε αιφνιδίως συνεχώς προκαταβολή ακαθορίστου ποσού, αξιώνοντας να πάρει μέρος της είσπραξης από την προπώληση των εισιτηρίων και από τις συναυλίες του άλλου φεστιβάλ, από αυτό που έπαιζε το σχήμα του. Εκβιαστικά, με τη μόνιμη απειλή, “ή τα παίρνω,ή δεν παίζω”. Κι όλα αυτά δίχως να έχει υπογραφεί κανένα τελικό συμβόλαιο!!Και έχοντας απαιτήσει να ισχύσει η προ-δημοψηφίσματος αποδοχή να μεταβεί το σχήμα του allez-retour με αεροπλάνο, με δική τους κράτηση, ενώ όλα τα υπόλοιπα σχήματα μετέβησαν ακτοπλοϊκώς, εναρμονιζόμενα στη δυσκολία της εποχής. Ναι, το συγκρότημα των κορυφαίων Γ.Νταλάρα-Ελ.Βιτάλη-Γλυκερίας μεταφέρθηκε ακτοπλοϊκώς και το γραφείο του GRANDE NAME & GROUP, απαίτησε αεροπορικό allez-retour. Εδώ και ένα μήνα ζητάω επιτακτικά την ανάλυση του κόστους της air-list,να ενημερωθώ τί πλήρωσα και δεν μου έχει αποσταλεί, ποιός ξέρει ίσως να περιέχει και business class εισιτήριο…
γ) Το συγκεκριμένο γραφείο μιλά με το άλλο γραφείο, ακόμα και με τους άλλους καλλιτέχνες, που συμμετέχουν στα φεστιβάλ και εκπροσωπώ εγώ και δημιουργεί κλίμα εκφοβισμού και ανασφάλειας στους πάντες, που συμμετέχουν στα διήμερα φεστιβάλ, στη λογική “δε θα πάρουμε τα λεφτά μας”…!!
δ) Κάποιες μέρες πριν την πραγματοποίηση του φεστιβάλ Ρεθύμνης, είχε κυκλοφορήσει ψευδώς και για ευνόητους λόγους η φήμη πως δεν έχουμε άδεια από το Λιμενικό Ταμείο και το Λιμεναρχείο Ρεθύμνης να τελέσουμε τις συναυλίες, επομένως το φεστιβάλ ακυρώνεται, λόγω απαγόρευσης!!
ε) η ΑΕΠΙ αποστέλλει τη 2η μέρα του Φεστιβάλ Ρεθύμνης αιφνιδιαστικά απαγόρευση τέλεσης της συναυλίας Γ.Νταλάρα-Ελ.Βιτάλη-Γλυκερίας(καλλιτεχνών,που εγώ εκπροσωπούσα…τυχαίο;;)στο Λιμεναρχείο Ρεθύμνης, ώστε να προκαταβάλλουμε 2000 ευρώ περίπου ανά συναυλία, ενώ είναι γνωστό πως το 7% του μεριδίου της ΑΕΠΙ καταβάλλεται πάντα και μόνο μετά την εκκαθάριση των εσόδων των εκάστοτε συναυλιών, που τελείται στην ανάλογη τρίμηνη περιοδική δήλωση του ΦΠΑ των συναυλιών. Η ΑΕΠΙ δεν εμφανίστηκε ούτε στη συναυλία των Βασ.Παπακωνσταντίνου-Χρ.Θηβαίου (τυχαίο;;),ούτε στη συναυλία της Ελεωνόρας Ζουγανέλη (τυχαίο;;), αρκέστηκε στο να αποστείλει απλά “απειλητικά” sms…!!
στ) Το ένα γραφείο υπό την παρουσία του ΣΔΟΕ, αξίωσε και πήρε όλη την είσπραξη της συναυλίας, έχοντας ήδη τελικά πάρει εκβιαστικά μεγάλη προκαταβολή, επιβάλλοντας δικό του υπάλληλο στο ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΑΜΕΙΟ, συνεχίζοντας την προαναφερόμενη και παραπάνω απειλή,”αν δεν πάρω κάποιο ποσό ακόμα, δεν ανεβαίνει να παίξει….”!!! ”Ποιό είναι αυτό το ποσό”;;; ”Θα σου πω”…Τελικά δε μας είπε ποτέ, απλώς πήρε όλη την είσπραξη, εν απουσία μου, έφερε την ώρα, που πήρε τα χρήματα που ήθελε το συμφωνητικό, βρίζοντας θεούς και δαίμονες, για να υπογραφεί εκβιαστικά από τρίτο πρόσωπο κι όχι από εμένα-μιας και τελούσα υπό τον έλεγχο του ΣΔΟΕ-και αντίο. Το “νταβατζιλίκι” πήρε τη μορφή ακόμα και απαγόρευσης της εισόδου στα παιδιά κάτω των 10 ετών, αν δεν πληρώσουν εισιτήριο, ενώ η είσοδος για τις ηλικίες κάτω των 10 ετών ήταν δωρεάν, ως είχε οριστεί από το γραφείο(μου) παραγωγής!!! Όλοι οι υπόλοιποι καλλιτέχνες εκείνης της βραδιάς του φεστιβάλ έμειναν απλήρωτοι, υπό το γέλοντα του “μονοφαγά” γραφείου. Αποτέλεσμα δε της συμπεριφοράς του συγκεκριμένου γραφείου, ήταν το έταιρο γραφείο του σχήματος του άλλου φεστιβάλ, να μην πάρει επίσης τα χρήματα, που έπρεπε να πάρει, μιας και είχε μπει “χέρι” και στη δική του προπώληση, σε συνδυασμό με την ασύμφορα μεγάλη μείωση της τιμής των εσιτηρίων, που προανέφερα πως αναγκάστηκα να προβώ, για το συγκεκριμένο σχήμα, επομένως είσπραξη 35% λιγότερων χρημάτων.
η) Όλα όσα αναλύονται παραπάνω, συνδυάστηκαν με τη μη αναμενόμενη προσέλευση του κοινού, που “διαφήμιζαν” κι επέμεναν, πως θα έχουν στις συναυλίες τους τα δύο αυτά MUST γραφεία, στοιχείο που ήταν απαραίτητο συστατικό του επιτυχούς οικονομικού αποτελέσματος και της ομαλής συνεργασίας μας, με δεδομένη τη μείωση των τιμών των εισιτηρίων.
Ας περάσουμε τώρα στα του Καστελίου…Ο σύλλογος, που εξέδωσε τα εισιτήρια της συναυλίας Γ.Νταλάρα-Ελ.Βιτάλη-Γλυκερίας, βλέποντας πως δε θα μπορέσει να τηρήσει τα από τον Ιούλιο συμφωνηθέντα εγγράφως μαζί μου, απέστειλε πριν πραγματοποιηθεί η συναυλία επιστολή “ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΗΣ” στο περιβάλλον των καλλιτεχνών, ζητώντας τους ουσιαστικά να παίξουν “όσο-όσο”, αναλύοντας τους το οικονομικό σκέλος της συμφωνίας μας, στρεφόμενοι εναντίον του γραφείου μου και των αξιώσεων του, προσπαθώντας να δημιουργήσει αρνητικό κλίμα, όπως και όπου μπορούσε. Ο σύλλογος του Καστελίου εντέλει δεν τήρησε τα συμφωνηθέντα και εκβιαστικά μας ανάγκασε στο “ή παίρνετε τόσα,ή τίποτα”, αφήνοντας απλήρωτο μέρος της παραγωγής.
Στο Βάμο τώρα…Ο Αθλητικός Σύλλογος που εξέδωσε τα εισιτήρια δεν τήρησε τα συμφωνηθέντα και ενώ πλήρωσε κατά τη διάρκεια της ημέρας τους τεχνικούς του ηχητικού εξοπλισμού, άφησε στο τέλος της βραδιάς απλήρωτους όλους τους συντελεστές της συναυλίας, που όφειλε να πληρώσει εν μέσω απειλών κι εκβιασμών. Στην προσπάθεια του δε, να “θολώσει τα νερά”, άφησε τους τραγουδιστές δίχως δωμάτιο, δια του εκπροσώπου του και ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου-με τον οποίο είχε συμφωνηθεί να διαμείνουν στο ξενοδοχείο του-ρίχνοντας την ευθύνη στο γραφείο τους,δηλ.γραφείο μου, λέγοντας τους χαρακτηριστικά, “ο παραγωγός σας, δε σας έκλεισε δωμάτια εδώ”!!! Σε πολλούς ακροατές ραδιοφωνικού σταθμού των Χανίων, που είχαν κερδίσει προσκλήσεις-κατόπιν συμφωνίας του σταθμού με το γραφείο παραγωγής-τους απαγορεύτηκε με άσχημο τρόπο η είσοδος,λέγοντας τους ότι “δεν υπάρχουν προσκλήσεις για εσάς”!!
Το πιο ανέντιμο όλων είναι πως άφησαν απλήρωτους τους μουσικούς,τους τεχνικούς και τους τραγουδιστές…Έμειναν απλήρωτοι από τους επαγγελματίες,που μας προμήθευσαν τη γεννήτρια και τις καρέκλες, μέχρι και τους τραγουδιστές…Όλα αυτά στο Βάμο, που τη δεκαετία του ’80 ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδούσε σε δεκάδες χιλιάδες κόσμου αφιλοκερδώς, στις συναυλίες που διοργάνωνε ο Λ.Παπαδόπουλος, στον ίδιο ακριβώς χώρο, ευεργετώντας τότε το χωριό του Αποκόρωνα…
Ντρέπομαι για κάθετι από τα παραπάνω… Η ντροπή και η λύπη που εισέπραξα, με φέρνουν στην απόφαση να κλείσω τον κύκλο εργασιών των συναυλιών της Notebook, έχοντας απογοητεύσει ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν και με δική μου φυσικά ευθύνη, που πηγάζει από την απειρία μου και την αδυναμία μου να διαχειριστώ καταστάσεις εκβιασμού. Δεν είναι μια απλή προσωπική καταγραφή γεγονότων, αλλά ένα σκοτεινό χρονογράφημα στο τι συμβαίνει συχνά στο χώρο των πολιτιστικών εκδηλώσεων και δη των συναυλιών. Εκβιασμοί, εκφοβισμοί, αναδελφοσύνη, σε μια εποχή που περισσότερο από ποτέ η συνεργασία και η αλληλεγγύη, ήταν και είναι αναγακαία, για να συνεχίσει να “ζει και να αναπνέει” ο πολιτισμός μας…
Όφειλα “ΝΑ ΤΑ “ΠΩ” , αποκαταστώντας την αλήθεια και την αξιοπρέπεια μου, απέναντι στην περιρέουσα ατμόσφαιρα και στο κους-κους του… συστήματος, για όσους με εμπιστεύτηκαν,με εκτιμούν και με σέβονται.
Κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος αν δε δοθεί. Στους καλλιτέχνες,μουσικούς,τεχνικούς και συντελεστές, που εμπιστεύτηκαν τη Notebook και στους 9000 περίπου κόσμου, που τίμησαν αυτήν την πολιτισμική προσπάθεια, αφιερώνω το παραπάνω “αξιακό μου πιστεύω”, που δίχως την “πίστη του” οι συναυλίες αυτές δεν θα είχαν πραγματοποιηθεί.
Για τη Notebook Artists’ Management&Marketing,
Άρης Αναγνωστόπουλος
